11 เมษายน 2551 18:19 น.
ครูพิม
มองลูกหลานบ้านอื่นตื่นตานัก
ส่งเสียงทักจอแจพ่อแม่เขา
ตาส่องทางชะแง้แลซบเซา
ใจแม่เหงารอเก้อเพ้ออีกปี
โทรศัพท์บอกมาจะกลับบ้าน
วันสงกรานต์พร้อมหน้าพาสุขี
แม่ฟังคำลูกกล่าวเว้าวจี
ลูกยังมีของฝากไว้มากมาย
เสื้อลายดอกคอกระเซ้าเอามาฝาก
คิดถึงมากแม่จ๋า...คราห่างหาย
อยู่เมืองกรุงผู้คนแสนวุ่นวาย
แต่เปล่าดายยื้อแย่งแข่งขันกัน
จะรีบเก็บเงินทองสักสองแสน
ตามแบบแปลนแห่งใจที่ใฝ่ฝัน
พอได้ทุนจะกลับบ้านไม่นานวัน
เปิดร้านกันขายของตามต้องการ
สะดุ้งตื่นตกใจไปรับสาย
ฟังเสียงปลายทางแผ่วแว่วประสาน
คนขับรถหลบคนชนสะพาน
ดุจสายป่านขาดหาย...โอ้สายใจ..
4 เมษายน 2551 21:11 น.
ครูพิม
ละล้าเหนื่อยอ่อนใดเกินใจท้อ
ที่เกิดก่อกับใจที่ไห้หา
เกินจะดับทุกข์ได้ในชะตา
เกินจะคว้าวาดหวังยังสู้ทน
ท้อและถอยคอยใครที่ไหนช่วย
ชีพคงม้วยหากไม่สู้ดูสักหน
ขยับกายอีกหน่อยค่อยฝึกตน
คงก้าวพ้นทุกข์ท้อที่ก่อตัว
เหนื่อยก็พักสักหน่อยค่อยก้าวใหม่
เติมแรงใจอีกหน่อยค่อยยิ้มหัว
เติมพลังแห่งใจอย่าได้กลัว
ฟ้าที่มัวคงสดใสได้อีกวัน
มีสมองสองมือคืออาวุธ
ไม่สิ้นสุดก้าวไปอย่าไหวหวั่น
แม้นใครเขาคิดร้ายหมายฟาดฟัน
ความดีกั้นผองภัยได้ทั้งมวล
ตะวันลาลับไปในวันนี้
ก็ยังมีวันใหม่ได้กลับหวน
สงบนิ่งครูหนึ่งพึงทบทวน
ทุกข์ทั้งมวล.ดับได้..ที่ใจเรา..
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
2176
