20 กรกฎาคม 2551 18:29 น.
ครูพิม
Recados, Gifs e Imagens no Glimboo.com
อย่าให้เหมือน เกลียวคลื่น กลบกลืนหาย
เมื่อกรรทบ ขอบชาย ถูกทรายฝัง
ผิซ่อนเงื่อน เทวษร่ำ แสร้งจำบัง
ก็เกินแล้ว ใจจะรั้ง ยอมสั่งตาม
อย่าให้เหมือนลมพัดกระหวัดหาย
ลบรอยทรายกลายกลบจบคำถาม
ดุจลมพัดพลิ้วแผ่วแล้วลุกลาม
วะวาบหวาม...แค่เย็น..เห็นพริบตา
อย่าให้เหมือนเดือนลับกับฟากฟ้า
แวะเวียนมาเพียงย้ำค่ำห่วงหา
แต่เลือนเลือนลาลับกับดารา
เหลือเหว่ว้าคนไกลให้อาวรณ์
อย่าให้เหมือนเพลงหวานขับขานแว่ว
ฟังซึ้งแล้วเลิกวงบรรจงถอน
กวีร่ำคำร้อยถ้อยสุนทร
พอจากจรลืมจารบนลานใจ
อย่าเหมือนฝนหล่มพรมแค่ชมชื่น
ครั้นพอตื่นรับฉ่ำเพียงขำไข
แค่บอกลาลาลับวับวับไกล
หิ่งห้อยไพร....วับวับ....ลับเลือนลา
อย่าเหมือนพ่อขุนแผนแสนเจ้าชู้
ลืมพธูวันทองต้องโหยหา
พอคิดถึงหวนกระหวัดสัตย์วาจา
พอลับตาลืมเจ้าสาวค่ำครวญ
รู้บ้างไหม
คนอยู่ไกลใจเหงาเฝ้ากำสรวล
ฟังเรไรร้องระงมตรมเนื้อนวล
คอยทบทวน...เตือนใจ...ให้ระวัง
โปรดรับรู้
ว่าคนอยู่อีกฟากมากความหวัง
ใจคนรอทุกข์ซ้ำกระหน่ำดัง
กลัวจะพลั้ง..เจ็บช้ำ..ระกำตรอม..
18 กรกฎาคม 2551 21:36 น.
ครูพิม
อยากจะสอยร้อยดาวบนราวฟ้า
สร้างนภาเป็นนครตอนฟ้าใส
ร้อยดอกรักคุ้มเขตประเทศไทย
ร้อยดวงใจให้มั่นสามัคคี
ความคิดแยกแปลกไปขอให้หมด
มาร่วมจดจารรักเป็นสักขี
คนละมือสร้างสรรค์หมั่นทำดี
วางใจพลีเพื่อชาติปราศทุกข์ภัย
มีปัญหามากมายเสียดายหนัก
หากหาญหักด้วยคมคำซ้ำผลักไส
หันหน้ามาจับมือสื่อความนัย
พาชาติเราให้ก้าวไกลในสากล
หากมั่วพ่นน้ำลายใส่พิษถม
ไทยคงจมก้าวถอยพลอยหมองหม่น
บรรพบุรุษสู้รักษามาชั่วคน
อย่าสับสนเถิดหนอขอทบทวน
มองรอบบ้านก้าวไกลไปกว่าแล้ว
ไทยส่อแวววุ่นวายหมายจะสวน
กระแสโลกก้าวไกลโปรดใคร่ครวญ
เรารีบด่วน...เร่งสร้างบ้าน..ก่อนราญรอน
หลายบทเรียนผ่านมาอย่าเกิดซ้ำ
มันตอกย้ำความลำเค็ญเป็นบทสอน
ลูกหลานไทยต้องก้าวหน้าโปรดอาทร
ช่วยกันก่อน..เถิดเพื่อนพ้อง..พี่น้องไทย..
อยากจะร้อยดวงใจไทยทั้งชาติ
อยากประกาศคุณธรรมนำสดใส
อยากมีมนต์เป่าย้อมกล่อมจิตใจ
ให้เพื่อนไทย..;หันหน้า...มาจับมือ..
ขอบคุณภาพจาก
http://www.sakura.in.th/pictures/project/2/18/chomchey1_pratom.jpg
17 กรกฎาคม 2551 11:20 น.
