30 มีนาคม 2550 09:43 น.
ครูพิม
มองท้องฟ้าคืนนี้ดูเงียบเหงา
แลดูเศร้าคืนนี้มีเพียงฉัน
มองท้องฟ้าคืนนี้ไม่มีจันทร์
เหมือนตัวฉันคืนนี้ไม่มีใคร
ดาราพราวสกาวฟ้าครามืดค่ำ
ยังจดจำคำหวานที่ขานไข
เขาลืมแล้วสิ้นรักสิ้นเยื่อใย
จึงหนาวใน..ใจนี้..มิเสื่อมเลย
จึงฝากดาวเกลื่อนฟ้าเวลานี้
ฝากวจีวอนว่าพี่ยาเอ๋ย
โปรดส่งรักส่งใจให้เหมือนเคย
อย่าเลือนเลย..ราร้าง..ห่างกันไกล
เหงานะ...คนดี...น้องนี้เหงา
ลมแผ่วเบา...ก็สะท้าน...เกินต้านไหว
อ้อมกอดพี่...เคยอุ่น...ละมุนละไม
อ้อมกอดใจ...ยังเพ้อ..ละเมอคอย..
๓๐ มีนาคม ๒๕๕๐
29 มีนาคม 2550 09:45 น.
ครูพิม
เหล่านักเรียน ของครู อยู่ที่ไหน
วันรวมใจ คืนสู่เหย้า เฝ้าฝันถึง
ศิษย์ทั้งหลาย ชายหญิง ให้คำนึง
ว่าครั้งหนึ่ง ที่แห่งนี้..นั้นมีคุณ
การจัดงาน ครั้งนี้ มีความหมาย
ระดมทุน ครั้งใหญ่ ไว้อุดหนุน
จัดซื้อคอม ให้น้องน้อง ต้องการุณย์
วานแม่คุณ พ่อคุณ..ช่วยจุนเจือ
วันสงกรานต์ มาพร้อมกัน ลานสักเดียว
ที่เคยเคี่ยว ดุด่า..ว่าเจ้าเสือ
ชอบโดดร่ม...ปีนรั้วข้าม...ตามเป็นเบือ
พวกเธอเบื่อ...ครูบ่น...ยังทนฟัง
มารวมตัว รวมใจ ในวันนี้
ที่สิบสอง...เมษา...อย่าลืมหลัง
เป็นวันที่...กรมท่าเหลือง..รวมพลัง
ร่วมก่อตั้ง..องค์ผ้าป่า..สามัคคี..
๒๙ มีนาคม ๒๕๕๐
28 มีนาคม 2550 10:00 น.
ครูพิม
สองฝากฝั่งนทียังมีรัก
พี่น้องจักร่วมสร้างสรรค์สัมพันธ์สาน
ประเพณีสองฝั่งแต่บรรพกาล
เราลูกหลานสืบทอดตลอดมา
จะลงแขกช่วยงานก็วานบอก
จะออกเรือนแต่งกันนั่นแหละหนา
ก็แค่บอกส่งข่าวเราก็มา
ฉลองศรัทธาร่วมยินดีพี่น้องกัน
บุญเดือนสี่รี่มาถึงเดือนหก
บุญบั้งไฟพี่ก็ยกมาสังสรรค์
พี่พายเรือข้ามฟากมาหาทุกวัน
สายสัมพันธ์น้องพี่มีเยื่อใย
แต่รักเราคราวนี้มีเรื่องเศร้า
มีข่าวเล่าแว่วมาพาหวั่นไหว
พี่พบสาว...สาวสวย..รวยกว่าใคร
น้องคนไกล..ฟากฝั่งฝัน....นั้นต้องตรม
ฝากฝั่งน้ำ..ริมนที..ที่เก่าเก่า
มองรักเรา..ที่เคยชื่น..กลับขื่นขม
ฝากใจช้ำ..ลอยไปพร้อม..ความตรอมตรม
ให้จ่อมจม...ลงแม่โขง...ตรงที่เดิม..
๒๘ มีนาคม ๒๕๕๐
แก่งคุดคู้ยามเช้า..
27 มีนาคม 2550 09:03 น.
ครูพิม
เพื่อนใกล้ตัวใกล้ใจในยามนี้
ก็เห็นมีแต่น้ำตาคราหม่นหมอง
ทุกข์ทับถมจมซ้ำน้ำตานอง
น้ำตาต้องหลั่งไหลดุจสายชล
ครายินดีปรีดาก็มาด้วย
น้ำตาช่วยยินดีนี้อีกหน
รับปริญญาภาคภูมิใจหลายผู้คน
ก็หลั่งล้นร่วมด้วยช่วยยินดี
คราภูมิใจร่วมใบบุญพระคุณแม่
บวชลูกแน่ก็หลั่งลงมานี่
ร่วมฉลองศรัทธาด้วยเปรมปรีดิ์
ฟังขานนาคถี่ถี่นี่สุขใจ
ยามโกรธแค้นแน่นในใจฟึดฟัด
ให้เคืองขัดน้ำตาก็หลั่งไหล
โต้ตอบเขาไม่ได้ก็ร่วมใจ
น้ำตาไหลหลั่งรดหมดเคืองกัน
แข่งกีฬาชนะน้ำตาไหล
และอ่อนไหวคราแพ้นะจอมขวัญ
น้ำตาของผู้แพ้เตือนใจพลัน
จะแข่งขันคราต่อไปให้ฝึกตน
ขาดสติเสียใจก็ไหลหลั่ง
จิตคลุ้มคลั่งก็หลั่งไหลให้สับสน
คราทุกข์ท้อก็ปลอบใจหายกังวล
ปล่อยให้ล้นหลั่งบ้าง..นะแม่คุณ
เพื่อนใกล้ตัวใกล้ใจในยามนี้
น้ำตามีน้ำใจได้อุดหนุน
จะผิดหวังสมหวังยังการุณย์
น้ำตาอุ่น..ใสใส...ปลอบใจกัน
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๐
26 มีนาคม 2550 08:53 น.
ครูพิม
รู้รู้อยู่มิควรคู่อยู่ใกล้ชิด
พี่มีมิตรคู่ใจใกล้แล้วนี่
แม้นพบกันคงโดนด่าว่าไม่ดี
รักที่มีไม่อาจตอบมอบสัมพันธ์
จึงต้องหัด ข่มใจ...แม้หนาวเหน็บ
แล้วต้องเก็บพี่ไว้ในใจนั่น
รักไม่ได้เลิกไม่ได้ใจผูกพัน
ศีลธรรมนั้น..ยึดเหนี่ยวใจ..ให้คิดดี
ขอแค่นี้ได้ไหมใจเหงาเหงา
เก็บรักเราเอาไว้ในใจนี่
ด้วยภาระสำคัญที่ฉันมี
ชั่วชีวี..ขอจดจำ...คำรำพัน
แม้นชาติใดอย่าได้พบประสบรัก
ที่ต้องหักห้ามใจ..หายโศกศัลย์
หมั่นทำบุญตักบาตรอย่าขาดกัน
ผูกสัมพันธ์เป็นน้องพี่..ดีกว่าเอย...
๒๖ มีนาคม ๒๕๕๐
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1440
