29 พฤศจิกายน 2551 20:30 น.
ครูพิม
ขอเป็นคน เคียงคู่ อยู่แนบข้าง
ยามอ้างว้าง ทุกข์ทน ใจหม่นหมอง
ขอเป็นคนคอยรับประคับประคอง
น้ำตานอง...จะคอบรับ..ซับน้ำตา
ขอเป็นคนสะสางร่วมทางฝัน
ขอแบ่งปันทุกข์ร้อนอ่อนผวา
ให้ฉันเป็นคนชิดใกล้เคียงสายตา
ร่วมฟันฝ่าผองภัยอย่าไกลกัน
อุปสรรคมากมีที่ทับถม
ท้อจนล้มขอให้ใช้มือฉัน
ฉุดให้ลุกปลุกฤดีปลอบชีวัน
รอตะวันมาเยือน..เป็นเพื่อนใจ
คราอ่อนแอแพ้พ่ายเหนื่อยหน่ายหนัก
ขอเป็นตักให้หนุนนอนคราอ่อนไหว
ขอโอบอ้อมล้อมจิตต้านพิษภัย
โลมฤทัยด้วยรักและภักดี
แม้นหนทางยาวไกลใจยังมั่น
มิหวาดหวั่นพรั่นใดหรือหน่ายหนี
ด้วยศรัทธายิ่งใหญ่ในรักพลี
รักยังมีมอบให้ไม่เปลี่ยนแปลง
คืนและวันวนเวียนเปลี่ยนวิถี
แต่ใจนี้ขอร้อยถ้อยแถลง
ถึงสายัณห์ตะวันรอนดูอ่อนแรง
แต่ใจแจ้ง...ส่องสว่าง....ร่วมทางใจ
26 พฤศจิกายน 2551 20:00 น.
ครูพิม
หอมละมุนอุ่นละไมเยื่อใยรัก
ที่ทอถักเส้นสายเยื่อใยหวาน
แต่ละเส้นแน่นเหนียวเป็นเกลียวงาน
สอดประสานงานแห่งใจ..ได้ถักทอ
แต่ละลายอ่อนหวานดวงมานหอม
ที่กรุ่นกรอมล้อมใจเตรียมใส่หอ
เติมสีสันลวดลายแต่งไว้รอ
วันเคลียคลอ ...เคียงข้าง บนทางใจ
แต้มแต่งสีแห่งใจให้สวยสม
ตามอารมณ์หวานหวังที่สดใส
สีฟ้าพราวงามตาคราห่วงใย
สีสดใหม่ชมพูงามอร่ามตา
แต้มสีแดงแจ้งว่ารักประจักษ์แล้ว
ขาวผ่องแผ้วบริสุทธ์ดุจเสน่หา
มอบหนึ่งเดียววาดหวังดั่งจันทรา
ห่วงดาราฟ้างามยามราตรี
เติมสีเขียวสดใสให้ชีวิต
สดชื่นนิดแต่มั่นคงตรงเส้นสี
วาดให้สวยแต้มให้เหมาะคงพอดี
เสริมชีวีด้วยสีสันพลันเบิกบาน
อยากแต้มแต่งสีใดให้ชีวิต
ตามแต่สิทธิ์คิดฝันหมั่นประสาน
วาดลายเส้นเติมสีที่ต้องการ
เพื่อพบพาน...ความพอดี..แห่งชีวิต..
26 พฤศจิกายน 2551 06:16 น.
ครูพิม
ยี่สบหกพฤศจิกาฟ้าบรรเจิด
คือวันเกิดคนสวยอำนวยผล
ขอพรพระเมตตาบันดาลดล
ให้แบมพ้นทุกข์ยากลำบากกาย
ให้โชคดีมีทรัพย์กองนับเนื่อง
ให้รุ่งเรืองก้าวหน้านะโฉมฉาย
ให้เจ้าสุขทุกข์พ้นทั้งใจกาย
ให้เจ้าพรายเพริศพริ้งนะหญิงแบม
ไร้โรคาใดใดมากรายกล้ำ
ให้ดื่มด่ำธรรมดลจนชื่นแช่ม
ให้เพื่อนพ้องปองรักสลักแซม
ให้น้องแจ่มโสภาสมค่าคน
วอนเทวาอารักปกปักษ์เกศ
พ้นอาเพทผองภัยในทุกหน
ให้ชื่อเสียงกึกก้องผองสกนธ์
เพื่อนทุกคนรักใคร่ห่วงใยดี
ปรารถนาสิ่งใดให้สมหวัง
มีพลังแกร่งกล้านะโฉมศรี
เกียรติกำจายคล้ายแสงแห่งรวี
ดวงฤดี...สุขสงบ...พบสุขเทอญ
23 พฤศจิกายน 2551 19:45 น.
