รอยไม้เรียว.

ครูพิม

รอยไม้เรียวเคี่ยวเข็ญทั้งเย็นเช้า
เพื่อเตือนเฝ้าให้เรียนฝึกเขียนอ่าน
เมื่อยามดื้อยื้อหยามหยุดความพาล
จึงเบิกบานแต่นั้นมาศรัทธางาม

บนกระดานสีดำครูพร่ำสอน
ทุกขั้นตอนสอนศิษย์มิคิดหยาม
คอยบ่มเพาะวินัยให้ติดตาม
อีกในนามรับผิดชอบกอรปกรรมดี

ยามครูยืนหน้าชั้นนั้นเสียงก้อง
สายตาจ้องมองศิษย์พินิจถี่
เพื่อวิเคราะห์ศิษย์รักทักษะมี
สู่วิถีแววตนฝึกฝนพลัน

ทุกถ้อยถ้วนล้วนห่วงเหล่าปวงศิษย์
ชี้ถูกผิดจิตอาสาพาสู่ฝัน
มีจิตใจเอื้อเฟื้อช่วยเหลือกัน
รู้รักมั่นรู้หวงถิ่นแผ่นดินตน

เมื่อยามไข้ไร้หลักครูจักช่วย
คอยอำนวยด้วยห่วงหาคราสับสน
ชี้ช่องทางสร้างสรรค์มั่นกมล
ช่วยศิษย์พ้นเศร้าหมองจนผ่องนวล

น้อมรำลึกพระคุณอบอุ่นแท้
เปรียบดั่งแม่แด่ครูผู้หอมหวล
น้อมรำลึกนึกคำเคยคร่ำครวญ
ขอเชิญชวนมวลศิษย์คิดบูชา






ครูพิม
๘  มิถุนายน ๒๕๕๓