21 กุมภาพันธ์ 2549 01:04 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
.เพื่อนแก้ว
..หลับตาแล้วจบลงตรงฝั่งฝัน
...เธอแรมรอนอ่อนล้ามาทั้งวัน
....เมื่อเงาจันทร์ทายทักเข้าพักนอน
.....เพื่อนรัก
......ไม่มีตักของใครให้แทนหมอน
........ไม่มีเสียงขับลำหรือคำกลอน
.........ไม่มีพรจากฟ้ามาให้เธอ
...........ไม่มีแม้มาลัยในคืนเหงา
.............ในความเศร้าเธอย่อมรู้อยู่เสมอ
..............ดาวดวงนั้นเสมือนเป็นเพื่อนเกลอ
...............หลับละเมอเพ้อไปตามใจจินต์
................เพื่อนเอ๋ย
..................ที่เขาเอ่ยหวานหูมิรู้สิ้น
...................คือคำลวงหลอกให้เธอได้ยิน
.....................เสียงเพลงพิณบรรเลง...อาจเพลงมาร
.......................เศร้าไปไย?
.........................มอบมาลัยให้ตัวเองพร้อมเพลงหวาน
..........................สรรเสกถ้อยร้อยวจีกวีกานท์
...........................เสียงขับขานผ่านปากออกจากใจ
............................เพื่อนแก้ว
..............................หลับตาแล้ว...อิดโรยอย่าโหยไห้
................................แม้ว่าราตรีนี้ไม่มีใคร
..................................แสงอำไพจักพุ่ง..เมื่อรุ่งราง
14 กุมภาพันธ์ 2549 17:59 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
ศรีนครินทร์ดินเพียงน้ำ....งามตาฟ้าหย่อนหย่อน
นอนฟังเสียงฝนย้อย..........คอยท่าเบิ่งเดือน
สายพิรุณบ่ยอมเอื้อน..........ฟ้าเหนือเขื่อนคะนองฝน
หัวอกคนคอยเดือน............เลื่อนลอยบ่มีแล้ว
ตาเบิ่งแนวเงาไม้...............ใจสิลอยหาใผน้อ....หาใผหน่อ
ใจของนางสิคิดต่อ..............คือใจชายแหน่บ่หล่า ตาอ้าย..ส่องบ่เห็น
ฝากเป็นคำผญาอ้อน..........วอนไปให้นางอ่าน
ส่งเป็นสารก้อมก้อม...........ซอมใจเจ้าสิว่าใด๋
ฟ้าบ่ใสเปรียบดั่งใจชายนี้..มีแต่ความหมองหม่น
ซอมใจคนคือน้อง..............ดั่งคองท่าเบิ่งเดือน
อภิธานศัพท์ เพื่อความเข้าใจง่ายขอยกมาเป็นวลีหรือกลุ่มคำ
ฝนย้อย หมายถึง ฝนตกพรำ ๆ
หาใผน้อ หมายถึง หาใครหนอ
คิดต่อ หมายถึง ครุ่นคิดแบบมีหวัง (อิ..อิ)
ก้อม หมายถึง สั้น
ซอมใจ หมายถึง รอดูท่าที
สิว่าใด๋ หมายถึง จะว่าอย่างไร (รึ)
คองท่า หมายถึง รอคอยอย่างมีหวัง อีกนั่นแหละ
1 กุมภาพันธ์ 2549 00:51 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
เธอดูเด่นเป็นดาวในคราวนั้น
คือภาพอันเลือนรางแล้วจางหาย
สมมตินามตามเรื่อง "เมืองน้ำลาย"
ตกม้าตายตอนจบอกซบดิน
โดยท่าทีลีลาน่านับถือ
คำเลื่องลือกรอกหูมิรู้สิ้น
ใครได้พบได้ชมสมใจจินต์
ดังเทวินทร์จากฟ้ามาเมืองคน
พร่ำคำหวานผ่านลมคมวาทะ
จึงชนะจิตใจใครทุกหน
เป็นขวัญใจทั่วหล้ามหาชน
ซึ่งซับซ้อนซ่อนกลมนต์มายา
ใครจะเห็นข้างในคนใจคด
เมื่อน้ำลดเห็นตอข้อกังขา
จะปิดบังอย่างไรไม่ลอดตา
กาลเวลาพิสูจน์คำพูดคน
ไม่ศรัทธาเธอหรอกจะบอกให้
ที่เผลอใจยอมรับว่าสับสน
สิ่งที่เป็นไม่ใช่ที่ได้ยล
ล้วนเล่ห์กลชวนชมให้งมงาย
เธอดูเด่นเป็นดาวในคราวนั้น
คือภาพอันเลือนรางแล้วจางหาย
สมมตินามตามเรื่อง "เมืองน้ำลาย"
ตกม้าตายตอนจบอกซบดิน