31 พฤษภาคม 2552 07:55 น.
ครูพิม
ยินคำตัดพ้อและต่อว่า
น้ำตาฉันหลั่งเกินยั้งได้
หญิงเอ๋ยรักจริงเหนือสิ่งใด
ทำได้ทุกอย่างช่างอดทน
ดิ้นร้นทนเศร้าเหงาลามลุก
จมทุกข์สุขหายคล้ายสับสน
รินร่ำคำพ้อท้อกมล
สับสนหม่นเหงา ..เศร้าฤดี
เพราะรักหรือหลงที่บ่งบอก
โดนหลอกชอกช้ำระกำนี่
หยาดน้ำจากตาค่าไม่มี
ฤดีทุกข์ถมระทมทรวง
หยุดเถิดใจเอ๋ยที่เคยรัก
แน่นหนักเอาไว้อย่าได้ห่วง
เก็บรักจากใจที่หมายลวง
ลาล่วงลาลับ..อย่ากลับไป
เห็นไหมใจเขาเฝ้าข่มเหง
บรรเลงเพลงหวานผ่านคำไข
ล่อหลอกยอกย้อนซ่อนความนัย
ซ่อนใครหลายคนจนวุ่นวาย
ลืมคำลืมคนที่ค้นคิด
ประดิษฐ์คิดคำย้ำใจหมาย
บอกรักบอกหวงห่วงมิวาย
กลับกลายกลับกลอก..แค่หลอกกัน
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๒
27 พฤษภาคม 2552 21:13 น.
ครูพิม
ฝันเอยฝันงามในยามรุ่ง
ใจมุ่งฝ่าฟันจิตมั่นหมาย
พากเพียรเรียนรู้สู้อยู่มิวาย
เช้าสายเรียนร่ำท่องตำรา
ข้อมูลพูนเพิ่มเติมลงช่อง
ใจหมองร้องไห้ใจผวา
Smis ที่ครูให้หนูมา
ครูขา..ข้อมูล..จูนไม่มี
พ่อทิ้งแม่ไปหลายปีแล้ว
ไร้แววไร้ข่าวหลายหนาวนี่
ขุ่นข้องหมองไหม้ในชีวี
วิถีไร้พ่อมาก่อทุน
แม่หนูเขามีครอบครัวใหม่
หายไปสิบปีไม่มีหนุน
ไร้เงินเกินไร้ไม่เจือจุน
อบอุ่นโหยหาคว้าไม่เจอ
ครูครับครูขาน้ำตาไหล
โอบไหล่ใจหมองท่องเสมอ
ชีวิตเลือกได้นะใจเธอ
อย่าเผลอจมทุกข์ปลุกใจตน
เอาทุกข์ปลุกใจให้ลุกสู้
เรียนรู้ชั่วดีมีฝึกฝน
อย่าคิดน้อยใจใส่กมล
ดิ้นรนต่อไป…อย่าได้กลัว..
หลังฝนหล่นพรมห่มฟากฟ้า
นภาแจ่มใสได้ยิ้มหัว
ก้าวหน้าต่อไปด้วยขาตัว
อย่ามัว…ท้อแท้..นะแม่(พ่อ)คุณ
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๒
24 พฤษภาคม 2552 15:59 น.
