29 กันยายน 2551 22:49 น.
ครูพิม
ชีวิตผ่านพานพบบรรจบเห็น
หลายสิ่งเป็นสัจธรรมคำสั่งสอน
หากปล่อยตัวตามใจไม่สังวรณ์
อาจเดือดร้อนกายใจให้ลำเค็ญ
ของคนอื่นชื่นใจได้เพียงครั้ง
จำต้องยั้งจิตข่มถมทุกข์เข็ญ
หากแม้นปล่อยกายใจให้เกินเกณฑ์
แอบซ่อนเร้นทุกข์ทับจิตอับจน
ดุจกินน้ำใต้ศอกตอกใจย้ำ
ให้เจ็บช้ำกล้ำกลืนยืนสับสน
ใครกันเล่าจะเห็นใจในกมล
ต้องทุกข์ทนท้อแท้แพ้ชะตา
โปรดเห็นใจอย่าย้ำซ้ำเติมเถิด
ทุกข์ที่เกิดมิอาจลบพบปัญหา
จักข่มใจไห้หวนครวญทุกครา
วาสนา...น้อยนัก...จำหักใจ
ขอเทวาคุ้มครองปกป้องลูก
อย่าให้ผูกพันรักอาจตักษัย
ให้เข้มแข็งแกร่งกล้าพร้อมฝ่าไป
ที่โหยไห้..ดับสิ้น...จินต์พบธรรม
ชีวิตผ่านลำเค็ญเห็นความยาก
พบเพื่อจากหากเจ็บเหน็บกลืนกล้ำ
ขอให้จดจารในหัวใจจำ
อย่าถลำ..กว่าที่เป็น...เห็นความจริง...
27 กันยายน 2551 11:18 น.
ครูพิม
ฟ้ามิอาจกั้นใจให้หยุดรัก
วางใจภักดิ์มั่นคงอย่าสงสัย
ระยะทางกางกั้นมิหวั่นใด
ด้นดั้นไปเคียงข้างมิร้างลา
ในราตรีมีจันทร์นั้นเคียงข้าง
มิอ้างว้างเดียวดายในเวหา
นกคู่ฟ้าปลาคู่น้ำย้ำสัจจา
และทิวาคู่ราตรีนี้ชั่วกาล
แม้นพี่จะไม่รักจักไม่ว่า
ลืมสัจจาจะไม่พ้อต่อคำขาน
จะลืมเลือนเลือนลับกับวันวาน
แต่ดวงมาน..ดวงนี้..มิเปลี่ยนแปลง
พี่จะอยู่หนใดใจตามติด
แนบสนิทชิดใกล้มิหน่ายแหนง
คราเหนื่อยอ่อนโรยราล้าอ่อนแรง
ส่งใจแฝง...ถามไถ่...ได้รับฟัง
แม้นจะจากพรากกันในวันนี้
ดวงฤดีวางไว้ให้ความหวัง
ยังรุ่งโรจน์พร้อมไปให้พลัง
ใจนี้ยัง...คงมั่น...แม้นวันลา
ฟ้ามิอาจกั้นใจนี้ได้หรอก
จึงฝากบอกจากใจไม่มุสา
แม้นดวงดาวลืมเลือนเดือนจันทรา
แต่ใจข้า..รักเพียงพี่..นี้ผู้เดียว...
25 กันยายน 2551 14:29 น.
ครูพิม
กุมขมับลับหลังคิดนั่งลอก
ครูขอบอกเสี่ยงนะหนูถ้าครูเห็น
ทุจริตติด ๐ ร ท้อลำเค็ญ
ต้องตกเป็นจำเลยแน่แย่นะเออ
แหมทำนั่งกลอกตาน่าหัวร่อ
สายตาจ่อจ้องดูรอครูเผลอ
เห็นแอบส่งตรงรหัสคัดสรรเกลอ
คราครูเจอนั่งเฉไฉไยหน้าเป็น
รู้กำหนดการสอบกรอบเรียนรู้
ติดให้ดูอยู่หน้าชั้นนั่นคงเห็น
เตือนทุกคราอ่านทบทวนทั้งเช้าเย็น
แต่มัวเล่นเอ็มจ้อ..ขอสัมพันธ์
ทั้ง hi 5 เม้นท์กันมันส์หยดติ๋ง
ศิษย์ชายหญิงหลงระเริงกระเจิงนั่น
งานไม่ส่งติด ร ก็แล้วกัน
มัวขยันหาเพื่อนเตือนไม่ฟัง
ครานั่งสอบตอบไม่ได้ใช้ตัวช่วย
แต่เกือบม้วยครูเห็นเด่นด้านหลัง
ชูหนึ่งนิ้วสองนิ้วพลิ้วกันจัง
จึงต้องนั่งตาละห้อย...คอยเพื่อนยา
รหัสลับแอบสร้างเป็นทางช่วย
แต่กลับซวยไร้ช่องมองซ้ายขวา
ครูนั่งจ้องมองละม้ายคล้ายอสุรา
เลยมิกล้าแม้กระแอม...จะแย้มพราย
นั่งคอตกอกช้ำระกำแล้ว
โอ้ศิษย์แก้วมีแววลับดับสลาย
เตรียมสอบซ่อมนะคนดีทั้งหญิงชาย
จะช่วยคลาย...๐ และรอ...ต่อสัญญา...
