17 มีนาคม 2552 21:57 น.
ครูพิม
น้อยไปหรือที่ให้ไยทิ้งฉัน
ลืมคืนวันสัญญาครารักหวาน
ร่วมปลูกรักถักทอรอพบพาน
พร้อมก้าวผ่านวารวันที่ผันแปร
ทุ่มเททั้งชีวิตลิขิตฝัน
ผ่านคืนวันเหน็บหนาวร้าวดวงแข
จะทุกข์ยากอย่างไรก็ไม่แคร์
ยินดีแก้แลฝ่าปัญหากัน
ด้วยจริงใจใจจริงของหญิงหนึ่ง
ที่ใจซึ้งตรึงรักสลักมั่น
มีรักแท้วางให้เห็นเป็นเดิมพัน
แต่คืนวัน...นั้นเห็น..ความเป็นไป
เหนื่อยแล้วหนอ
ด้วยเริ่มท้อต่อเหงาเขาผลักไส
เจ็บแล้วหนอเจ็บช้ำระกำใจ
เจ็บเกินใครไหนเหน็บเจ็บเหมือนเรา
บอก...บอกกันสักคำ
ที่ฉันทำไร้ค่าหรือว่าเขลา
หมดแรงล้มตรมใจไล่คว้าเงา
บอกใจเรา..ให้หยุด..หลุดเสียที
น้อยไปหรือที่ให้ไยหลอกฉัน
จึงแบ่งปันรักขายแล้วหน่ายหนี
เก็บใจช้ำกล้ำกลืนฝืนฤดี
คืนถิ่นที่...มีเงา..คอยเฝ้าเยาะ...
๑๗ มีนาคม ๒๕๕๒
14 มีนาคม 2552 16:18 น.
ครูพิม
พายุร้อนพัดแรงกวัดแกว่งไกว
ลู่ลมไหวไกวโยนโอนเอนหา
หวีดลมครวญหวนพัดกระหวัดมา
หวาดผวาคว้าหมอนเมื่อค่อนคืน
เสียงโครมครามลามไล่ใจตระหนก
ฝนฟ้าตกอกสั่นขวัญสะอื้น
ลมคะนองล่องมาฟ้าร้องครืน
ปลุกให้ตื่น..ยืนมอง..ลอดช่องไฟ
เห็นต้นไม้หักโค่นโดนบ้านยับ
รีบขยับกอดตนจนหวั่นไหว
หวีดกรีดร้องก้องมาผวาไกว
ฟ้าทำไมพิโรธโกรธรุนแรง
พอรุ่งสางข้างบ้านลานมะม่วง
ช่างเป็นช่วงเหมาะสมอารมรณ์แฝง
ต่างบอกเล่ากล่าวแลกคอยแจกแจง
ต่างแสดงทรรศนาหาเหตุกัน
ลุงแดงบอกผีฟ้าถึงคราโกรธ
จึงลงโทษด้วยหมายร้ายมหันต์
เพราะลูกหลานไม่รักสมัครกัน
มัวแข่งขันปั้นแต่งแบ่งสีตน
ลุงมั่นบอกฟ้าโกรธพิโรธเพราะ
เราลัดเลาะเปราะป่าต้นฟ้าฝน
เผาป่าไม้วายวอดจอดแล้วคน
ท่านจึงพ่นพิษร้ายใส่กลับคืน
ยายแม้นบอกฟ้าโกรธพิโรธเพราะ
ผู้ใหญ่เจาะนมเด็กกินแผ่นดินสะอื้น
พัฒนาเด็กไทยไม่ยั่งยืน
ท่านเลยยื่นแสงฟ้ามาลงทัณฑ์
ถือกระติบหยิบข้าวก้อนหย่อนลงบาตร
อนุญาตขอพรวอนพระนั่น
โปรดคุ้มครองผองไทยไกลจาบัลย์
ช่วยไทยนั้นพ้นโศกวิโยคเทอญ..
๑๔ มีนาคม ๒๕๕๒
11 มีนาคม 2552 23:12 น.
