21 พฤษภาคม 2550 16:36 น.
ครูพิม
ใครก็บอก คุณค่าคน ดูล้นฟ้า
ค้นเสาะหา ค่าของใคร ที่ไหนหนอ
ดูที่ไหน ค่าของตน ที่ทนรอ
ใจที่ท้อ เริ่มหวั่นไหว ในศรัทธา
หรืออยู่ที่ คนของใคร เหมือนใครบอก
หรืออยู่ที่ รู้จักหลอก ให้ห่วงหา
หรืออยู่ที่ ค่าสิ่งของ กำนัลมา
หรือวาจา อ่อนหวาน หลอกหว่านกัน
หรืออยู่ที่ หัวใจ ที่ให้รัก
หรือประจักษ์ ความดีงาม ตามสร้างสรรค์
หรืออยู่ที่ เป็นคน ของใครกัน
แต่ละวัน ใจเริ่มท้อ ต่อค่าตน
แม้นทำงาน เหนื่อยนัก จักทนได้
กำลังใจ ยังพอสู้ ดูอีกหน
ขอแค่ความ เข้าใจ ในตัวตน
อย่าทำให้ ใจสับสน เช่นผ่านมา
ฉันก็ทำ ได้แค่นี้ ที่เป็นฉัน
รู้แบ่งปัน รู้จักให้ รู้ห่วงหา
รู้เจ็บปวด รู้รัก รู้จักลา
เมื่อถึงครา จะต้องไป..ไม่คร่ำครวญ
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๐
17 พฤษภาคม 2550 11:34 น.
ครูพิม
เที่ยวปลอบใจ ใครเขา เข้าไปนั่น
ทั้งที่หวั่น หวั่นใจ ร้องไห้แน่
กลับถึงบ้าน เงียบเหงา เศร้าดวงแด
คงเหลียวแล ความเข้มแข็ง แกร่งอดทน
ทั้งที่เจ็บ เกินกล่าว บอกเล่าเรื่อง
ทั้งที่เคือง เจ็บใจ ให้หมองหม่น
ทั้งที่ใจ อ่อนแอ แพ้ทุกข์ทน
ทั้งที่ตน ไม่อาจหมด หยดน้ำตา
ก็หวังไว้ ใจคน ทนทุกข์ท้อ
ก็หวังต่อ ความหวัง ยังก้าวหา
ก็หวังให้ ใครต่อใคร ได้ศรัทธา
เห็นคุณค่า ของตน ค้นติดตาม
อยากให้ใจ ทุกดวง พ้นบ่วงทุกข์
อยากให้สุข ทั่วแผ่นดิน ถิ่นสยาม
อยากให้รัก ห่วงใย ใคร่ติดตาม
ทุกโมงยาม ร่มเย็น ก็เป็นพอ
๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๐
16 พฤษภาคม 2550 11:00 น.
ครูพิม
วันสถาปณา โรงเรียน เวียนมาถึง
รวมดวงใจ เป็นหนึ่ง จึงสร้างสรรค์
เร่งจัดงาน ทำบุญ วุ่นทั้งวัน
แบ่งงานกัน ดูงดงาม ตามประเพณี
หิ้วมะพร้าว ใบตอง ของต้องใช้
พร้อมทั้งไม้ กลัดใบตอง กองไว้นี่
ช่วยกันขูด มะพร้าว แรงเรามี
น้องคนดี ฉีกใบตอง ลองห่อกัน
ข้าวนาโค ข้าวต้มมัด จัดสรรแล้ว
เหล่าศิษย์แก้ว มองคุณตา มาช่วยนั่น
ตาบอกสูตร ทำขนม ที่สำคัญ
ว่าต้องมัน และหวานหวาน นั้นพองาม
หลายคนช่วย ลงแรง อย่างแข็งขัน
หนูผมสั้น สนใจ ใคร่ขอถาม
คุณตาขา ใส่แป้งแล้ว กะทิตาม
คนสักสาม ชั่วโมง คงต้องพอ
คุณตาบอก คนไว้ ไปเรื่อยเรื่อย
แต่ถ้าเมื่อย ก็เปลี่ยนกัน นั่นแหละหนอ
ตาจะช่วย สอนให้ ไม่ต้องรอ
เพียงแต่ขอ ตั้งใจทำ ตามขั้นตอน
โรงเรียนเรา ดูวุ่นวาย ในวันนี้
ศิษย์รู้ดี คุณธรรม ตามครูสอน
เย็นวันนี้ ฟังธรรมพร้อม น้อมสังวร
แล้วพักผ่อน เตรียมข้าวของ ต้องเตรียมการ
เจ็ดโมงเช้า เราพร้อมกัน นั้นอีกครั้ง
เจ้าจงตั้ง ใจพร้อม น้อมประสาน
เริ่มต้นเทอม ทำบุญ และทำทาน
จิตเบิกบาน แจ่มใส ไร้เคราะห์กรรม
ภาพการบายศรีสู่ขวัญนักเรียน ม.๑ และ ม.๔ เมื่อปีกลาย
14 พฤษภาคม 2550 15:10 น.