ทีมงานพิธีกรและแฟนพันธ์แท้..พระอภัยมณีและขุนช้างขุนแผน
น่ารักทุกคนเลยจ้า...
22 กันยายน 2551 20:08 น.
ครูพิม
สายน้ำแดงขุ่นข้นล้นฝั่งโขง
บรรจบโยงฝั่งเหืองเมืองฝั่งขวา
ณ ปากน้ำสองสายคล้ายสัญญา
มิเลือนลา..มาบรรจบ..พบสองชล
ณ ริมฝั่งหน้าพระใหญ่เราไหว้กราบ
วอนท่านทราบและฟังอีกสักหน
ด้วยสองเรามุ่งหวังตั้งกมล
หลอมรักจน..ขอสัญญา....เอ่ยวจี
พี่จับมือน้องมั่นสัญญาไว้
คราห่างไกลจงประจักษ์เป็นสักขี
“รักกันนะ” “รักกัน นะคนดี”
รักล้นปรี่ท้นทรวง...เจ้าดวงใจ
สายตาจ้องมองพี่มีความหมาย
จวบจนตายรักมั่นมิหวั่นไหว
“อย่าทิ้งกัน” สัญญาคราห่างไกล
ถนอมไว้รักนี้ชั่วนิรันดร์
รวมสองใจ จุดบรรจบ...พบสายน้ำ
โขง-เหือง ย้ำคำสัญญาฟ้าฤๅกั้น
แม้นจะห่างก็เพียงกายใจผูกพัน
ดุจดวงจันทร์รักท้องฟ้ายามราตรี
สายน้ำแดงขุ่นข้นล้นฝั่งโขง
สายคุ้งโค้งคดไกลน้ำไหลรี่
แต่ใจเราถือสัตย์ต่อปัฐพี
ตราบชีพนี้...รักคงมั่น..ขอสัญญา...
พระใหญ่ ประดิษฐานที่
ภูพระใหญ่เป็นวัดและสถานที่ประดิษฐานพระพุทธรูป
มีความสูง 19 เมตร ซึ่งสร้างโดยทหาร
เป็นที่เคารพสักการะของประชาชนทั่วไป
หันหน้าไปทาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
ณ แม่น้ำสองสายมาบรรจบ
นั่นคือ แม่น้ำโขง - และแม่น้ำเหือง
20 กันยายน 2551 20:13 น.
ครูพิม
ฝากดวงใจกับสายลมห่มใจพี่
คำคืนนี้อย่าเหงาเศร้าอดสู
การเดินทางข้างกายไร้คนชู
น้องยังอยู่เคียงใจมิไกลกัน
ฝากดวงดาวพราวฟ้าอย่าลืมหลง
มาช่วยส่งแรงใจไปห่มขวัญ
ดูแลคนเดินทางกลางอารัญ
ค่ำคืนนั้นอย่าเหงาเฝ้าห่วงใย
ฝากจันทราสาดส่องห้องใจพี่
อย่าได้มีหม่นท้อพ้อหวั่นไหว
น้องอยู่หลังยังรักภักดีใจ
ขอคนไกลประจักษ์รักคงเดิม
ฝากแมกไม้ชายป่าภูผาใหญ่
ฝากเรไรบรรเลงบทเพลงเสริม
ขับเห่กล่อมห้อมรักคอยตักเติม
รักเราเพิ่มมากมายในช่วงวัน
ฝากฟากฟ้าทักทายให้หายหม่น
ดูแลคนเดินทางท่ามกลางฝัน
ให้ประสบความสำเร็จงานเสร็จพลัน
คราด้นดั้นสานฝันอันเรืองรอง
ฝากเทวาคุ้มครองปกป้องพี่
ทุกถิ่นที่สดใส..ไร้ความหมอง
จะคิดการงานใดสมใจปอง
ทั้งเพื่อนพ้องช่วยสานงานก้าวไกล
ทุกคืนค่ำพี่จ๋าอย่าเหงาหงอย
สัมผัสรอยรักเราลบเหงาได้
อย่าอ้างว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวห้องใจ
แม้นห่างไกล....ใจแนบชิด..เฝ้าติดตาม
สิ้นสุดรักตรงคุณ..เพราะอุ่นใจ