5 พฤษภาคม 2551 15:20 น.
ครูพิม
หยิบกระดาษวาดฝันในวันก่อน
ทุกบทตอนสวยงามตามจิตหวัง
เจ้ามุ่งมั่นขยันเรียนเพียรจริงจัง
พ่อแม่ยังคอยดูคู่เคียงใจ
พ่อและแม่ขีดเส้นให้เห็นชัด
แล้วก็จัดตารางถางทางให้
ขอเพียงเจ้าก้าวย่างบนทางไป
จุดหมายไกลก็ไม่ท้อต่อเส้นทาง
นั่งหน้าจอรอผลจนว้าวุ่น
แม่หัวหมุนหากไม่ติดคิดสะสาง
สงสารเอยกระไรใจบางบาง
คงอ้างว้างเหว่หว้าถึงคราตรม
พ่อและแม่โปรดเข้าใจให้โอกาส
หากแม้นพลาดก็อย่าซ้ำย้ำจนขม
เจ็บเพียงนี้เขาก็ท้อพ้อคารม
ขออย่าข่มเย้ยไยให้อับจน
มหาวิทยาลัยอีกหลายแห่ง
ยังเป็นแหล่งศึกษาอย่าสับสน
ขอเพียงเจ้ามุ่งมั่นหมั่นอดทน
เพียรฝึกฝนค้นคว้าตำราเรียน
หยิบกระดาษวาดฝันกันอีกครั้ง
ฝันคงยังงามงดอดวาดเขียน
สร้างฝันสวยประเสริฐสุดดุจวิเชียร
เสริมความเพียรแห่งตน...ให้คนชม
1 พฤษภาคม 2551 08:19 น.
ครูพิม
สาวเอย
แม้นเจ้าเคยเจ็บช้ำระกำหมอง
ใครเขาทำน้ำตาเจ้าหลั่งนอง
จงประครองสติมั่นหมั่นทบทวน
สาวเอย
แม้นเจ้าเคยพลาดพลั้งยั้งกำสรวล
ปลดความคิดเก่าเก่าราวโซ่ตรวน
แล้วรีบด่วนกลับลำอย่าร่ำไร
สาวเอย
แม้นเจ้าเคยยับเยินเกินแก้ไข
สิ่งที่ผ่านผ่านพ้นเกินทำใจ
จงทิ้งไปอย่าจำให้ช้ำตรม
สาวเอย
แม้นไม่เคยทิ้งใครให้ขื่นขม
แต่ใยเขาเหยียบย้ำด้วยคำคม
หักใจข่มจากลาอย่าอาวรณ์
สาวเอย
มองกระจกนั่นไงใครทอดถอน
ลุกขึ้นเถิดสลัดเงาที่ร้าวรอน
สิ่งบั่นทอน...ลบล้าง...สร้างฝันงาม