19 สิงหาคม 2550 09:23 น.
ครูพิม
มองฟ้าไกลวันนี้พอมีหวัง
ใจที่พังยับเยินยังเดินไหว
แม้นอ่อนล้าสิ้นแรงแต่งแต้มใจ
พร้อมก้าวไปสู่ฝันอันงดงาม
มีใครบ้างไม่เคยล้มจมกองทุกข์
มีใครบ้างพบสนุกทุกสนาม
มีใครบ้างไม่เคยท้อต่อไฟลาม
ไม่อยากถามเพราะรู้แน่แท้ไม่มี
วันนี้เราร้องไห้ใจหมองหม่น
ตะวันพ้นเหลี่ยมเขาเศร้าแล้วนี่
แต่ตะวันก็เวียนส่องท้องปฐพี
แล้วคนดีจะท้อไปทำไมกัน
มีสมองสองมือคือชีวิต
ใช้ลิขิตให้งามตามใจฝัน
แม้นไม่ถอยลุกใหม่ได้อีกวัน
คงสร้างสรรค์สิ่งดีดีจนมีชัย
อย่าให้ทุกข์ลุกลามตามขัดข้อง
อย่าได้ร้องจนน้ำตาปิดฟ้าใส
อย่าปิดกั้นตัวตนจนเกินไป
วันฟ้าใหม่....ยังรอ....อย่าท้อเลย...
เหนื่อยก็พัก..หายเหนื่อยก็ก้าวต่อ..
ท้อได้แต่ห้ามถอย
ล้มก็ลุกขึ้นมาใหม่ได้
.....
๑๙ สิงหาคม ๒๕๔๙
17 สิงหาคม 2550 09:44 น.
ครูพิม
กอดลาฉันสักครั้งจะได้ไหม
ก่อนที่เธอจะไปห่างไกลฉัน
กอดฉันไว้หนึ่งนาทีที่ขอกัน
ก่อนถึงวันอำลาจักมาเยือน
ฉันไม่ได้ร้องไห้
แต่เจ็บตรงหัวใจดุจใครเฉือน
เหมือนมีมีดกรีดใจย้ำให้เตือน
ว่าลืมเลือนกันแล้วไม่แคล้วลา
จูบลาฉันสักครั้งจะได้ไหม
เป็นรางวัล ปลอบใจ หน่อยเถิดหนา
เคยชิดใกล้ เคียงคู่ อยู่กันมา
ถึงคราวลา จำตัดใจ ไม่ฝืนกัน
ก่อนจะลาจากกันในวันนี้
ขอคนดีอย่าทำให้ใครโศกศัลย์
จงสัตย์ซื่อมั่นคงซื่อตรงกัน
อย่าแบ่งปันทำให้เขาเศร้าโศกตรม
อย่าให้เป็นเหมือนฉันในวันนี้
ทุกข์ฤดีแทบดับดิ้นสิ้นสุขสม
อยู่กับรอยอาลัยใจระทม
ทุกข์จ่อมจม คือรางวัล....ฉันคนแพ้
๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๐
15 สิงหาคม 2550 07:45 น.
ครูพิม
เวลารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
สอดประสานสายใยรักเป็นนักหนา
ทั้งห่วงหวงดวงใจไม่ร้างรา
สิเหน่หารัญจวนครวญถึงกัน
ว่าคิดถึง..คิดถึงซึ้งใจนัก
สุดที่รักพี่รักแน่มิแปรผัน
หญิงอื่นใดไม่หมายได้เกี่ยวพัน
ใจพี่นั้นมอบแด่เจ้าเฝ้าคร่ำครวญ
เวลาผ่านนานเนิ่นเกินกล่าวอ้าง
สัญญาร้างจางหายให้กำสรวล
ที่ว่ารัก ที่ว่าหวง.ลวงแก้มนวล
ให้คิดหวนตระหนักแค่รักลวง
เวลาเปลี่ยนใจเขาเล่าก็เปลี่ยน
ใจเริ่มเรียนรู้เห็นแน่แค่คำหวง
แค่เลี้ยงใจเอาไว้ใช้ตักตวง
ล่อลงบ่วงของความหลง..จงจบกัน
เวลานี้เหลือเพียงเราที่เศร้าสร้อย
ที่หลงคอยเพ้อพร่ำร่ำโศกศัลย์
จำข่มใจตัดด้ายสายสัมพันธ์
ปล่อยความฝันบนความจริง...ทิ้งคนลวง
๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๐
9 สิงหาคม 2550 09:31 น.
