30 พฤษภาคม 2550 09:21 น.
ครูพิม
มาร่วมกัน ปลูกรัก สมัครมั่น
ปลูกสัมพันธ์ งดงาม ตามวิถี
ปลูกต้นรัก รดได้ ด้วยไมตรี
ปลูกความดี ห่วงหา เอื้ออาทร
ปลูกหัวใจ ให้เข็มแข็ง สู้แรงต้าน
ตัดความคร้าน ปลูกหมั่นเพียร เขียนอักษร
ปลูกอดทน ต่อทุกข์เข็ญ เห็นทุกตอน
ที่เดือดร้อน รู้แก้ไข ให้งดงาม
ปลูกความเอื้อ อารี มีมอบให้
ปันน้ำใจ อย่าให้ ใครเขาหยาม
น้ำใจไทย มีล้น ค้นติดตาม
ดูแลยาม เดือดร้อน ช่วยผ่อนคลาย
ปลูกความรัก สามัคคี นี้เพื่อพ่อ
เร่งสานต่อ ตัดขัดแย้ง แบ่งมากหลาย
ปลูกล้อมไว้ อย่าให้ ใครทำลาย
เพื่อนหญิงชาย ร่วมปลูกรัก สามัคคี
ปลูกวินัย คุณธรรม น้อมนำจิต
สิ่งที่ผิด ศีลธรรม น้อมนำหนี
รดคุณค่า ของตน ด้วยความดี
ชั่วชีวี คงพ้นทุกข์ มีสุขกัน
๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๐
28 พฤษภาคม 2550 11:56 น.
ครูพิม
สารพัน ปัญหา ที่มาพบ
ลูกศิษย์จบ ชีวิตลง คงสิ้นฝัน
ด้วยไม่อาจ ต่อสู้ อยู่ฝ่าฟัน
โดดเดี่ยวนั้น ไร้พ่อแม่ มาแลดู
บางครั้งเจ้า ขาดเงินทอง ของต้องใช้
แอบร้องไห้ หลังห้อง ต้องอดสู
ครูสั่งงาน มากมาย ใครอุ้มชู
โปรดช่วยหนู ครูขา มาของาน
จะพิมพ์งาน..ถูบ้าน ล้างจานให้
ขอแค่ได้ ค่าแรง พอจะสาน
ซื้ออุปกรณ์ งานครู ที่ต้องการ
คงเบิกบาน งานงดงาม ตามต้องการ
บ้างเหว่ว้า เดียวดาย ไร้พ่อแม่
โหยหาแต่ รักอบอุ่น กรุ่นหอมหวาน
จึงตามหา รักเติมใจ ให้เบิกบาน
แต่พบมาร คราบผู้ดี นี้ทำลาย
บ้างพ่อแม่ ยากจน ข้นแค้นนัก
บ้างขายผัก ปูปลา พออาศัย
พ่อแม่ จำลาจาก บ้านพงไพร
สู่เมืองใหญ่ เพื่อทำงาน สานฝันงาม
ส่งเงินทอง ของสำคัญ นั้นกลับบ้าน
มือหยาบกร้าน เอ็นปูดโปน เพราะแบกหาม
เป็นงานหนัก สู้ทนทำ พยายาม
ไม่เกรงขาม ความทุกข์ท้อ ที่ก่อกาย
สงสารเอ๋ยเด็กไทย
วอนผู้ใหญ่ ในบ้านเมือง เฟื่องทั้งหลาย
มีมากมาย เงินทอง ของนอกกาย
ท่านสบาย โปรดแบ่งเอื้อ เพื่อเด็กจน..
๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๐
25 พฤษภาคม 2550 09:23 น.
ครูพิม
บันทึก หน้าสุดท้าย ในใจนี้
พอกันที รักระทม ตรมเหลือแสน
ที่ผ่านมา เขาลางเลือน เหมือนดูแคลน
ไม่หวงแหน ห่วงหา หรืออาวรณ์
ถ้อยคำลวง ลวงเล่น เห็นฉันโง่
คำโกหก คำโต ตามหลอกหลอน
พอจะตัด เยื่อใย ให้ขาดตอน
ก็ตามหลอน ด้วยคำหวาน หว่านหลอกมา
ฉันทำดี แค่ไหน มองไม่เห็น
ฉันเจ็บเป็น ปวดเป็น นะคุณขา
จึงจำต้อง ข่มใจ ตัดใจลา
อย่าหวนมา ตอกย้ำ ให้ช้ำใจ
บันทึก หน้าสุดท้าย ในใจนี้
จบกันที จบสิ้นกัน นั้นได้ไหม
ไม่มีแล้ว รอยรัก รอยอาลัย
จำตัดใจ ก่อนจะช้ำ..ตรมน้ำตา..
๒๕ พฤษภาคม ๒๕๕๐
24 พฤษภาคม 2550 11:55 น.
ครูพิม
แม้นทุกข์ท้อ ขอใจนี้ ไม่หนีหาย
แม้นทุกข์กาย ใจหม่น ทนสู้ไหว
ขอเพียงเรา มีหวัง กำลังใจ
จากใครใคร ไหนจะเท่า จากเราเอง
แม้นรักตัว สิ่งมัวหมอง อย่าข้องเกี่ยว
แม้นโดดเดี่ยว ก็อย่าให้ ใครข่มเหง
แม้นใครกล้า ระราน หาญนักเลง
จะไม่เกรง ใจใคร ให้ย่ำยี
เมื่อฉันไม่ ทำร้ายใคร ให้ใจเจ็บ
ก็อย่าเหน็บ ให้เจ็บช้ำ กล้ำกลืนนี่
แม้นหากไร้ น้ำใจ ไม่ไยดี
ก็อย่ามี อะไร มาให้กัน
เมื่อวันรุ่ง พรุ่งนี้ พอมีหวัง
ก็จะตั้ง ใจสู้ สู่ความฝัน
แม้นพบสิ่ง เลวร้าย ในช่วงวัน
จะฝ่าฟัน พร้อมสู้ ดูสักครา
๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๐
22 พฤษภาคม 2550 12:31 น.
ครูพิม
ฝากดวงดาว พราวฟ้า ในคืนนี้
ส่งขาวถึง คนดี ที่ห่วงหา
ว่ายามร้าง ห่างไกล สุดสายตา
ขอสัญญา คงมั่น ไม่ผันแปร
อ้อมกอดใจ ใครคนหนึ่ง ยังตรึงจิต
แนบสนิท เรือนใจ ไม่ห่างแห
ยังอบอุ่น ละมุนละไม ในดวงแด
สายตาแล ส่องทาง ยามห่างไกล
พลิ้วเพลงหริ่ง หริ่งร้อง ก้องไพรสณฑ์
น้ำตาหล่น เปื้อนหมอน นอนหวั่นไหว
สะอื้นร่ำ ห่วงหวง ยอดดวงใจ
เกรงความไกล ดึงพี่ หนีจากจร
โอ้เพลงปี่ ค่อนดึก นึกถึงพี่
พ่อคนดี เคยเรียง นอนเคียงหมอน
เหยียดแขนซ้าย ยื่นให้ ได้หนุนนอน
ยังอาวรณ์ ครวญหา คราค่ำคืน
เสน่ห์เอ๋ย...เสน่หา
ทุกเวลา นาทีใจ ใกล้สะอื้น
คิดถึงมาก คิดถึง ทุกค่ำคืน
อย่าเป็นอื่น นะพี่จ๋า...ข้าขอวอน
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1587
