เถียงนาน้อยคอยนาง ภาคสอง

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

รอวันเธอว่าง
มาร่วมเรียงเคียงข้างมาสร้างฝัน
เถียงนาป่าใหญ่ใต้แสงจันทร์
ยังรอวันเธอพำนักมาพักนอน
       แว่วเสียงพิณยินมาว่าคิดถึง
       พร่ำรำพึงซึ้งใจใกล้ใกล้หมอน
       เขียนลำนำเพลงรักสักหนึ่งกลอน
       ส่งคำวอนอ้อนไปให้เธอรู้
ได้ยินไหม
เสียงกระซิบจากใจใกล้ใกล้หู
หนาวอากาศหยาดน้ำค้างกลางฤดู
ยามนี้อยู่เปลี่ยวเปล่าเฝ้ารำพัน
        เธอจะเหงาเท่ากันกับฉันไหม
        หรือมีใครคอยมอบคำปลอบขวัญ
        ทุกข์ท้อหรือไรในบางวัน
        ไกลกันจึงไม่เห็นความเป็นไป
รอวันฉันว่าง
ได้ร่วมทางตามติดแนบชิดใกล้
คือความฝันวันหม่นของคนไกล
ส่งให้เธอรับกับสายลม
        หนาวไหม?
        ฝากหัวใจไปหาแทนผ้าห่ม
        เย็นย่ำน้ำค้างพร่างพรม
        อย่าระทมตรมใจให้ฝันดี