9 พฤษภาคม 2550 15:38 น.
ครูพิม
เป็นชาวนา ทำนา ประสายาก
ทนลำบาก ทำนาไร่ ได้ข้าวขาย
พอเลี้ยงตน มีความสุข แสนสบาย
ลูกหญิงชาย ได้เงินเรียน พากเพียรกัน
เป็นชาวสวน ทำสวน ล้วนยากแค้น
หมดเงินแสน ราคาขาย ใยแปรผัน
มังคุดงาม ราคาด้อย คอยใครกัน
มาแบ่งปัน ช่วยเหลือ เพื่อกู้ทุน
เป็นชาวประมง หาปลา ชลากว้าง
ใจเวิ้งว้าง อดสู รอผู้หนุน
รอสาวสวย รวยน้ำใจ ได้เจือจุน
มอบไออุ่น ยามเข้าฝั่ง ให้ฝังกาย
เป็นเกษตรกร อ่อนใจ ใครช่วยเหลือ
ลงหยาดเหงื่อ ลงแรงใจ ด้วยใจหมาย
หวังเก็บผล กำไร ได้มากมาย
แต่สุดท้าย ความหวังล่ม ลงจมดิน
ราคาขาย ด้อยค่า หาใครช่วย
รัฐอำนวย มาดูแล พอแก้ไข
รัฐอย่าเมิน โปรดมองดู รู้เห็นใจ
ช่วยแก้ไข ปัญหาใหญ่ ให้เกษตรกร
๙ พฤษภาคม ๒๕๕๐
วันที่ ๑๐ พฤษภาคม เป็นวันพืชมงคล
ขอเป็นกำลังใจให้พี่น้อง
เกษตรกรทุกท่าน..
ท่านคือผู้ที่ทำให้คนไทยทั้งประเทศ
อิ่มท้อง...
8 พฤษภาคม 2550 14:08 น.
ครูพิม
เป็นครูดอย บ้านนา กลางป่ากว้าง
เป็นนักสร้าง ตัวเล็กเล็ก ของเด็กน้อย
เป็นพ่อแม่ คราลูกศิษย์ คิดเฝ้าคอย
เป็นหิ่งห้อย กลางป่าเขา ลำเนาไพร
เป็นคุณหมอ คราไข้ พอได้ผ่อน
เป็นผู้สอน สานฝัน อันยิ่งใหญ่
เป็นนักปั้น เด็กบ้านนา กลางป่าไพร
เป็นผู้ให้ คราเจ้าหิว ไส้กิ่วกัน
เป็นภารโรง ตอนเช้า เฝ้าปัดกวาด
เป็นคนวาด จินตนาการ สานสู่ฝัน
เป็นผู้ส่ง เข้าประกวด อวดงานกัน
เป็นคนกั้น กางเจ้า พ้นเศร้าตรม
เป็นพี่สาว คราวท้อ ทุกข์หมองหม่น
เป็นเพื่อนทน รับฟัง คราขื่นขม
เป็นคนแก้ ปัญหา คราระทม
เป็นคนบ่ม เพาะเจ้างาม ได้ตามกาล
เป็นคนคอย รับฟัง เรื่องทั้งหลาย
เป็นผู้ให้ แนวทาง อย่างสร้างสรรค์
เป็นผู้ให้ เอื้อเฟื้อ เพื่อแบ่งปัน
เป็นศิษย์ฉัน นั้นคือลูก จึงผูกพัน
สอนนักเรียน เขียนอ่าน ผ่านหลายรุ่น
ใจยังกรุ่น อุดมการณ์ สร้างงานนั่น
ศิษย์หลายคน งดงาม ตามต้องการ
เป็นผลงาน ภาคภูมิใจ...ยิ่งใหญ่เอย...
๘ พฤษภาคม ๒๕๕๐
3 พฤษภาคม 2550 13:57 น.
ครูพิม
ม่านหัวใจ ปิดมานาน ผ่านหลายฝน
ความหมองหม่น ก็เจือจาง เลือนลางเห็น
ความเจ็บช้ำ เนื้อร้าย กลายแผลเป็น
เก็บซ่อนเร้น เอาไว้ ในใจตน
ไม่อาจบอก กล่าวใคร ให้รู้เห็น
หลายประเด็น ที่เก็บไว้ ใจสับสน
พอมีเขา เข้ามาใกล้ ใจวกวน
ที่ท่วมท้น ทุกข์ทั้งมวล ล้วนเผยใจ
เขารับรู้ ความเจ็บช้ำ เกินคำอ้าง
พร้อมทุกอย่าง รับฟัง ทั้งแก้ไข
คำปลอบโยน อบอุ่น ละมุนละไม
เยียวยาใจ ที่แล้งล้า..มาแสนนาน
คราบน้ำตา แห้งเหือด เดือดก็ดับ
ใจที่ลับ ก็เปิด เกิดรับขาน
รับใจเขา เข้ามาใกล้ ในดวงมาลย์
เวลาผ่าน....เผยให้เห็น ความเป็นไป
เขาที่เห็น ในวันนี้ มีแปรเปลี่ยน
ใจเริ่มเรียน รู้สะเทิ้น เกินต้านไหว
เขาเก็บรัก รายทาง มากเกินไป
น้ำตาไหล...ลงอีกครา...อาบหน้านวล
ปิดม่านใจ..เถิดคนดี..สุดที่รัก
จงหยุดพัก เก็บใจไว้ อย่าไห้หวน
รักตัวเอง คงไม่ต้อง ร้องคร่ำครวญ
ใจเจียนจวน....ขาดย่อยยับ....รับใจคืน..
๓ พฤษภาคม ๒๕๕๐
1 พฤษภาคม 2550 08:16 น.
ครูพิม
ทนมานานเท่าไหร่ใจย่อมรู้
ใจทนสู้มานานใจย่อมเห็น
ทนเหลือเกินอดทนจนลำเค็ญ
ร้อนจึงเย็นเห็นได้เพราะใจทน
ท้อมานานเท่าไหร่ใจย่อมรู้
ท้อแท้อยู่ผ่านมาหลายหน้าฝน
ท้อไม่ถอยก็เพราะเรามันก็คน
ท้อไม่บ่นและไม่ถอยคอยใครดึง
ไม่อยากเป็นคนไร้ค่าเพราะอาภัพ
ไม่อยากนับวันเดือนเตือนใจถึง
ไม่อยากเปลืองหัวใจใฝ่คำนึง
ไม่อยากซึ้งไม่อยากรักให้หนักใจ
นานเท่าไหร่ที่ท้อถอยคอยใครเขา
นานแล้วเนาแต่ทุกข์สุขอยู่ไหน
นานแล้วหนอท้อทนนานเกินไป
นานหรือไม่หากจะลุก..ปลุกใจตน
ตื่นเสียเถิดคนดีสุดที่รัก
ท้อนานนักใจก็ล้ากล้าสักหน
มองกระจกดูสิเราก็คน
จะหมองหม่นเพราะเขาไป..ไม่ใช่ที..
๑ พฤษภาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
8239
