31 ตุลาคม 2548 00:14 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
ถ้าจะอ่านให้ได้อรรถรส (สำหรับมิตรรักต่างถิ่น) กรุณาวานให้คนหน้าเหลี่ยม จากที่ราบสูงที่อยู่ใกล้ชิดที่สุดอ่านให้ฟัง นะครับ
ผญา เป็นคำคมของคนอีสาน คนลาว มีหลายประเภท เช่น ผญาภาษิต ผญาเกี้ยว (คนหนุ่มสาว) ผญาอวยพร เป็นต้น ฉันทลักษณ์ไม่ตายตัว ขึ้นอยู่กับจังหวะ สำเนียงของถ้อยคำ ไม่มีสัมผัสระหว่างบท คล้าย ๆ กับร่าย
ว่าสิปลูกดอกซ้อน.................ซอนฮ่มสะเลเต
หาผู้เทดินถม....................ก้มลงหดน้ำ
คนผู้งามคือน้อง................สองตาสิแนมเบิ่ง (บ่หนอ)
เจ้าผู้เดือนอีเกิ้ง................เทิงฟ้าข่มดาว
สาวผู้ดีหากมีบ้าง...............หาผู้ใดคือนาง
ทางอ้าย............................กะเหลียวส่อง
มองทางขวาแล้วซ้าย.........ตาอ้ายหากบ่เห็น
หรือหากเป็น...................นำบุญชายมีน้อย
บ่หวังคอย.......................ได้เป็นคู่
บุญบ่มาส่งยู้.....................ซูให้ได้อยู่เฮียง
เพียงแต่ไขคำเว้า............เอาวาจามาต้านต่อ
ขอแต่ทางนาถน้อง...........มองบ้างอย่าห่างเหิน มองบ้างอย่างห่างเหิน
คนงามเอย
อภิธานศัพท์ (ตามลำดับในบทที่เขียนไม่เรียงอักษร)
ดอกซ้อน คือ ดอกมะลิ
ซอน คือ ใกล้ ๆ
ฮ่ม คือ ร่ม
สะเลเต คือ ดอกมหาหงส์ (มีรูปในโคลงของคุณก่อพงษ์)
หดน้ำ คือ รดน้ำ
แนมเบิ่ง คือ มองดู
เดือนอีเกิ้ง คือ พระจันทร์
เทิงฟ้า คือ บนฟ้า
ส่งยู้ คือ เกื้อหนุน
ซู คือ ผลักดัน
อยู่เฮียง คือ เคียงคู่
คำจา คือ คำพูด
ความหมายโดยนัย
ชายคนนี้แอบรักคนที่มีแฟนแล้ว เปรียบเปรยว่าอยากปลูกดอกไม้ (ดอกซ้อน) ก็คือรักซ้อนนั่นเอง อยากให้สาวมาช่วยรดน้ำพรวนดิน แต่คงไม่มีโอกาสเพราะเธอมีเจ้าของ ก็เลยขอแค่ให้เธอมองมาก็พอแล้ว
21 ตุลาคม 2548 04:59 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
แสนสงสารเด็กบ้านนามาอ่านเขียน
สู้พากเพียรเรียนต่อหวัง "มอสาม"
ปั่นสองล้อก็อุตส่าห์พยายาม
เพียงเพื่อความหวังตนพ้นโง่งม
ถึงหน้าฝนทนฝืนลื่นไถล
โอ้เด็กไทยได้เท่านี้ก็ดีถม
รัฐขยายโอกาสมัธยม
ขอชื่นชมนโยบายด้วยใจจริง
เพราะสังคมมากมายหลายปัญหา
การศึกษาช่วยแก้ไขได้หลายสิ่ง
ถ้าครูดีเด็กไทยได้พึ่งพิง
ไม่ต้องทิ้งถิ่นนามาขายแรง
ช่วงสามปีที่ต่อจาก "ปอหก"
ให้เธอพกเอาวิชาอันกล้าแกร่ง
วิชาการเลิศล้ำเป็นกำแพง
หมั่นแสวงความรู้ไว้สู้งาน
อดทนอีกสักนิดนะศิษย์รัก
เก้าอี้หักห้องขาดแคลนแสนสงสาร
ครูไม่พอรออัตรามาตั้งนาน
รัฐบาลโปรดเห็นเป็นสำคัญ
สนามบินขยายเขตเศรษฐกิจ
ปล่อยชีวิตเด็กท้องนาไขว่คว้าฝัน
ครูบ้านนอกรับภาระหนักอนันต์
รอแบ่งปันความเห็นใจ...จากนายทุน
21 ตุลาคม 2548 04:35 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก....
