17 กันยายน 2551 10:39 น.
ครูพิม
ลืมเถิดพี่..รักเราอย่าเหงาหงอย
มีคนคอยพี่กลับไปรับขวัญ
สัญญาที่เคยให้หมายผูกพัน
ขอมอบฝันห่วงใยให้พี่คืน
มิอาจทนรับใจพี่ไว้ดอก
จึงฝากบอกผ่านกลอนถอนสะอื้น
สงสารเอยเคยหวังล้มทั้งยืน
คราค่ำคืนเคยกล่อมหอมฤดี
แม้นจะหวงห่วงใยเกินใครหมด
มิอาจคดข้อคำจำใจหนี
หลบเร้นซอกมุมอับกลับวจี
ด้วยใจนี้...รู้แล้ว..ว่าแคล้วกัน
สงสารเอย
ใจที่เคยอบอุ่นกรุ่นความฝัน
ต้องมลายหายแล้วแววผูกพัน
นับแต่วันนี้ไปขอไกลตา
ขอขอบคุณ
ที่เจือจุนห่วงใยส่งไปหา
คำปลอบโยนทุกคำลบน้ำตา
ยังศรัทธา...ด้วยใจ.ใช่ลืมเลือน
พี่อย่าห่วง
ที่ก้าวล่วงห้วงใจอุ่นใดเหมือน
แต่ความจริงคอยซ้ำคอยย้ำเตือน
ข่มใจเฉือนรักซ้อน...ก่อนพิษลาม..
15 กันยายน 2551 21:52 น.
ครูพิม
ฟังถ้อยคำย้ำสัญญาบอกว่ารัก
ด้วยแน่นหนักรักมั่นอย่าหวั่นไหว
ขอเพียงเรารักกันมิหวั่นใด
จะหลอมใจเป็นหนึ่งคงซึ้งพอ
ท่ามกลางความวุ่นวายในชีวิต
ขอเพียงสิทธิ์พักใจได้ไหมหนอ
หยาดน้ำคำย้ำปลอบมอบมากพอ
เสริมแรงต่อก่อพลังเพิ่มหวังงาม
มิปรารถนาผู้ใดมาใกล้ชิด
เพราะใจคิดถึงใครอย่าได้ถาม
แม้นอยู่ไกลใจหนอขอติดตาม
ทุกโมงยามขออยู่ใกล้ได้ดูแล
วันใดที่เหนื่อยอ่อนพักผ่อนบ้าง
บนเส้นทางห่างไกลไม่ท้อแท้
ขอเพียงเรามั่นใจใช่ผันแปร
คอยเทคแคร์เคียงข้างบนทางใจ
ฟังถ้อยคำสัญญาย้ำว่ารัก
วางใจภักดิ์สมัครมั่นมิหวั่นไหว
แม้นบางคราลาร้างจำห่างไกล
แต่หัวใจยังอยู่...เคียงคู่ครอง
ขอบคุณภาพน่ารัก http://glitter.212cafe.com/graphics/glittered/11-04-08/1207937041467.gif
12 กันยายน 2551 07:07 น.
ครูพิม
ลิขิตจารลานรักสลักถ้อย
วลีร้อยพร้อยสารบนลานฝัน
พจนาหวานล้ำส่งกำนัล
วจีปั้นจากใจส่งให้คุณ
หอมละมุนอุ่นละไมเจือไอรัก
จิตตระหนักประจักษ์แจ้งแต่งแต้มหนุน
ฝากขุนเขาเฝ้ากล่อมหอมละมุน
แทนไออุ่นแทนอ้อมแขนแทนดวงใจ
มิอาจทนจนกลั่นมั่นรักตอบ
จึงขอมอบตอบรักมิผลักไส
มิอาจทานปรารถนาเกินกว่าใคร
คราห่างไกลไหวผวาน้ำตาคลอ
เหนื่อยและล้าคราใดให้รับรู้
ใจเคียงอยู่คู่ชิดจิตร้องขอ
ขอใจพี่หนักแน่นเป็นแกนกอ
น้องยังรอพ้อพบประสบกัน
ฝากสายลมห่มขวัญวันลาจาก
คราพลัดพรากจากไกลพบในฝัน
จะตามติดชิดใกล้ใจผูกพัน
เคียงคู่กัน...มิผันแปร....รักแน่นอน....
8 กันยายน 2551 21:01 น.
ครูพิม
บาดแผลแห่งชีวิตบ่มพิษร้าย
พิษทำลายปี้ป่นทนไม่ไหว
ต้องเซซัง...ดั่งคล้าย...ตายแล้วใจ
ตรอมฤทัย....ยากถอนพิษ...จิตท้อเกิน
ยืนหยัดสู้เดียวดายหมายไขว่คว้า
แต่กลับล้าคราเขาไกลไปห่างเหิน
อดทนรอท้อแท้แพ้ยับเยิน
บนทางเดินแสนเปลี่ยว...สิ้นเรี่ยวแรง
มีหนึ่งมือฉุดรั้งยับยั้งทุกข์
หยิบยื่นสุขคราแรงใจใกล้อับแสง
คำปลอบโยนอ่อนหวานหว่านแจกแจง
สร้างใจแกร่งพร้อมสู้...ดูอีกครา
มือจับมือ...กันไว้...อย่าได้ปล่อย
ใจดวงน้อยเริ่มรับขยับหา
ซุกซบเนาแนบในอ้อมสายตา
อุ่นชีวาอีกครั้ง...หลังฝนพรม
ด้วยยึดคำสัญญาว่ารักมั่น
มิหวาดหวั่นปัญหามาทับถม
จะช่วยกันสะสางบนทางปม
พร้อมชื่นชม...ดาวฝัน...ด้วยศรัทธา
บาดแผลเริ่มจางหายในวันนี้
ด้วยยินดีไม่ย่อท้อต่อปัญหา
เราทั้งสองจับมือถือสัจจา
พร้อมฟันฝ่า...ร่วมสร้าง...บนทางใจ...
7 กันยายน 2551 10:40 น.
ครูพิม
แม้นใครบ่นทนทำจดจำไว้
เพื่อแก้ไขข้อด้อยค่อยเพียรเสริม
เพียงไม่ท้อต่อคำคอยซ้ำเติม
ทุกประเดิมเป็นแบบฝึกนึกทบทวน
แม้นทำดีเพียงใดเขาไม่เห็น
ดีจึงเร้นหลบหายลับกลายหวน
ไม่เห็นต้องหมองหม่นจนคร่ำครวญ
ทุกสิ่งล้วนคงอยู่คู่กับตน
แม้นใครเขาตำหนิติเพื่อก่อ
ทำดีต่ออย่าถอยหรือสับสน
หน้าที่มีสร้างค่าความเป็นคน
ทุกข์จะพ้นคนจะชมชื่นสมใจ
เห็นเขาทำความดีมีงานสร้าง
โปรดอย่าอ้างคำคมล้มได้ไหม
คอยถากถางรู้ดีทำเพื่อไร
ผลพลอยได้..คือหน้าตา...แหมน่าตี
ขอคนดีอยู่ด้วยช่วยสร้างเสริม
ช่วยกันเติมค่างามตามศักดิ์ศรี
ช่วยชูเชิดค่าคนที่ทำดี
เพื่อไทยนี้....สุขล้น..เพราะคนดี..
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1721