ครูพิม
@ สายลมล่องต้องใจจนไหวหวาม
สายลมลามตามต้องจนหมองหม่น
ปลาว่ายน้ำเดียวดายในสายชล
ดุจกมลคนรอพ้อรำพัน
@ มองเมฆฝนบนฟ้าคราลมไหว
โอ้คนไกลใจอยู่เคียงคู่ฝัน
เมื่อไหร่หนอพ้อหน้ามาพบกัน
อย่าปล่อยฉันฝันอยู่เพียงผู้เดียว
@ ฝนหล่นแรกแตกช่อกอไสว
แทงดอกใบได้ยอดกอดลดเลี้ยว
เครือเถาวัลย์พันยอดกอดกลมเกลียว
ชะแง้เหลียวเกี่ยวฝันนั้นลำพัง
@ ดูดาวเดือนเกลื่อนฟ้าน้ำตาร่วง
ดาวล้านดวงห่วงเดือนเยือนด้วยหวัง
แต่ใจคนหม่นเหงาเศร้าประดัง
หัวใจยัง..สั่งใจ..ให้ทนรอ
@ ป่านฉะนี้เป็นไฉนใจอยากรู้
ความเป็นอยู่เงียบเหงาหรือเปล่าหนอ
ยามเหนื่อยล้าคราใดหมายพะนอ
ส่งเสียงพอบรรเทาหายเหงาใจ
@ วันไหนว่างทางใจให้นำส่ง
แวะมาลงตรงสัญญาอย่าไปไหน
จะให้หนุนตักนอนอ้อนละไม
โอบกอดไว้ในอ้อมแขน..แสนอุ่นเอย...
ขอบคุณภาพจาก
www.oknation.net/.../2008/09/20/entry-1
๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๒
17 พฤษภาคม 2552 15:49 น.
ครูพิม
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ฝากคำหนึ่งจากใจส่งไปหา
คนอยู่ไกลใจหนอรอตั้งตา
วันกลับมานั่งพบสบตากัน
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ทุกคำนึงของใจยังใฝ่ฝัน
ปรารถนาเคียงใกล้ใจผูกพัน
รอคืนวันได้รวมร่วมชะตา
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ฟังเพลงซึ้งตรึงทรวงใจห่วงหา
อย่าหลงลืมคนนี้ที่ศรัทธา
รักหนักหนาอย่าเลือนดุจเดือนแรม
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
อ่านกลอนซึ้งจึงหวามท่ามดาวแจ่ม
มีคำรักสลักมั่นบรรจงแซม
ร้อยแต่งแต้มแกมรักร่วมถักทอ
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
เฝ้ารำพึงจึงเขียนกลอนอ้อนวอนขอ
คิดถึงกันบ้างไหมคนไกลรอ
น้ำตาคลอคราหายไร้ข่าวคราว
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ใครคนหนึ่งที่รักหนุนตักสาว
กระซิบแผ่วสัญญาใจใต้ดวงดาว
ท่ามลมหนาว..บอกรักมั่น..นิรันดร..
๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๒
15 พฤษภาคม 2552 19:22 น.
ครูพิม
ดูละครสะท้อนใจในคืนค่ำ
ละครย้ำจำจดหมดทุกสิ่ง
รักคนที่มีคู่อยู่แอบอิง
ทุกข์ก็วิ่งเข้าหาทุกคราไป
เขามีใครต่อใครใจก็รู้
อีกเจ้าชู้หลายรักจงผลักไส
หากก้าวเดินเพลินหลงเข้าดงไฟ
แล้วเมื่อไหร่ใจพ้นทนทรมา
หยุดเสียเถิดคนดีสุดที่รัก
หยุดใจพักพักใจอย่าไห้หา
หยุดคร่ำครวญหยุดหมดหยดน้ำตา
หยุดเวลาทุกข์ตรมที่ขมทรวง
ถอยเถิดหนาอย่าดันหันหน้ากลับ
ยังรอรับซับน้ำตาคราหยดร่วง
ยังรอคอยแก้วตาสุดาดวง
สิ่งที่หวง...เสียไป....ให้ปล่อยวาง
รักมิอาจวาดหวังดังที่หมาย
รักเพียงคล้ายอุ่นหวานผ่านใจหมาง
รักเพียงหลอกตอกย้ำช้ำใจนาง
บนเส้นทางคำรักลวงให้ทรวงตรม
ดูละครสะท้อนใจในวันนี้
ขอคนดีอย่าเหงาเศร้าขื่นขม
รักที่ผ่านผ่านไปดุจสายลม
ที่พรางพรมห่มดวงมาน...แล้วผ่านเลย..
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๒