16 กุมภาพันธ์ 2550 12:45 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
.ฉันยังอยู่กับเธอไหม...ในสำนึก
..หรือรู้สึกเพียงวารที่ผ่านผัน
...ประทับใจใดบ้างระหว่างกัน
....เป็นเพียงวันฝันค้างหรืออย่างไร
.....วงโคจรก่อนนั้นดูสรรค์สร้าง
......เคยมีเพื่อนร่วมทางอย่างฉันไหม
.......อาจมิใช่เพียงเพื่อน...ไม่เหมือนใคร
........พอผ่านวัยลับลงวงโคจร
.........คงลืมเลือนเพื่อนสนิท-มีมิตรใหม่
..........ลืมหลังไว้ร้อยเรียงเพียงเรื่องหลอน
..........อดีตมีที่เห็นเป็นบางตอน
...........จบบทก่อนตอนเก่า....ใหม่เข้ามา
.............แต่เธอคงเคียงอยู่คู่ใจฉัน
...............เพียงรำพันผ่านพ้น-เพ้อ-บ่นหา
................เมื่อรู้สึกว้าเหว่บางเวลา
.................ปรารถนาหัวใจ...ให้พบกัน
..................ก็เรื่องเก่าเล่าขานนานมาแล้ว
..................โอ้เพื่อนแก้วอยู่ไหนในแดนฝัน
...................หรือพ้นกาลผ่านไปไม่สำคัญ
....................ลืมเลือนวันสั่งสมอุดมการณ์
.....................ฉันยังอยู่กับเธอไหม...ในสำนึก
......................หรือรู้สึกเพียงวันที่ผันผ่าน
.......................มากมีเพื่อนร่วมทุกข์-สุข-สำราญ
........................เสี้ยวดวงมาน...จารไว้...ว่า ."ไม่ลืม"
6 กุมภาพันธ์ 2550 17:28 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
เมื่อวาน
ถิ่นแถวบ้านชานเมืองมีเรื่องวุ่น
ทั้งคนซื้อคนขายเหล่านายทุน
ต่างหัวหมุนวุ่นวายหลายประเด็น
ด้วยสินค้าราคาแพงค่าแรงต่ำ
ตกระกำลำบากคนยากเข็ญ
ทั้งของใช้ประจำวันอันจำเป็น
มีให้เห็นว่าขยับปรับราคา
โจรผู้ร้ายมากมีทั้งจี้ปล้น
ต่างซ่อนตนแอบแฝงฟันแทงฆ่า
ยาเสพติดใหม่เก่ามีเข้ามา
อีกปัญหาเด็กขายตัวมั่วอบาย
มีนินจารับจ้างวางระเบิด
เรื่องร้ายเกิดหลายอย่างไม่ห่างหาย
เดี๋ยวไฟไหม้ไฟช้อตจนวอดวาย
คือความตายเหยียบย่างไม่ห่างตัว
เป็นเรื่องราวเล่าขานของวานนี้
หวังชีวีวันใหม่ได้ยิ้มหัว
เรื่องสยดสยองเรื่องหมองมัว
สิ่งน่ากลัวกลับหายกลายเป็นดี
เราต่างเป็นคนไทยมิใช่หรือ
ต่างยึดถือความดีงามตามวิถี
ไยขุ่นข้องปองร้ายหมายชีวี
หวังวันนี้ไม่เป็น....เช่นวันวาน