28 พฤศจิกายน 2548 13:43 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
.สายลมเหนือพัดมาเมื่อหน้าหนาว
..คงถึงคราวคนมั่งมีอวดสีสัน
...มีหลากสีหลายลายเปลี่ยนรายวัน
....เพราะแฟชั่นยุคใหม่ไร้พรมแดน
.....สงสารคนแก่เฒ่าชาวนาไร่
......ผู้ยากไร้ใครจุนเจือทุกข์เหลือแสน
.......เหล่าคนทุกข์ของชาติผู้ขาดแคลน
........ผิงไฟแทนเสื้อกันหนาวคราวเหมันต์
.........สงสารเด็กบ้านนาเมื่อคราหนาว
........ยืนถือเคียวเกี่ยวข้าวทนหนาวสั่น
.........รอไออุ่นจากฟ้าแสงตาวัน
.........โหดเหมันต์ทำร้ายให้กายตรม
..........หนาวของผู้ยากไร้ใครแลเหลียว
..........หนาวหน้าเกี่ยวเรียวรวงทรวงขื่นขม
..........ราคาข้าวตกต่ำช้ำระทม
..........ขาดทุนจมย่อยยับกับเหมันต์
..........หนาว.......
..........คงถึงคราวคนมั่งมีอวดสีสัน
............เหล่าคนทุกข์ซุกร่าง..พลางรำพัน
...........อยากให้สิ้นเหมันต์..ในวันนี้
16 พฤศจิกายน 2548 12:39 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
.ค่ำคืนลอยกระทง..ในดงลึก
..ซ่อนรู้สึกเงียบเหงาเศร้าว้าเหว่
...ไม่คาดหวังให้ใครช่วยถ่ายเท
....เมื่อรักเพพังพ่ายสลายลง
.......จุดเทียนทองล่องไหลลงสายน้ำ
........อดีตย้ำเตือนให้ไม่ลืมหลง
..........อธิษฐานรวมใจใส่กระทง
............หวังให้คงมิตรภาพตราบนิรันดร์
...............สายหมอกหนาวลอยผ่านเพลงหวานแว่ว
................กี่ปีแล้วลาลับราวกับฝัน
.................หรือลืมสิ้นเส้นใยสายสัมพันธ์
..................ปล่อยให้มันผันผ่านกาลเวลา
....................พระจันทร์เด่นเพ็ญสิบสองของปีนี้
.....................อาจไม่มีอะไรให้ซึ้งค่า
......................เป็นเพียงหนึ่งคืนค่ำธรรมดา
.......................รอปีหน้าปีไหนหรือไม่มี
.........................เธออาจเลือนเดือนเด่นเพ็ญสิบสอง
..........................เธออาจหมองหม่นทุกข์ฤาสุขศรี
...........................ฝากความหลังผ่านฟ้าม่านราตรี
............................อย่าหลงลืมคืนนี้เมื่อปีนั้น
.................................ค่ำคืนลอยกระทง...ในดงลึก
..................................ขอบันทึกเก็บไว้ในห้วงฝัน
...................................ความรู้สึกที่ดีดีปีละวัน
....................................ยังจำมั่นไว้อยู่....ไม่รู้คลาย
ค่ำคืนลอยกระทง...ในดงลึก