8 พฤศจิกายน 2550 10:53 น.
ครูพิม
ความรักจรรโลงโลก
ทุกข์หายโศกโลกสดใส
มีรักคอยห่มใจ
หายโศกแท้อย่างแน่นอน
ความรักคือการให้
คอยห่วงใยใคร่อาทร
ทุกข์ใดที่บั่นทอน
รักสร้างแรงแห่งศรัทธา
ผู้ใดใฝ่หารัก
ต้องรู้จักแสวงหา
ตริตรองด้วยปัญญา
พบรักมั่นฝันงดงาม
ศิษย์เอ๋ยศิษย์ของครู
รักเจ้าอยู่ทุกโมงยาม
ห่วงใยใครติดตาม
คอยชี้แนะและตักเตือน
ขอเจ้าจงรักเรียน
ขยันเพียรนะดวงเดือน
ฝึกฝนอย่าแชเชือน
เจ้างดงามไปตามกาล
ขอพระคุ้มครองเจ้า
ทุกค่ำเช้าเจ้าเบิกบาน
ทุกข์ภัยอย่าแผ้วพาน
เป็นเด็กดี...ศรีชาติไทย..
๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๐
6 พฤศจิกายน 2550 07:58 น.
ครูพิม
หากมีคนรับประกันในวันนี้
ว่ายังมีชาติหน้าถ้าผิดหวัง
แม้นชาตินี้รักเราเขาทำพัง
น้องจะยังรอชาติหน้าถ้ามีจริง
แต่ไม่มีพยานใดให้คำตอบ
พอจะมอบความหวังใดให้ใจหญิง
แม้นหากมีชาติใหม่ได้พักพิง
จะรออิงแอบซบเพื่อพบกัน
ชาตินี้จึงขอทำดีนี้เพื่อรัก
ให้ประจักษ์ว่ารักมากจากใจฉัน
เป็นผู้คอยช่วยการงานสำคัญ
พร้อมฝ่าฟันขวากหนามยามท้อใจ
จะดูแลสำรับกับข้าวพร้อม
จะอดออมล้อมรักไม่ผลักไส
จะดูแลบ้านเรือนเป็นเพื่อนใจ
จะรับใช้เตรียมข้าวของที่ต้องการ
ยามเจ็บป่วยดูแลไม่แหห่าง
ยามอ้างว้างจะปลอบตอบคำขาน
ยามเงียบเหงาจะขับเพลงบรรเลงกานต์
ยามเบิกบานจะหัวร่อพอชื่นใจ
เพราะไม่มีพยานประกันว่า
ยังจะมีชาติหน้านั้นหรือไม่
จึงขอรักเพียงชาตินี้ตลอดไป
แต่ชาติใหม่...จะพบพราก...ยากยืนยัน...
๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๐
4 พฤศจิกายน 2550 10:59 น.
ครูพิม
ไม่อยากเป็นศรีใจคนหลายรัก
ไม่อยากจักเป็นหนึ่งซึ่งใจหมอง
ไม่อยากเป็นคนชั่วตัวสำรอง
ไม่อยากครองแต่เศร้าเหงาเดียวดาย
แม้นไม่อาจเป็นหนึ่งซึ่งใจภักดิ์
ก็จะหักใจละก่อนจะสาย
ไม่อยากเป็นมือสองจ้องทำลาย
และไม่หมายเป็นหนึ่งซึ่งต้องทน
เมื่อใจนี้มีเพียงหนึ่งพึงรักมั่น
ฤทัยนั้นแน่ใจไม่สับสน
จึงขอรักภักดีแม้พี่จน
ก็จะทนร่วมสร้างบนทางใจ
ทุกข์ไม่ท้อก้าวไปให้ถึงฝัน
สองใจนั้นก้าวมั่นไม่หวั่นไหว
จะเคียงข้างสร้างฝันทุกวันไป
ปัญหาใดไม่หวั่นใจมั่นคง
ยินดีกับรักนี้ที่มอบให้
ยินดีก้าวต่อไปใช่ใหลหลง
ยินดีวางดวงใจไม่พะวง
ยินดีตรงรักพี่...นี้คนเดียว...
๔ ตุลาคม ๒๕๕๐