25 พฤษภาคม 2550 19:55 น.

รวมพล...คนเคยเจ็บ

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

.วันนี้ขอรวมพล...คนเคยเจ็บ
..หากมัวเก็บกดไว้ใจยิ่งหมอง
...เชิญระบายความช้ำน้ำตานอง
....มีเพื่อนพ้องรองรับซับน้ำตา
.....หากคุณคือคนหนึ่งซึ่งเคยช้ำ
......ลานระกำขุ่นเข้มเต็มดวงหน้า
.......ดอกโศกบานงดงามสามเวลา
........เชิญเข้ามาแหล่งนี้ที่พักพิง
.........คนอกหักรักร้าวผู้สาวหลอน
..........รักขาดตอนนอนระกำช้ำจากหญิง
..........สาวรักหนุ่มกลุ้มใจ..รักไม่จริง
............ถูกทอดทิ้งชิงรักมักระทม
.............สอบไม่ผ่านอ่านเขียนเรียนไม่จบ
..............เพื่อนเคยคบขุ่นเคืองเรื่องขื่นขม
...............งานตกต่ำช้ำหมองครองความตรม
................ชีวิตล่มเกินรั้งดังละคร
.................เราเป็นหนึ่งในพลคนบาดเจ็บ
..................โดนเขี้ยวเล็บบาดซ้ำคำลวงหลอน
....................ถูกคนย่ำหยามหยันหลายขั้นตอน
.....................แม้ยามนอนร้อนไหม้ดังไฟลน

.......................ขอรวมพล..คนเคยเจ็บ..แห่งเว็ปนี้
.........................เผื่อจะมีเพื่อนใหม่หลายแห่งหน
..........................ฤาอาจพบผู้ใด...ใครสักคน
..........................ในกองพล..เพื่อนช้ำ..พิษน้ำตา				
19 พฤษภาคม 2550 00:18 น.

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก ภาคสาม

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

มาจะกล่าวบทไป......
ถึงครูใหญ่โรงเรียนเล็กเด็กเรียกขาน
อยู่โรงเรียนหลังเขามาเนานาน
อาศัยบ้านไกลปืนเที่ยงนามเถียงนา

โรงเรียนเล็กคือแหล่งแห่งพำนัก
อุปสรรคสารพันหลายปัญหา
ผ่านร้อน....ผ่านหนาวเคล้าน้ำตา
มีชีวาเพื่อวันรุ่งและพรุ่งนี้

อาจเข้าข้างวางท่าว่าเหมาะสม
ชนนิยมหรือไรไม่ยอมหนี
จึงซึมซับประทับใจมิตรไมตรี
อาจเป็นเพราะไม่มี...ที่จะไป

โรงเรียนเล็ก..จริงแท้แต่โลกกว้าง
บนเส้นทางร่วมกันเราฝันใผ่
อาจจะดูเลือนรางและห่างไกล
พบเพื่อนใจเพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน

บนเส้นทางสายนี้มีเรื่องเศร้า
ทางสายเก่าหมดทุกข์ก็สุขสันต์
มีหัวเราะ..ร้องไห้...ในบางวัน
มีผู้ปันน้ำใจมิตรไมตรี

โลกยังคงหมุนเวียนให้เรียนรู้
เราคือผู้มีชัยหากไม่หนี
จะอยู่แห่งหนใดในปฐพี
การทำดีที่ใด...ไม่ต่างกัน				
16 กุมภาพันธ์ 2550 12:45 น.

รำพึงถึงเพื่อน

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

.ฉันยังอยู่กับเธอไหม...ในสำนึก
..หรือรู้สึกเพียงวารที่ผ่านผัน
...ประทับใจใดบ้างระหว่างกัน
....เป็นเพียงวันฝันค้างหรืออย่างไร

.....วงโคจรก่อนนั้นดูสรรค์สร้าง
......เคยมีเพื่อนร่วมทางอย่างฉันไหม
.......อาจมิใช่เพียงเพื่อน...ไม่เหมือนใคร
........พอผ่านวัยลับลงวงโคจร

.........คงลืมเลือนเพื่อนสนิท-มีมิตรใหม่
..........ลืมหลังไว้ร้อยเรียงเพียงเรื่องหลอน
..........อดีตมีที่เห็นเป็นบางตอน
...........จบบทก่อนตอนเก่า....ใหม่เข้ามา

