13 มกราคม 2552 18:39 น.
ครูพิม
ลมหนาวล่อง ล่องเจือ เหลือจะหนาว
พัดกรูกราว กราวสั่น ขวัญผวา
กระชับกอด กอดกาย ให้ผ้าฟา
หนาวกายา ครานี้ มิมีใคร
เย็นยะเยียบ เงียบเหงา เฝ้าชะแง้
ตั้งตาแล แลหา ผวาไหว
ระทดท้อ ท้อแท้ แพ้หัวใจ
มองทางใด ใดเล่า ก็เปล่าตา
ละเลาะล่อง ล่องริน ถวิลหวัง
ว่าพอยัง ยังไหว นะใจข้า
ให้อดทน ทนนะเจ้า เหงาชีวา
อุษามา มาเยือน อุ่นเรือนเรา
วะวับหวาม หวามไหว ให้คิดถึง
ใครคนหนึ่ง หนึ่งคน ที่บ่นเหงา
อีกฟากฟ้า ฟ้ากั้น นั้นเพียงเงา
แต่ใจเรา เราใกล้ มิไกลกัน
น้ำค้างลา ลาไพร ห่มใบพฤกษ์
ยามค่อนดึก ดึกดื่น ตื่นจากฝัน
อ้อมแขนใคร ใครเคยกอด พรอดรำพัน
อย่าแปรผัน ผันไกล ปล่อยให้รอ
หนาวลมล่อง ล่องลอย ละห้อยหา
คอยตั้งตา ตามอง น้องร่ำขอ
อย่าลืมฝัน ฝันเรา เฝ้าพะนอ
คอยเคลียคลอ คลอเคียง ร่วมเตียงนอน...
อยากถามพี่ พี่จ๋า ว่าหนาวไหม
ห่างกันไกล ไกลกัน ฝันหลอกหลอน
กลัวพี่หน่าย หน่ายแหนง แฝงใจจร
อย่าได้ซ้อน ซ่อนใคร นะใจชาย.....
๑๓ มกราคม ๒๕๕๒
ผ้าฟา..ภาษาถิ่นเลย หมายถึง ผ้าห่มนวม ใส่ผ้าห่มนวม
ทำจากฝ้ายแท้....
9 มกราคม 2552 17:42 น.
ครูพิม
ผู้ใหญ่บอกหนูนั่นหรือคืออนาคต
ที่สวยสดสีขาวพราวสดใส
ต้องเรียนรู้สู้ขยันสร้างฝันไกล
เพื่อก้าวไปข้างหน้าสง่างาม
บอกวินัยให้ฝึกฝนจนรู้ค่า
พบปัญหาแก้ไขใครอย่าหยาม
รู้อดทนฟันฝ่าพยายาม
ทุกโมงยาม..รู้ค่า.เวลาดี
สอนให้เรียนเขียนอ่านผ่านทดสอบ
และให้กอรปแต่งามตามวิถี
บ่มนิสัยให้รู้กาลผ่านเวที
หลากสื่อมี...ช่วยประชา...มาระดม
สอนให้รักสามัคคีมีความรัก
ให้รู้จักแบ่งปันฝันสุขสม
มีน้ำใจช่วยเอื้อเพื่อระดม
ใครจ่อมจม...ช่วยเหลือ...เพื่อคุณธรรม
สอนให้เราซื่อสัตย์เข้าวัดด้วย
บุญจะช่วยเสริมส่งคงงามล้ำ
เจริญตามคำสอนเว้าวอนคำ
ให้เราทำแต่ดี...มีคนชม
แต่ผู้ใหญ่ไฉนเขาเฝ้าแต่สอน
ภาพข่าวร้อนประจำวันนั้นขื่นขม
ไม่รักกันดั่งว่าปะทะคารม
เด็กระทมผู้ใหญ่แย่...แก้ไม่ทัน..
แบบพิมพ์ดีดีแน่พอแก้ไข
วอนพี่ไทยสร้างดีมีสุขสันต์
ให้เด็กเห็นแบบงามตามสื่อกัน
เด็กคงสรรแต่ดีใช้...ไทยเจริญ....
7 มกราคม 2552 22:32 น.
ครูพิม
ระรี่ร่ำ พร่ำหา คราไกลห่าง
ระยะทาง กางกั้น มิหวั่นไหว
เพียรร้อยคำ ทักทาย ส่งสายไป
ห่มดวงใจ คนเหงา เฝ้าผูกพัน
ระรี่เรื่อย เอื่อยไหล ใจคิดถึง
ถ้อยรำพึง จึงหวาม ตามรอยฝัน
เรียงร้อยคำ นำส่ง ตรงถึงกัน
ฝากใจฉัน นั้นด้วย ช่วยดูแล
ระรี่รี่ กี่วัน จะผ่านพ้น
ที่สับสน ทนได้ ไม่แยแส
เฝ้ารอคอย ร้อยรัก จากดวงแด
ส่งมอบแด่ คนไกล ในกมล
ระรี่รื่น คืนวัน แม้นผันผ่าน
ไม้สะท้าน กาลเวียน เปลี่ยนหลายฝน
ก็ยังรอ ต่อรัก จักดาลดล
ให้ใจคน ลาลับ ได้กลับมา
ระรี่แว่ว แผ่วไกล จากใจนี้
ขอคนดี สุขสันต์ เถิดหรรษา
อย่าพบพาน ทุกข์หมอง นองน้ำตา
คราเหว่ว้า ไร้ใคร...ให้กลับคืน...
4 มกราคม 2552 10:36 น.
ครูพิม
มองนภาคราหม่นฝนตั้งเค้า
ทะมึนเงาเมฆหมอกบอกมีฝน
ฟ้าครวญครางบ้าคลั่งสั่งผู้คน
รีบลุกลนหลบภัยระไวระวัง
แต่ละวันนั้นสู้มิรู้ถอย
เหนื่อยมิน้อยใช่ไหมเพราะใจหวัง
วาดภาพสวยด้วยใจใส่พลัง
ตะกายฝั่ง..สู่ฝัน...อันสวยงาม
จะล้มบ้างแพ้บ้างอย่าห่างหาย
แม้นเดียวดายอย่าให้ใครได้หยาม
บนทางสู้รู้ค่าพยายาม
คอยติดตามใกล้ชิดคิดช่องทาง
ปัญหามีดีนักรู้จักแก้
ดูเหมือนแย่แต่ขยันหมั่นสะสาง
ก็อาจปลดลดเอาดูเบาบาง
ทุกสิ่งอย่างมีทางออกบอกกับตน
ขอเพียงเราเข้าใจใช้ชีวิต
รู้ถูกผิดคิดสร้างสรรค์หมั่นฝึกฝน
บอกกับใจให้รู้สู้อดทน
เกิดเป็นคนท้อใย...เมื่อใจมี
ด้วยสมองสองมือสื่อสร้างสรรค์
เพียรขยันฟันฝ่าพาสุขี
ฉลองศกปีใหม่ให้คิดดี
เราน้องพี่...ก้าวไกล....ไปด้วยกัน..
๔ มกราคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1707
