30 มิถุนายน 2551 21:34 น.
ครูพิม
เจ็บแล้วจำจำแล้วเจ็บเก็บเอาไว้
เขาเผลอใจใจเขาเผลอเพ้อหวั่นไหว
เรารอเขาเขารอเราไม่เศร้าใจ
แต่เขาไปไปแต่เขา...จึงเศร้าตรม..
จะลืมเขาเขาจะลืมปลื้มเราไหม
ไม่รักใครใครไม่รักจักขื่นขม
รักแล้วเลิกเลิกแล้วรักหักอารมณ์
จำใจข่มข่มใจจำ...ย้ำก่อนลา
หักใจข่มข่มใจหักมิตักษัย
เจ็บเกินไปไปเกินเจ็บเก็บเถิดหนา
ขอรักคืนคืนรักขอพ้อคำจา
รินน้ำตาตารินน้ำ...ช้ำยังทน
บอกกับใจใจกับบอกตอกใจย้ำ
ขอคืนคำคำคืนขอต่อสายฝน
ซะล้างใจใจล้างซะจะไม่ทน
หยุดดิ้นรนรนดิ้นหยุดสิ้นสุดกัน
เมื่อรักจบจบเมื่อรักจักขมขื่น
เขาเป็นอื่นอื่นเป็นเขาเศร้าโศกศัลย์
จำใจลาลาจำใจไม่ผูกพัน
คืนและวันวันและคืน....ไม่ฝืนใคร..
29 มิถุนายน 2551 11:44 น.
ครูพิม
ฟ้าทะมึนหมองหม่นฝนลงสาย
หญ้าแห้งคลายชุ่มชื่นฟื้นสดใส
ผืนดินแล้งแห้งระโหยฝนโปรยไพร
กล่อมดวงใจท้องทุ่งรุ่งตะวัน
สัตว์น้อยใหญ่ได้อาหารสำราญแล้ว
โลกผ่องแผ้วเขียวขจีมีความฝัน
แต่ใจนี้เหน็บหนาวร้าวอีกวัน
ซบจาบัลย์แนบเนาหนาวเหลือเกิน
เสียงเคยอ้อนรำพันนั้นห่างหาย
ทุกข์เคยคลายกลับย้อนตอนห่างเหิน
จะเหลียวมองหาใครเขาก็เมิน
อกสะเทิ้นเกินแก้แย่แล้วใจ
โอ้แขนใครเคยกอดพรอดคำหวาน
พอเปลี่ยนกาลก็เปลี่ยนรักแล้วผลักไส
รินน้ำตาแข่งฝนพร่ำอยู่ร่ำไป
เหลียวหาใครไหนเล่าเขาไยดี
ฟ้าทะมึนร้องครางนางร้องไห้
คนอยู่ไกลก็ยังรักในศักดิ์ศรี
กระซิบบอกฟ้าหม่นทนอีกที
ร้องครานี้....ครั้งสุดท้าย...ให้สัญญา..
27 มิถุนายน 2551 23:41 น.
ครูพิม
แม้นห่างกันแสนไกลสุดปลายฟ้า
ยังเสาะหาจนพบประสบเห็น
คนละฟากฝั่งฟ้าข้ามมาเป็น
ความชุ่มเย็นจากมิตรจิตผูกพัน
ฝากลมพัดรักส่งตรงถึงเพื่อน
ส่งรักเยือนห่มใจให้จอมขวัญ
ส่งห่วงหาคราเหงาเศร้าจาบัลย์
จงสุขสันต์เถิดหนาอย่าตรอมตรม
จากบ้านเกิดมาไกลใช่ท้อแท้
ไม่เคยแพ้สู้ทนจนสุขสม
แกะลลักอวดฝรั่งเขานั่งชม
ทั้งขนมของไทยให้ตื่นตา
กริยามารยาทมิขาดเขิน
เขาเพลิดเพลินหลงใหลจนใฝ่หา
หนุ่มฝรั่งหลงเสน่ห์แม่กานดา
สวยสง่าเกินหญิงไทยคงไม่มี
จากแผ่นดินแม่ไกลใจห่วงถึง
ร้อยรำพึงจากใจให้โฉมศรี
ให้ประสบพบพานแต่คนดี
อย่าได้มีทุกข์ร้อนมาหลอนใจ
กราบพระธาตุศรีสองรักปกปักเกศ
ทั้งอาเพศภัยร้ายอย่ากรายใกล้
ประสบสุขโชคดีและมีชัย
ให้ก้าวไกล...ก้าวหน้า...สถาพร..