อยู่กับเด็กทั้งวันเช้ายันบ่าย
สารพันปัญหาพาวุ่นวาย
แสนเหนื่อยกายเหนื่อยใจในบางวัน
ทั้งโรงเรียนมีครูอยู่แค่สาม
พยายามอย่างไรให้ถึงฝัน
นโยบายสั่งมาสารพัน
ล้วนเสกสรรกันไปในห้องแอร์
ปฏิรูปการเรียนอ่านเขียนคล่อง
แต่ในห้องขาดครูหนูก็แย่
เด็กอยู่อย่างโดดเดี่ยวใครเหลียวแล
รัฐลอยแพเด็กน้อยนั่งคอยครู
จะให้เรียนกับใครใคร่ขอถาม
เด็กมีความใฝ่ฝันอันเลิศหรู
เด็กฉลาดปราดเปรื่องชาติเฟื่องฟู
ปฏิรูปการเรียนรู้สู่สากล
ให้ใช้แหล่งเรียนรู้อย่างหลากหลาย
นโยบายเปลี่ยนไปอีกหลายหน
จะเปลี่ยนรัฐมนตรีอีกกี่คน
เราก็ทนอดสูอยู่เดียวดาย
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก....
อยู่กับเด็กทั้งวันเช้ายันบ่าย
แสนสงสารเสียจริงเด็กหญิงชาย
ว่าจะย้ายจากไป...ทำไม่ลง
4 ตุลาคม 2548 17:43 น.
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
ตาตื่นเช้ารีบไปแต่ไก่โห่
ร่างผอมโซจูงควายลัดชายทุ่ง
ยายเก็บสัมภาระหาบกระบุง
หมายผดุงหยัดยืนพลิกผืนนา
ถึงท้องทุ่งทันใดเร่งไถคราด
ฝนซัดสาดหรือแดดจะแผดกล้า
ต้องทนอยู่คู่ควายสองยายตา
ด้วยผืนนาคือที่เลี้ยงชีวิต
ถึงคราเกี่ยวจะได้ขายก็ไม่แน่
ความผันแปรฟ้าฝนผลผลิต
หวังได้ราคาดีอย่างที่คิด
ก็มีสิทธิ์ฝันไปไม่เป็นจริง
คิดค่าปุ๋ยค่ายาแล้วหน้าเศร้า
ทั้งหนี้เก่าหนี้ใหม่หนักใจยิ่ง
จากหยาดเหงื่อแรงกายหมายพึ่งพิง
ก็ถูกชิงเพราะเขาลดกดราคา
แม้จะมีผืนนากว้างกว่ากว้าง
เหมือนทุ่งร้างทำไปก็ไร้ค่า
จึงความคิดจากสมองสองยายตา
เราขายควายขายนาน่าจะดี
แล้วค่อยหางานใหม่ใกล้ใกล้บ้าน
มีโรงงานเรียงรายตั้งหลายที่
เก็บเงินทุนคงพอเพียงเลี้ยงชีวี
เปลี่ยนวิถีชีวิตใหม่..ไปขายแรง
หน้าส่วนตัว
4011
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
