20 กันยายน 2550 16:31 น.
ครูพิม
คิดถึงเพื่อนหลายคนจนฝันถึง
ห้วงคำนึงอยู่ไหนมองไม่เห็น
สาวเฌอมาลย์คนสวยช่วยประเด็น
และใครเห็นครูใหญ่บ้าง...อยู่อย่างไร
แมงกุ๊ดจี่คนงามก็ถามถึง
คนเคยซึ้งสดายุอยู่แห่งไหน
กุหลาบขาวสาวสวยรวยน้ำใจ
อยู่ที่ใดส่งข่าวบ้างอย่าร้างลา
คิดถึงแมวคราวของสาวหมวย
คอนพูทนก็ด้วยยังถามหา
อีกสาวหนึ่งนามเพราะอัลมิตรา
กุ้งหนามแดงนั่นหนา.เป็นอย่างไร
คิดถึงเพื่อนพิมญาดาคนน่ารัก
พี่เบรฟฯทักประจำหายไปไหน
คิดถึงก่องกิกมากกว่าใคร
อีกเรไรคนปากกล้าเคยพาที
คิดถึงลุงรองของหลานหลาน
แม่ตาหวานครูรำพันคงสุขี
คุณพี่ฤทธิ์ศรีดวงพ่อคนดี
ป่านฉะนี้อยู่อย่างไร..ใคร่ถามมา
คิดถึงกชมนวรรณเพื่อนกันนี่
เป็นคนดีจึงรักใคร่ใจถามหา
อีกพี่รินฝากรักฟากฟ้า
ศรรกราน้องขวัญนั้นจริงใจ
คิดถึงพี่คนบนเกาะเหาะไปทั่ว
ลุงแก้วก็คงกลัวจะหวั่นไหว
เห็นหลานหลานมาป่วนชวนปวดใจ
เข้มแข็งไว้นะลุงขา..อย่ากังวล
คิดถึงแม่มดใจร้ายคนขยัน
อย่าลืมกันนะเจ้าเข้าหน้าฝน
บอกว่าหนาวหัวใจในกมล
เพราะไร้คนเคียงข้างอ้างว้างใจ
คิดถึงพี่ดอกแก้วแว่วคำสอน
อุทาหรณ์หลายบทจดไม่ไหว
คราอ่อนล้าท้อพลังครั้งคราใด
ก็ยังได้เข้ามาอ่านที่บ้านกลอน
คิดถึงใครหลายคนจนใจนัก
แต่ก็หนักหน้าที่มีต้องสอน
เร่งทำงานเพื่อนจ๋าอย่าตัดรอน
มาเว้าวอน....เพื่อนช่วยตอบ..จักขอบคุณ...
๒๐ กันยายน ๒๕๕๐
เพื่อนอีกหลายคนที่ไม่กล่าวถึง.ในบทกลอน..เวลามีจำกัดค่ะ
อาราเล่ผู้น่ารัก
ยาแก้ปวด
น้องป.ปราณรวี
ขุนศรีผู้รักงาน
น้ำผึ้งดือนห้า
โคลอน
อินสวน
ปลายตะวัน
มณีจันทร์
ผู้หญิงมือสอง
ยาแก้ปวด
หนูพลอย..
ไหมไทย
Black MooN
เก็จถะหวา
เพียงพลิ้ว..คนที่เขียนกลอนหวานได้จับใจ
เจน_จัดให้
นางฟ้า .. Salukphin
ด้า..สาวน้อยร้อยรัก
อารีณา...
Darkness_Hero
ดาวระดา
whitelily
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
........
คิดถึงๆๆนะคะ..ทุกๆคนเลย..
แต่ขออนุญาตเย็บข้อสอบต่อก่อนนะคะ
18 กันยายน 2550 08:57 น.
ครูพิม
จะกี่ร้อนกี่ฝนต้องทนหนาว
นอนนับดาวเดียวดายไร้คู่ขวัญ
มาเถิดหนอพี่จ๋ามาแบ่งปัน
มาร่วมฝันทางรักอีกสักคราว
ที่เคยท้อวางลง ณ ตรงนี้
ขอคนดีอย่าได้ใจเหน็บหนาว
คืนฟ้าหม่นก็ยังมีแสงดวงดาว
สุกสกาวส่องสว่างกลางราตรี
เช็ดน้ำตานะคนดีน้องนี้ขอ
เจ็บมาพอรอพ้นจนสุขี
อย่าท้อถอยคอยใครให้ชีวี
สองมือมีพี่จงสู้อยู่ต่อไป
เห็นขอบฟ้านั่นไหมแม้นไกลนัก
ผู้คนจักสร้างฝันอันสดใส
มีฝันงามรออยู่ขอบฟ้าไกล
มาก้าวไป...ด้วยกัน....ฉันยังคอย...
๑๘ กันยายน ๒๕๕๐
ภาพจาก
http://www.dhammathai.org/webboard/data/imagefiles/R5825-1.jpg
16 กันยายน 2550 22:13 น.
