4 กรกฎาคม 2550 11:14 น.
ครูพิม
เพราะ...ใจคนอ่อนแอแพ้ชีวิต
เพราะ...ลิขิตชีวิตตนสับสนเหลือ
เพราะ...หวังแต่คนอื่นเขาเฝ้าจุนเจือ
เพราะ...ใจเบื่อเกียจคร้านทำงานตน
คน...จึงเห็นแก่ตัวมัวแต่โลภ
คน...จึงโกบหวังโกยโดยไม่สน
คน...จึงไม่สนใจใครสักคน
คน...จึงค้นแต่กลชั่วมั่วอบาย
ไร้..หัวใจเมตตาปรานีนั่น
ไร้...ความฝัน..สรรค์ทางดีจึงหนีหาย
ไร้...ความรักปลอบปลุกทุกห้องใจ
ไร้...สิ้นไร้ ความหวังดีมีต่อกัน
หัว...จึงคิดแต่หลอกหลอนตอนเขาเผลอ
หัว...จึงเซ่อทำแต่ชั่วเกลือกกลั้วนั่น
หัว...จึงคิดแต่ฆ่าให้จาบัลย์
หัว.จึงรั้นเห็นแก่ได้โอ้ใจคน
ใจ...อ่อนโยนห่วงหาอาทรนั้น
ใจ...แบ่งปันรู้เกื้อเหนือเหตุผล
ใจ...ห่วงหาห่วงใยไร้กังวล
ใจ...ของคน..คงสงบ..พบแสงธรรม
๔ กรกฎาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1056