26 มิถุนายน 2551 21:47 น.
ครูพิม
ยี่สิบเจ็ดมิถุนาเวียนมาแล้ว
ขอให้ “รัมณีย์”เพื่อนแก้วสุขหรรษา
คิดสิ่งใดขอสุขสมพรมอุรา
สิ่งใดหาว่าดีเลิศเกิดกับคุณ
ขอให้พระคุ้มครองปองดวงจิต
กลัยาณมิตรทั่วทิศหนุน
ขอให้พบแสงแห่งธรรมช่วยค้ำจุน
รุ่งอรุณวันใสเบิกบาน
" พิมญดา"
ขอกินข้าวกินขนมได้อิ่มแปร่
ขอมีคนดูแลคนหน้าหวาน
ขอสุขกายสุขใจนานเท่านาน
ขอการงานก้าวไกลใจเปรมปรี
อยากจะได้อะไรขอให้ได้
ไม่มีขายก็ได้ฟรีน่าสุขขี
ขอให้ยิ้มชื่นบานอารมณ์ดี
ขอให้มีความสุขทุกทุกวัน
"แมวแต้ม"
กิจการงานสำเร็จเสร็จดังหมาย
หวังทั้งหลายสมหวังดั่งใฝ่ฝัน
ให้มั่งมีงินทองของสำคัญ
ชื่นชีวันประสบรักที่ภักดี
วอนเทวาคุ้มครองให้ผ่องใส
อนาคตก้าวไกลใจผ่องศรี
สุขภาพเข็มแข็งมีแรงดี
ชื่นชีวี...งดงาม...ทุกยามเทอญ.
"ครูพิม"
24 มิถุนายน 2551 20:46 น.
ครูพิม
ยี่สิบหกมิถุนาวารดิถี
ร้อยวลีไหว้ครูผู้สั่งสอน
วางแบบบทกานท์กวีมีวรรคตอน
จึงสะท้อนภาพเด่นเห็นจินตนา
สุภาษิตสอนสตรีมีมารยาท
ให้นิราศทุกข์หม่นพ้นกังขา
สงบเสงี่ยมจริตสวยด้วยจรรยา
เสริมคุณค่าหญิงไทยให้งดงาม
นิทานกลอนสอนใจให้ยั้งคิด
ว่าแรงพิษริษยาพาคนหยาม
ดุจผีเสื้อดุร้ายหมายติดตาม
คอยลุกลามพระอภัยจนวายปราณ
ด้วยเล่ห์กลคนมากหากพลั้งเผลอ
อาจพบเจอหมดสุขสนุกสนาน
หมั่นตริตรองมองเห็นดุจเช่นพาล
ให้ลูกหลานได้เรียนรู้สู่งานกลอน
นิราศร้างห่างรักหักสวาท
แต่มิอาจตัดรักสมัครสมร
นิราศร้างห่างไกลใจอาวรณ์
ห่วงบังอรเจ้าเป็นอื่นคงขื่นตรม
สุภาษิตสอนใจทั้งชายหญิง
ถ้อยท้วงติงถ้วนความล้วนงามสม
ประพฤติดีคิดควรชวนนิยม
ชนชื่นชมลึกล้ำเหนือตำนาน
ยี่สิบหกมิถุนาวาระนี้
ร้อยฤดีสักกามาขับขาน
ยกให้เป็นหนึ่งในหล้าครูอาจารย์
น้อมดวงมาลย์ศิโรราบกราบกวี