.............แต่เธอคงเคียงอยู่คู่ใจฉัน
...............เพียงรำพันผ่านพ้น-เพ้อ-บ่นหา
................เมื่อรู้สึกว้าเหว่บางเวลา
.................ปรารถนาหัวใจ...ให้พบกัน

..................ก็เรื่องเก่าเล่าขานนานมาแล้ว
..................โอ้เพื่อนแก้วอยู่ไหนในแดนฝัน
...................หรือพ้นกาลผ่านไปไม่สำคัญ
....................ลืมเลือนวันสั่งสมอุดมการณ์



.....................ฉันยังอยู่กับเธอไหม...ในสำนึก
......................หรือรู้สึกเพียงวันที่ผันผ่าน
.......................มากมีเพื่อนร่วมทุกข์-สุข-สำราญ
........................เสี้ยวดวงมาน...จารไว้...ว่า ."ไม่ลืม"				
6 กุมภาพันธ์ 2550 17:28 น.

หวังวันนี้..ไม่เป็นเช่นวันวาน

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

เมื่อวาน
ถิ่นแถวบ้านชานเมืองมีเรื่องวุ่น
ทั้งคนซื้อคนขายเหล่านายทุน
ต่างหัวหมุนวุ่นวายหลายประเด็น

ด้วยสินค้าราคาแพงค่าแรงต่ำ
ตกระกำลำบากคนยากเข็ญ
ทั้งของใช้ประจำวันอันจำเป็น
มีให้เห็นว่าขยับปรับราคา

โจรผู้ร้ายมากมีทั้งจี้ปล้น
ต่างซ่อนตนแอบแฝงฟันแทงฆ่า
ยาเสพติดใหม่เก่ามีเข้ามา
อีกปัญหาเด็กขายตัวมั่วอบาย

มีนินจารับจ้างวางระเบิด
เรื่องร้ายเกิดหลายอย่างไม่ห่างหาย
เดี๋ยวไฟไหม้ไฟช้อตจนวอดวาย
คือความตายเหยียบย่างไม่ห่างตัว

เป็นเรื่องราวเล่าขานของวานนี้
หวังชีวีวันใหม่ได้ยิ้มหัว
เรื่องสยดสยองเรื่องหมองมัว
สิ่งน่ากลัวกลับหายกลายเป็นดี

เราต่างเป็นคนไทยมิใช่หรือ
ต่างยึดถือความดีงามตามวิถี
ไยขุ่นข้องปองร้ายหมายชีวี
หวังวันนี้ไม่เป็น....เช่นวันวาน				
30 มกราคม 2550 21:54 น.

อัตตา

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

เขา....
ต่างจากเรามากมีอย่างที่เห็น
ทุกอย่างที่เป็นเรา...เขาไม่เป็น
หลายประเด็นที่เป็นเขา...เราไม่มี
  
เรา....
เปรียบเทียบเขาคนละทางต่างวิถี
บนพื้นฐานความต่างหว่างชีวี
ล้วนหลายหลากวิธีหลากที่มา

แนวความคิดอาจเป็นเส้นขนาน     
ยามกอปรการมักเห็นเป็นปัญหา
เมื่อต่างคนต่างเขลาเบาปัญญา
จึงมืดมิดอวิชชากว่างานใด

หากไม่คิดตีค่าว่าเรา-เขา
แล้วคิดเอาไมตรีมีมาให้
อาจเห็นธรรมนำทางสว่างไกล
สมานจิตสนิทใจให้ต่อกัน

เราเกิดมาร่วมกันเพื่อสรรค์สร้าง
เพื่อหาทางให้พลโลกพ้นโศกศัลย์
ทุกชีวิตเกิดมาค่าอนันต์
ไยเยาะเหยียดหยามหยันแบ่งชั้นชน

มือถือสากปากดื้อว่าถือศีล
ใจป่ายปีนหาสุขทุกแห่งหน
จึงได้ชื่อลือเลื่องว่าเมืองคน
ยึดถือตนเป็นใหญ่...กว่าใครเอย				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
Lovings  ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
Lovings  ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
Lovings  ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงครูใหญ่โรงเรียนเล็ก