ครูพิม
เสียงวุ่นวาย โหวกเหวก เล่นเขกหัว
เสียงระรัว หัวเราะกัน สนั่นไหว
อาคารห้า แทบพัง ลงบรรลัย
วิ่งหยอกไล่ กันสนุก ทุกผู้คน
หนูมอหนึ่ง ชุดใหม่ หน้าใสกิ๊ก
วิ่งไล่หยิก หยอกกัน มันเหลือล้น
แสนสนุก เพลินใจ ในกมล
สู้ดั้นด้น มาเรียน เขียนอ่านกัน
น้องมอสอง ผ่องใส ได้เห็นหน้า
เปิดเทอมมา คุยจ้อ พ้อเสียงสั่น
ปิดสองเดือน เพื่อนไป เที่ยวไหนกัน
คุยกันมัน สนุกแท้ แหมเพลิดเพลิน
พี่มอสาม ถามข่าว ถึงสาวน้อย
พวงแก้มย้อย ยามมอง ต้องขวยเขิน
พี่พี่แซว ตรงสามแยก แปลกเหลือเกิน
เริ่มสะเทิ้น ขวยอาย อ้ายหลายคน
พี่มอสี่ หลายหน้า มาแปลกแปลก
ปลายผมแตก เพราะรีดเรียบ เสียหลายหน
ผ.อ.ท่าน สั่งตัดสั้น หั่นเสียจน
น้ำตาหล่น แสนเสียดาย ทั้งอายคน
พี่มอห้า มาแล้ว น้องแก้วเอ๋ย
ด้วยไม่เคย ทำหน้าที่ นี่สักหน
เป็นประธาน นักเรียน ต้องเวียนวน
พบผู้คน หน้าเสาธง เจาะจงทำ
พี่มอหก หน้าก็ย่น คนขยัน
ต้องเร่งกัน ศึกษา นะงามขำ
จำต้องสอบ เอเน็ต โอเน็ตนำ
ทุกคืนค่ำต้องทบทวนชวนกันเรียน
จะมอไหน ก็ขวัญใจ ครูทั้งนั้น
เราพบกัน เพื่อศึกษา พาอ่านเขียน
กิจกรรม หลากหลาย ให้พากเพียร
เนิ่นจำเนียร เรียนรู้กัน ทุกวันเอย
๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๐
11 พฤษภาคม 2550 11:14 น.
ครูพิม
แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง
ไยหม่นหมอง นองน้ำตา หมดราศี
ใครกันหนอ ใครกัน มันย่ำยี
ปฐพี เคยร่มเย็น กลับเป็นไฟ
ใครหนอใคร ใจร้ายนัก
ทหารหาญ ปกปักษ์ รักษ์รู้ไหม
คนอยู่หลัง หลับสบาย ทั้งกายใจ
ก็แล้วไย ถูกล่า เข่นฆ่าฟัน
เคยร่มเย็น เห็นธรรม
ไยก่อกรรม สร้างทุกข์เข็ญ เห็นกระสัน
หยุดผลาญพล่า ฆ่ารบ จบแย่งกัน
แล้วร่วมสรรค์ สร้างชาติไทย ให้เจริญ..
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๐
หลับเถิดทหารกล้า...ชาวประชาขอขอบคุณ..
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1315