ครูพิม
ในวาระถึงวันคล้ายวันเกิด
พรประเสริฐใดใดในโลกหล้า
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทวยเทพทุกชั้นฟ้า
อัญเชิญมาประสานประทานพร (กุ้งก้ามกราม)
สบสิ่งหวังตั้งใจในชีวิต
ดั่งลิขิตฟากฟ้าสโมสร
อายุมั่นขวัญยืนนิรันดร
ให้งามงอนพิมญดาร่าเริงใจ (กันนาเทวี
มีคนรักรายล้อมพร้อมกูลเกื้อ
สุขล้นเหลือดังหวังและฝังใฝ่
ทั้งรูปสวยรวยความดีมีน้ำใจ
ทั้งมีสุขสดใสในชีวิน ( นิลวรรณ)
ขอให้สวยทั้งกลางวันและกลางคืน
ยิ้มระรื่นชื่นบานมากทรัพย์สิน
อยากกินอะไรให้ได้กิน
แข็ง(แรง)เหมือนหินทั้งร่างกายแล้วหัวใจ (แมวแต้ม)
ให้ใจนี้มีบุญหนุนรักษา
มีดวงตาเห็นธรรมนำผ่องใส
เทวดานางฟ้าช่วยอวยชัย
ทำอะไรสำเร็จง่ายสมหมายปอง (รัมณีย์)
ให้มีรักสลักมั่นมิหวั่นไหว
ด้วยดวงใจใสสดหมดเศร้าหมอง
อุ่นไอรักภักดีที่หมายครอง
สุขสนองปองมั่นนิรันดร์กาล (ฝากฝัน)
สุขภาพพลานามัยให้แข็งแรง
จิตใจแกร่งแน่นหนักมีรักหวาน
ญาติพี่น้องเพื่อนรักภักดิ์ดวงมาน
เทพประทาน..พรดี..เป็นศรีเอย..(ครูพิม)
10 มีนาคม 2552 13:28 น.
ครูพิม
ร้อนไอแดดแผดเผาจึงเร่าร้อน
มิอาจผ่อนร้อนแล้งระแหงทั่ว
ควันหมอกขาวพราวพร่างช่างน่ากลัว
ฟ้าสลัวมัวหม่นทุกหนทาง
ใบไม้กรอบหอบปลิวละลิ่วล่อง
น้ำเคยนองแห้งขอดตลอดว่าง
เหลือเพียงร่องและรอยคอยส่งทาง
ดูอ้างว้างกว้างไกลใจอ่อนแรง
เหมือนคนไกลใจร้างปล่อยนางร้อง
ระทมหมองนองน้ำตาและล้าแฝง
เกาะกินใจไห้หาคราอ่อนแรง
ดุจฟ้าแกล้งแล้งร้ายหนอใจคน
มิยลยินรินคำย้ำเพียงถ้อย
เยื่อใยถอยน้อยแล้วแก้วสับสน
จะเดินหน้าคราใดให้อับจน
ดูมืดมนหม่นหมางบนทางใจ
จะมีใครไหนหนอพอจะเห็น
ทุกข์ซ่อนเร้นเป็นชังเกินรั้งไหว
ยามเขาเมินเกินกล้ำช้ำทรวงใน
น้ำตาไหลรินรดหมดความอาย
ร้อนไอแดดแผดใจจนไหม้หมด
เขากบฎคดคิดจิตสลาย
ปาดน้ำตาลาช้ำจำจนตาย
ถ้อยคำชาย..ร้ายนัก...กับรักลวง..
๑๐ มีนาคม ๒๕๕๒
7 มีนาคม 2552 23:16 น.
ครูพิม
สองมือยังมีแรงแห่งความฝัน
พร้อมจะปั้นฟันฝ่าหาความหมาย
เพราะชีวิตต้องสู้ไม่ดูดาย
ชีพมิวายกายอยู่เคียงคู่ใจ
สองมือยังไกวเปลพร้อมเห่กล่อม
สองเท้าพร้อมหอมหวังยังสดใส
สองมือยังบากบั่นมิหวั่นใด
สู่หลักชัยใจย่างอย่างมั่นคง
แม้นเป็นหญิงอ่อนแอเคยแพ้บ้าง
บนเส้นทางห่างไกลใจประสงค์
มุ่งสร้างสรรค์สิ่งงามตามใจจง
มิใหลหลงเพ้อพร่ำมัวรำพัน
มีจิตใจมุ่งมั่นเพื่อสร้างสรรค์
ทุกคืนวันขยันสู้เคียงคู่ขวัญ
แม่ศรีเรือนงานหลักตระหนักพลัน
ไม่ลืมฝันงานตนสู้ทนทำ
บริหารครบครันงานทั้งผอง
แม้นหน้าหมองหม่นฝ้าดูน่าขำ
เพราะทำงานกรำแดดแผดจนดำ
แต่ขอย้ำ..ใจจริง...หญิงอดทน
จะรักใครรักจริงมิทิ้งขว้าง
และจะสร้างสิ่งใดใฝ่ฝึกฝน
ปรารถนาสิ่งใดในสกนธ์
ก็ดั้นด้นจนได้..ดั่งใจปอง..
๗ มีนาคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1180
