20 มกราคม 2553 17:40 น.
ครูพิม
ในห้วงฝันบันดาลแต่หวานชื่น
จะข่มขืนฝืนชะตาก็หาไม่
มีแต่รักพร้อมหวงด้วยห่วงใย
มีแต่ใจหอมอุ่นละมุนทรวง
สื่อเพียงจิตคิดถึงเพียงหนึ่งเสี้ยว
ที่ลอบเกี่ยวกิ่งใจในแดนสรวง
อาบรอยยิ้มอิ่มใจในรักลวง
มิอาจล่วงก้าวล้ำให้ช้ำใจ
หากความจริงคือจริงทุกสิ่งอย่าง
ชะตาสร้างกางกั้นมิหวั่นไหว
หากรักเลือนยอมเจ็บเก็บหัวใจ
ขอเพียงให้ใกล้กันในฝันพอ
ขอเพียงสิทธิ์คิดถึงก็ซึ้งค่า
ปรารถนาแค่นี้แหละที่ขอ
เพราะพี่คือดาวใจใสลออ
ส่องแสงทอท้อลบคราพบกัน
ดูเหมือนลวงล้วงล้ำแต่คำหวาน
กล่อมดวงมานคนไกลแต่ในฝัน
รักและหวงห่วงหาสารพัน
ดุจตะวันรักฟ้าห่วงราตรี
ปรารถนาแค่นี้แหละทีรัก
จะขอภักดิ์เพียงชายมิหน่ายหนี
ถึงจะสุขเพียงเงาเฝ้าภักดี
เพียงพอที่...ได้รัก...รู้จักกัน...
ครูพิม
๒๐ มกราคม ๒๕๕๓
14 มกราคม 2553 13:27 น.
ครูพิม
สำนึกในหน้าที่มีภาระ
อุตสาหะบากบั่นปั้นดินเหนียว
ให้รูปสวยด้วยปัญญาค่าหนึ่งเดียว
กลางน้ำเชี่ยวหลากหลั่งท้นฝั่งชล
กระแสความก้าวหน้าพาเสื่อมถอย
เด็กเด็กด้อยความคิดจิตสับสน
เดินตามรอยวัตถุงามยามยินยล
เกิดสับสน...ค้นคว้า...หาความจริง
ค่อยบ่มเพาะเลาะลามตามขอบโค้ง
เพื่อเชื่อมโยงความคิดศิษย์ชายหญิง
ยามหลงเพลินเดินหงอยคอยท้วงติง
เพราะทุกสิ่งย่อมมีผลจากต้นตอ
ท่ามกลางความเจริญเกินจะยั้ง
เฝ้าระวังคุณธรรมตามร้องขอ
สังคมเสื่อมคนทรามลุกลามพอ
ปัญหาก่อ.....ครูคอยแก้.....ดูแลไป
ขอเพียงศิษย์คิดดีเป็นที่ตั้ง
ถึงจะพลั้งพลาดผิดคิดแก้ไข
เป็นคนดีมีคุณธรรมมีน้ำใจ
สร้างชาติไทย...ให้มั่นคง...เสริมส่งกัน
สำนึกใน…คุณครู..ผู้สอนสั่ง
จึงตั้งมั่น…อุดมการณ์...สานสู่ฝัน
ปลูกต้นกล้า...ให้งาม....อร่ามพลัน
ร่วมสร้างสรรค์...แผ่นดิน...ทั่วถิ่นไทย...
12 มกราคม 2553 13:10 น.
ครูพิม
ท่ามลมหนาวคราวพัดสะบัดโยก
ลมกรรโชกโบกใบจนไหวหวาม
ดุจแส้ฟาดบาดซ้ำกระหน่ำตาม
เหงาลุกลามยามว้าง…ร้างคนไกล
ท่ามลมหนาวคราวยินเมื่อรินถ้อย
ที่เรียงร้อยสร้างคำลำนำไข
เพียงเอื้อนเอ่ยเผยคำลำนำใจ
เกรงความนัยใสซ่อนเพียงหลอนคำ
แอบอิงคำคิดถึงจากหนึ่งห้วง
แทรกในทรวงดวงใจในคืนค่ำ
ยินเพียงถ้อยร้อยผ่านลานลำนำ
หัวใจจำฉ่ำชื่นลบขื่นตรม
โปรดอย่าอำซ้ำเติมเพิ่มทุกข์เข็ญ
ผ่านลำเค็ญ…ล้าท้อ…ต่อขื่นขม
กว่าก้าวข้ามคร้ามครั่นพรั่นระทม
เคยจ่อมจมล้มพับกับกลลวง
“ชะเง้อแลชะแง้คอยชะม้อยหา
ข้ามโค้งฟ้าชลาลัยที่ใหญ่หลวง
ว่าใครคอยละห้อยถึงของหนึ่งทรวง
สวาทหวงดวงกมลจากคนไกล”
ท่ามดาราคราค่ำใจร่ำหา
ภาพมายาคราพบลบอ่อนไหว
ได้ยลยินเรื่องราวข่าวคนไกล
ก็สุขใจเกินพอ…..ขอเท่านี้…..
ครูพิม
๑๒ มกราคม ๒๕๕๓
4 มกราคม 2553 17:18 น.
ครูพิม
เมื่อศกใหม่มาสู่สู้ไม่ถอย
อย่านั่งคอยโชคชะตาจะพาเฉา
เริ่มต้นคิดสร้างตนสู้ทนเอา
ปัญหาเร้าลามลุกปลุกใจตน
รู้หนักเอาเบาสู้อยู่ทุกเมื่อ
ด้วยความเชื่อทำดีย่อมมีผล
หากรู้กอรปชอบใดไม่อับจน
เราก็คนค้นคิดสร้างเดินทางไป
สู้ชีวิตด้วยสมองมือสองข้าง
เฝ้าปลูกสร้างทางฝันเพื่อวันใหม่
หมั่นพากเพียรเรียนรู้สู่เส้นชัย
ไม่มีใครสุขสำราญถ้าคร้านทำ
แม้นลำบากบากแค้นแสนสาหัส
รู้ขจัดปัญหาอย่าถลำ
ค่อยคลายปมบ่มใจใฝ่ทางธรรม
ทุกข์ที่ซ้ำต้องบางเบา...ลบเศร้าตรม
ที่เคยท้อต่อล้ามาปีก่อน
ที่ร้าวรอนร้อนรนจนขื่นขม
ที่เคยหนาวคราวใจไหวระทม
ที่จ่อมจม...ล้มกลิ้ง...ให้ทิ้งไป
เริ่มศกใหม่ใจสู้ดูอีกหน
มาเริ่มต้นค้นหาฟ้าสดใส
ขอให้อ้ายคนดีที่อยู่ไกล
รับแรงใจ...จากน้อง....ไว้ส่องทาง....
ครูพิม
๔ มกราคม ๒๕๕๓
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
2753
