25 พฤษภาคม 2550 19:55 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
.วันนี้ขอรวมพล...คนเคยเจ็บ
..หากมัวเก็บกดไว้ใจยิ่งหมอง
...เชิญระบายความช้ำน้ำตานอง
....มีเพื่อนพ้องรองรับซับน้ำตา
.....หากคุณคือคนหนึ่งซึ่งเคยช้ำ
......ลานระกำขุ่นเข้มเต็มดวงหน้า
.......ดอกโศกบานงดงามสามเวลา
........เชิญเข้ามาแหล่งนี้ที่พักพิง
.........คนอกหักรักร้าวผู้สาวหลอน
..........รักขาดตอนนอนระกำช้ำจากหญิง
..........สาวรักหนุ่มกลุ้มใจ..รักไม่จริง
............ถูกทอดทิ้งชิงรักมักระทม
.............สอบไม่ผ่านอ่านเขียนเรียนไม่จบ
..............เพื่อนเคยคบขุ่นเคืองเรื่องขื่นขม
...............งานตกต่ำช้ำหมองครองความตรม
................ชีวิตล่มเกินรั้งดังละคร
.................เราเป็นหนึ่งในพลคนบาดเจ็บ
..................โดนเขี้ยวเล็บบาดซ้ำคำลวงหลอน
....................ถูกคนย่ำหยามหยันหลายขั้นตอน
.....................แม้ยามนอนร้อนไหม้ดังไฟลน
.......................ขอรวมพล..คนเคยเจ็บ..แห่งเว็ปนี้
.........................เผื่อจะมีเพื่อนใหม่หลายแห่งหน
..........................ฤาอาจพบผู้ใด...ใครสักคน
..........................ในกองพล..เพื่อนช้ำ..พิษน้ำตา
19 พฤษภาคม 2550 00:18 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
มาจะกล่าวบทไป......
ถึงครูใหญ่โรงเรียนเล็กเด็กเรียกขาน
อยู่โรงเรียนหลังเขามาเนานาน
อาศัยบ้านไกลปืนเที่ยงนามเถียงนา
โรงเรียนเล็กคือแหล่งแห่งพำนัก
อุปสรรคสารพันหลายปัญหา
ผ่านร้อน....ผ่านหนาวเคล้าน้ำตา
มีชีวาเพื่อวันรุ่งและพรุ่งนี้
อาจเข้าข้างวางท่าว่าเหมาะสม
ชนนิยมหรือไรไม่ยอมหนี
จึงซึมซับประทับใจมิตรไมตรี
อาจเป็นเพราะไม่มี...ที่จะไป
โรงเรียนเล็ก..จริงแท้แต่โลกกว้าง
บนเส้นทางร่วมกันเราฝันใผ่
อาจจะดูเลือนรางและห่างไกล
พบเพื่อนใจเพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน
บนเส้นทางสายนี้มีเรื่องเศร้า
ทางสายเก่าหมดทุกข์ก็สุขสันต์
มีหัวเราะ..ร้องไห้...ในบางวัน
มีผู้ปันน้ำใจมิตรไมตรี
โลกยังคงหมุนเวียนให้เรียนรู้
เราคือผู้มีชัยหากไม่หนี
จะอยู่แห่งหนใดในปฐพี
การทำดีที่ใด...ไม่ต่างกัน