ครูพิม
ตะวันทอฉายแสงแห่งวันรุ่ง
ทาบทาทุ่งสีทองผ่องสดใส
ลมโชยพัดกลิ่นฟางพลางห่วงใย
ถึงคนไกลลาถิ่นแผ่นดินนา
ตะวันทอทาบทาฟ้าสวยสด
น้ำค้างหยดเริ่มหายให้ผวา
หยาดเพชรงามยามสายคล้ายกล่าวลา
แม้นห่วงหาลาลับกับตะวัน
ฝากเพลงทุ่งกล่อมใจคนไกลบ้าน
อย่าลืมวารเคยสัญญามาห่มขวัญ
อย่าลืมถิ่นบ้านดอนเคยอ้อนกัน
ดอกตะวันห่มดอกหญ้าคราต้องลม
ฝากเพลงกล่อมคนไกลอย่าได้ท้อ
คำอ้อล้อของสาวใดชวนให้ขม
อย่าหลงฟังคำหวานหว่านคารม
อย่าหลงชมสาวงามยามห่างไกล
แรงแห่งใจคนรอขอส่งถึง
ห่มใจซึ่งเหนื่อยล้าคราอ่อนไหว
สู้ดิ้นรนทนร้าวคราหนาวใจ
ส่งรักไปห่มขวัญวันอ่อนแอ
ตะวันทอทาบทาฟ้าสดใส
หอมข้าวใหม่หอมจินต์แผ่นดินแม่
ใจคนคอยร้อยหวังตั้งตาแล
ห่มดวงแด.....ด้วยแสง...แห่งตะวัน..
20 พฤศจิกายน 2551 19:01 น.
ครูพิม
คุณครูขาคุณตาหนูอยู่ที่บ้าน
เป็นเบาหวานนานมาน่าใจหาย
แผลที่ขาลุกลามตามร่างกาย
หนูใจหาย...หมายให้ครู..ช่วยหนูที
คุณแม่หนูหายไปหลายปีแล้ว
ไร้วี่แววจะคืนนาคล้ายลาหนี
จะติดตามถามข่าวใครที่ไหนดี
ผ่านหลายปีไร้แม่มาแลตา
แต่ละวันหวั่นไหวใจโหยอ่อน
จะกินนอนลำบากยากนักหนา
ต้องขาดเรียนรับจ้างกลางทุ่งนา
ซื้อข้าวปลาพอกลั้วท้องเราสองคน
รบกวนครูเช็คเวลาอย่าให้ขาด
แม้นไม่อาจมาเรียนเพียรฝึกฝน
การบ้านมีตัวหนูจะสู้ทน
ตั้งกมลหมั่นเพียรเขียนส่งครู
อีกเทอมเดียวครูขาเมตตาหน่อย
อย่าได้ปล่อยให้คว้างอย่างอดสู
ไร้พ่อแม่พี่น้องจะอุ้มชู
ใจหนูสู้แต่ท้อแท้แพ้ชะตา
สะอึกสะอื้นเจ้ากลืนกล้ำ
รินน้ำคำพรั่งพรูคุณครูขา
แม้นครูช่วยพอพ้นทนอีกครา
ทุนการศึกษาขอด้วยช่วยหนูที
นิ่งจนหนาวร้าวถึงทรวงดวงใจเอ๋ย
ครูมิเคยรู้เรื่องของเจ้านี่
เหมือนครูร้ายใจดำขำสิ้นดี
สองมือนี้..พอบรรเทา...อย่าเศร้าเลย
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1587