ครูพิม
ยังจดจำคำที่ให้ในวันนั้น
ว่าจะดูแลฉันไม่หวั่นไหว
ว่าจะรักซื่อตรงไม่นอกใจ
พร้อมก้าวไปด้วยกันอย่างมั่นใจ
แม้นร่างกายของฉันมันจะเปลี่ยน
ใจก็เวียนวนอยู่ใกล้ไม่ไปไหน
คอยดูแลป้อนหยูกยาคราอ่อนใจ
แม้นโรคภัยมาเยือนไม่เชือนแช
แต่ตอนนี้มีลูกสามตามสี่ห้า
และกายาก็เปลี่ยนไปใจหายแท้
น้ำหนักเพิ่มไขมันมากไม่น่าแล
หน้ามันแปล้คลุกอยู่ครัวจนตัวดำ
อย่าทิ้งฉันไปแลแม่สาวน้อย
พวงแก้มย้อยสีชมพูดูงามขำ
โปรดเมตตาพี่จ๋าอย่าลืมคำ
ด้วยตัวฉันไม่มีใครให้เหลียวแล
หวังจะอยู่ดูแลคราแก่เฒ่า
เป็นเพื่อนเฝ้าข้างกายคล้ายดวงแข
อยู่คู้ฟ้าราตรีใดไม่เชือนแช
เป็นเพื่อนแท้คู่ชีวิต..นิจนิรันดร์
๙ สิงหาคม ๒๕๕๐
7 สิงหาคม 2550 09:37 น.
ครูพิม
ครบเก้าเดือนเคลื่อนคลอดรอดชีวิต
แม่ใกล้ชิดลูกน้อยคอยฝึกฝน
สายเลือดแม่จากอกนี้พลีสู้ทน
อดออมจนซูบผอมแม่ยอมทำ
ข้าวทุกคำจากมือแม่แผ่ปกเกศ
ป้องอาเพศด้วยมือแม่แผ่ชื่นฉ่ำ
ถ้อยวจีแม่หวานหว่านทุกคำ
เพื่อน้อมนำตามครรลองของความดี
เป็นแบบอย่างความอดทนเห็นผลยิ่ง
แม่คือมิ่งส่องทางหว่างวิถี
อ้อมอกอุ่นกรุ่นธรรมนำชีวี
ชีพแม่พลีเพื่อลูกปลูกดีงาม
ลูกเติบโตแม่ได้ให้ศึกษา
สำเร็จมาเลี้ยงตนพ้นคนหยาม
อยู่หนใดใจแม่แท้ติดตาม
ทุกโมงยามห่วงลูกเฝ้าผูกพัน
ยามท้อแท้มีแม่ช่วยแก้ไข
คราป่วยไข้ดูแลเราเฝ้ากล่อมขวัญ
ยามลูกโศกวิโยคแท้แม่จาบัลย์
ทุกคืนวันแม่ของเราเฝ้าอบรม
ร้อยมาลีสีสวยอวยพรแม่
มีสุขแท้บนสวรรค์ชั้นสุขสม
ดนตรีกล่อมแม่ข้าไว้ให้ภิรมย์
น้อมจิตก้มกราบความดี...มิมีลืม...
๗ สิงหาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
2673