ครูพิม
ที่ผ่านมาหลอกกันฉันก็รู้
ขอเป็นอยู่อย่างเดิมไม่เติมฝัน
ลืมว่าเราเคยรักรู้จักกัน
ลืมคืนวันร่วมสร้างทางศรัทธา
ลืมเสียเถิดเรื่องเราอย่าหลอกหลอน
เลิกเสแสร้งดุจละครย้อนยุคหา
จบสิ้นแล้วความหลังอย่ารั้งมา
คำสัญญาโปรดรับเอากลับคืน
คราวที่เราหวั่นไหวใจบอบช้ำ
ส่งถ้อยคำปลอบใจไม่เป็นอื่น
น้ำตารินช่วยซับกับขวัญยืน
ใจจึงชื่นหลงเชื่อเขาเบาปัญญา
เขาปรารถนาสิ่งใดเราไม่รู้
ไม่ตรองดูด้วยสติพิเคราะห์หา
จวบกระทั่งซาบซึ้งซึ่งกับตา
ที่ผ่านมาเพิ่งตระหนักใช่รักเดียว
เขามีหญิงมากมายรุมรายล้อม
หากเรายอมให้เขาคิดข้องเกี่ยว
อาจเหมือนที่แล้วมาน่าเศร้าเชียว
ชายเลาะเลี้ยวดุจเถาวัลย์พันธุ์เกาะกุม
จึงจำใจจำลาสัญญารัก
ยอมอกหักอีกคราดีกว่ากลุ้ม
เพราะไม่อยากเจ็บหนักไฟรักรุม
หากต้องทุ่มหัวใจ...คงไม่ควร
๑๖ กันยายน ๒๕๕๐
10 กันยายน 2550 18:15 น.
ครูพิม
มือแม่จับด้ามจอบกอรปงานทุ่ง
ตาแม่มุ่งปั้นงานสานฝันสวย
สองขาแม่ก้าวย่างร่างอำนวย
สมองช่วยคิดสร้างกลางทุ่งนา
แม่มองข้าวในนาใบหน้าชื่น
ใจแม่ตื่นเห็นรวงเป็นพวงหนา
ข้าวเต็มทุ่งหวังไว้ได้ราคา
ส่งแก้วตาเรียนมหาวิทยาลัย
เพียรใสปุ๋ยไล่แมลงแมงทั้งหลาย
ไม่ให้กรายข้าวงามอร่ามไสว
โอนเอนพลิ้วลิ่วลมห่มพฤกษ์ไพร
แม่อิ่มใจมองนาพาฝันงาม
ฟ้าถล่มโคลนทะลักจมปลักแล้ว
ฟ้าผ่องแผ้วกลับหม่นจนใจขาม
สองตาแม่เหม่อมองเพราะร้องตาม
ดินโคลนลามถมข้าวแม่เศร้าใจ
หมดเรี่ยวแรงอ่อนล้าน้ำตาร่วง
ฝันโชติช่วงพาลวูบดับกับลมไหว
ฟ้าพิโรธโกรธกันนั้นเรื่องไร
ฝันอำไพ....หายวับ...ไปกับโคลน
๑๐ กันยายน ๒๕๕๐
เขื่อนที่อำเภอด่านซ้ายแตก..น้ำทะลักท่วมบ้านเรือน
และนาข้าว....ธรรมชาติดโหด..เพราะใครกัน..
มนุษย์เรานั้นกำลังรับผลแห่งการกระทำของตน...
7 กันยายน 2550 09:31 น.
ครูพิม
ทุกข์และท้อก่อตัวทั่วใจฉัน
จึงไหวหวั่นหวาดกลัวจนตัวไหว
สะท้านเกินต้านตัวและหัวใจ
นั่งตรองใหม่ทบทวนหาสาเหตุกัน
ทุกข์เพราะหวังมากมายในวันนี้
ไม่สมที่ตั้งใจให้เสียขวัญ
ปรารถนาอยากได้ในเร็ววัน
จึงปิดกั้นโลกส่วนตัวมัวทำงาน
ทุกข์เพราะปิดกั้นใจไม่รับรู้
ทุกข์เพราะสู้เดียวดายไม่ประสาน
ทุกข์เพราะเกิดอยากได้ในผลงาน
ทุกข์เพราะอ่านคนผิดคิดจนตาย
ทุกข์เพราะให้เกินไปจนไร้ค่า
ทุกข์เพราะหาจริงใจใคร่ขวนขวาย
ติดตามค้นความจริงที่มากมาย
แต่สุดท้ายก็ต้องท้อต่อใจคน
ทุกข์เพราะเขาไม่รักสมัครตอบ
ทุกข์เพราะชอบช่วยเพื่อนเตือนสับสน
ทุกข์เพราะเฝ้าห่วงหวงดวงกมล
ทุกข์เพราะคนลืมตัวมัวงมงาย
ทุกข์มาพอแล้วใจในวันนี้
ทุกข์ที่มีขอวางลงคงไม่สาย
จะเก็บเกี่ยวสุขไว้ทั้งใจกาย
จิตสบายคงสงบพบแสงธรรม
๗ กันยายน ๒๕๕๐
อยู่บ้านกลอนมาครบสิบเดือน
ประเมินผลงานตนเองแล้วไม่ก้าวหน้าเลย
ยินดีรับคำแนะนำ ติชมจากเพื่อนๆนะคะ
ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1806
