15 ธันวาคม 2550 11:29 น.
ครูพิม
เสียงหริ่งหริ่งเรไรใกล้ใกล้บ้าน
อกสะท้านหวั่นไหวจนไห้หา
ตะแคงข้างกอดหมอนซ่อนน้ำตา
เหงาเจ้ามาเป็นเพื่อนเหมือเช่นเคย
คิดถึงคนอยู่ไกลใจละห้อย
ฝากเรียงร้อยถ้อยคำพร่ำเฉลย
ฝากใจนี้ห่มคนไกลไม่ละเลย
ฝากชมเชยด้วยจันทรานภางาม
จันทร์เจ้าขาพาใจส่งไปถึง
ใครคนหนึ่งที่ใจเฝ้าไต่ถาม
ฝากใจนี้คอยชิดและติดตาม
ฝากใจนามความรักและภักดี
ยากข่มตาให้หลับกระสับกระส่าย
ทั้งหนาวกายหนาวใจกระไรนี่
เจ้าไก่โต้งขันเตือนเหมือนดนตรี
คอยบอกนี่เธอจ๋าหลับตาลง..
จนรุ่งสางจึงฝากใจส่งไปหา
ทอดสายตามองไกลไพรระหง
ขอให้เขารับไว้ใจซื่อตรง
คนหลังคง....รอคอยรับ...พี่กลับเรือน...
14 ธันวาคม 2550 15:47 น.
ครูพิม
วันที่สิบห้าธันวามาบรรจบ
เวียนมาครบผ่านวันอันสดใส
มายอามีนคนดีมีน้ำใจ
พิลาศใสงดงามไปตามกาล
ขอพระธาตุศรีสองรักษ์ช่วยรักษา
แก้วกานดาจงสุขสนุกสนาน
สุขเกษมจิตใจให้เบิกบาน
ให้พบพานโชคดีและมีชัย
เจริญรุ่งการเรียนเพียรฝึกฝน
สำเร็จจนชีวิตดีมีสดใส
เกียรติยศลือเลื่องเฟื่องเกรียงไกร
สว่างไสวเจิดจำรัสพิพัฒน์งาม
ปรารถนาสิ่งใดให้สมหวัง
มีพลังแกร่งกล้าฝ่าขวากหนาม
จงก้าวไปด้วยมานะพยายาม
ให้มีความสุขสวัสดิ์พิพัฒน์เทอญ...
12 ธันวาคม 2550 20:22 น.
ครูพิม
คนมีดีมีชั่วเกลือกกลั้วอยู่
คนมีสู้มีถอยคอยถากถาง
อุปสรรคขวางกั้นบั่นหนทาง
อาจท้อบ้างถอยบ้างในบางครา
สร้างงานงามเงินก็งามตามมาด้วย
สร้างฝันสวยฝันก็สวยด้วยแข้งขา
สร้างชีวิตชีวิตงามอร่ามตา
สร้างชั่วมาชั่วก็ตามลามหลอนใจ
ฝันงดงามตามไปให้ถึงฝัน
ฝันทุกวันเป็นแรงดันอย่าหวั่นไหว
ฝันมุ่งมั่นอย่าท้อต่อหนามใด
ฝันให้ไกลไปให้ถึงจึงจะดี
อุปสรรคเป็นบทเรียนเพียรจำจด
อุปสรรคทุกบทจดไว้นี่
อุปสรรคบันทึกไว้นะคนดี
อุปสรรคย่อมมีค่า...คราฝ่าฟัน
คนสร้างฝันกันมากมายในวันนี้
ฝันอาจมีค่างามยามคิดฝัน
แต่จะงามมั่นคงต้องฝ่าฟัน
เร่งสร้างฝันให้เป็นจริง..ศิษย์หญิงชาย
10 ธันวาคม 2550 15:40 น.
ครูพิม
เพราะสังคมวุ่นวายไร้ฝั่งฝัน
จึงเหมือนวันที่หน่ายในสายฝัน
เพราะใจคนวุ่นวายหมายฟาดฟัน
ทำร้ายกันด้วยวจีที่แยบยล
แม้นมุ่งมั่นฝันฝ่าในครานี้
แต่วลีตามหลอนย้อนสับสน
จึงหันมองใจเราเฝ้ากังวล
หลีกไม่พ้นเลยหนอขอพักใจ
เพราะหน้าที่ที่ทำย้ำเสมอ
สิ่งที่เจอบั่นแรงแห่งสดใส
น้ำตารินคราท้อหนอกระไร
หันหน้าไกลคนชังไม่หวังเจอ
มองย้อนไปใจเจ็บเก็บเอาไว้
โยนทิ้งไปอย่าจำย้ำเสมอ
ระลึกรู้ความจริงนิ่งนะเออ
อย่าได้เพ้อครวญคร่ำร่ำจิตตรม
แสงสีทองส่องฟ้าอีกคราหนึ่ง
บอกใจพึงเข็มแข็งต่อแรงถม
อย่าได้ท้อต่อถ้อยร้อยคารม
อย่าตรอมตรมลมปาก.....ให้ยากเลย...
6 ธันวาคม 2550 14:23 น.
ครูพิม
“แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำที่กำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน”
อ่านคำสอนของครูจึงรู้แน่
จิตมนุษย์นี้แท้ให้สับสน
เห็นหน้าตาสะสวยรวยหรือจน
ไม่อาจค้นจริงใจนั้นได้เลย
คนพูดจาอ่อนหวานปานน้ำอ้อย
พอหลังค้อยนินทาว่าเราเฉย
อยู่ต่อหน้าพาทีที่ชมเชย
คล้อยหลังเอ่ยด่าทอพอให้คัน
แต่งตัวสวยแต้มหน้าหรือทาปาก
เพียงหน้ากากซ่อนไว้อย่าได้หัน
ถ้อยนำคำอ้อนมาสารพัน
เพียงเพื่อนปั้นคำหลอนไว้อ้อนลม
ภาพงดงามที่เห็นเป็นภาพหลอน
ฉากบางตอนที่อ้างเพื่อสร้างสม
เรื่องบางเรื่องสร้างมาแค่คารม
คงขื่นขมหากหลงลมคำชมลวง
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1535