ครูพิม
กลีบดอกไม้ทั้งปวงแทนห่วงหา
ด้วยเกินฝ่าฝืนฤทธิ์ความคิดถึง
ตอบแทนเป็นถ้อยคำที่รำพึง
พื้นที่หนึ่งห้องใจมอบให้เธอ
เพลงรักหวานทั้งมวลที่ชวนฝัน
เพื่อกล่อมขวัญสองเราเฝ้าเสนอ
ร่วมบรรเลงฝากไปใฝ่บำเรอ
ฟังเสมอคราห่างในบางวัน
กระซิบเสียงถ้อยคำย้ำว่าห่วง
มาเถิดทรวงจักรับกระชับขวัญ
เอื้อมมือคว้าทุกเสี้ยวของเรียวจันทร์
แทนกำนัลสายสวาทอย่าคลาดคลา
แม้เพลงแผ่วแว่วไกลใจรับรู้
ยอดพธูรับฟังสิ้นกังขา
รับรู้แล้วแก้วใจให้ปรีดา
ปรารถนาอยู่ใกล้แม้ในจินต์
อธิษฐานทำบุญกุศลส่ง
ใจมั่นคงดั่งหวังยังถวิล
มวลผกาหอมหวนชวนยุพิน
กลับคืนถิ่นแผ่นดินแม่แลทำทาน
ขอพานพบประสบพักตร์รักทุกชาติ
ให้นิราศสร่างทุกข์มีสุขศานต์
สองหทัยผูกพันนิรันดร์กาล
ฟ้าช่วยเป็นพยาน...รักนานเนา....
สร้อยลาวัณย์สรรค์สร้างต่างใจนี้
ร้อยวลีแทนสัญญาคราวอนเว้า
ลมรำเพยพัดบางอย่างแผ่วเบา
กล่อมรักเรา....แนบใจ...ไปชั่วกาล....
13 กรกฎาคม 2551 19:20 น.
ครูพิม
บรรจงจารอักษรเว้าวอนถึง
ใครคนหนึ่งที่มาดปรารถนา
ฉุดทรวงเรียมต้องมนต์สุคนธา
หน่วงอุราอบร่ำทุกค่ำคืน
บรรจงร้อยถ้อยคำย้ำห่วงถึง
ร้อยรำพึงถึงใจมิใช่ฝืน
ปรารถนาเคียงใกล้ในค่ำคืน
คอยชมชื่นรื่นกมลจนวายปราณ
หรือพรหมเทพนิรมิตวิจิตรฝัน
ความรักนั้นยิ่งใหญ่สุดไพศาล
แม้ความหอมถ้วนหล้าสุมามาลย์
ใยจะปานหอมขวัญตาสุมาลี
หยาดน้ำคำร่ำพรมห่มใจน้อง
สายรักคล้องสองใจมิหน่ายหนี
หวานคมคำย้ำรักปักชีวี
ร้อยฤดีสองดวงด้วยบ่วงคำ
เรื่อยเรื่อยสายลมมาพรมผ่าน
เหมือนสายธารเสน่หามาอบร่ำ
ภาพนั้นพลอยลืมหลงให้ทรงจำ
เหมือนโน้มนำหน่วงถวิลที่จินตนา
เรียงเรียงเคียงใจคราได้เห็น
ชื่นเย็นด้วยแรงแห่งปรารถนา
ร้อยรัดภาพรักที่ชักพา
ไขว่คว้าหมายจองประครองนวล
โอ้ครานี้ไหนเลยจะเชยชื่น
ในค่ำคืนโหยไห้อาลัยหวน
ย่อมส่งอกรันทดท้อต่อรัญจวน
แต่ปั่นป่วนสร้อยเศร้าเร้าอารมณ์
อรุณรุ่งแสงระวีที่สาดส่อง
แสงนวลผ่องพาใจให้สุขสม
จะระทดท้อไยให้ตรอมตรม
ขอเพียงข่มรอวันคืนได้ชื่นทรวง
คือที่สุดแห่งรักปักใจมั่น
เจ้าคือขวัญฤดีที่แสนหวง
พรายแสงรุ่งแห่งดาวหมื่นแสนดวง
มาโชติช่วงฉายฉานบนลานใจ
บรรจงจารอักษรเว้าวอนถึง
ถ้อยรำพึงเคยรอขอขานไข
รักตระการหวานพรมห่มฤทัย
กล่อมขวัญให้..เราสอง....ครองคู่กัน
12 กรกฎาคม 2551 16:00 น.
ครูพิม
รอยเจ็บช้ำย้ำใจให้หมองหม่น
หนาวกมลจนท้อพ้อหวั่นไหว
ที่เหว่ว้าอาวรณ์ร้อนทรวงใน
ก็จางไปด้วยรอยคำซับน้ำตา
จากคนไกลปลายฟ้าส่งมาถึง
ร้อยรำพึงห่มใจหายผวา
เพียงถ้อยคำห่วงใยส่งให้มา
ปลุกชีวาเข้มแข็งมีแรงทน
เดินหลงทางพลางร้องไห้ใจท้อแท้
ชีวิตแพ้เยินยับจึงสับสน
รินน้ำตาร่ำร้องหมองกมล
เมื่อไหร่พ้นทุกข์ท้อขอฟ้าดิน
อยากปิดฉากชีวิตพิษหลอนหลอก
เสียงแว่วบอกห่วงเจ้าเฝ้าถวิล
หันหน้ามาทางนี้สิยุพิน
แล้วลืมสิ้นทุกข์หมอง..นะน้องนาง
พักใจลงตรงนี้นะที่รัก
วางทุกข์หนักเอนอิงพิงอกว่าง
จะกอดแอบแนบขวัญเจ้าเอวบาง
พอรุ่งสาง..สร้างฝันสวย..ด้วยสองใจ
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1110
