23 มกราคม 2550 15:17 น.
ครูพิม
มันเสียวแปลบ แสบที่ใน หัวใจนี้
เจ็บเหลือที่ เพราะคนรัก แอบรักใหม่
เรานะหรือ คือคน ที่ไว้ใจ
ความห่วงใย ห่วงหา บรรดามี
ทุ่มรักให้ ภักดี ไม่มีหม่น
กำลังใจ มากล้น ส่งมานี่
ยังคิดแอบ ปันใจ นะพ่อตัวดี
หลงนารี หุ่นงาม อร่ามตา
แอบไปกก ที่ใด ให้ฟูกแข็ง
ให้สิ้นไร้ เรี่ยวแรง ทั้งแขนขา
ให้ร้อนรุ่ม ดั่งสุมไฟ ในทุกท่า
และแววตา หมองมัว สลัวมอง
จมูกหอม ดอมได้ แต่ไร้กลิ่น
จะร่วมกิน อาหารใด ให้หม่นหมอง
ไร้รสชาติ หาได้ สมใจปอง
น้ำตานอง รักสลาย และใจตรม
ให้รถล่ม จมดิ่ง วิ่งลงเหว
สองคนเลว ร่างแหลก ใจขื่นขม
จะพูดจา อย่าให้ใคร เชื่อคารม
คู่ระทม ประจำปี นี้คือคุณ..
เรามาร่วมสาปกับท่านแม่มดใจร้ายด้วยนะเจ้าคะ
18 มกราคม 2550 12:46 น.
ครูพิม
ฉันก็แค่ ผู้หญิง ธรรมดา
ที่ห่วงหา รักใคร และใฝ่ถึง
คิดถึงบ้าง ในบางครั้ง ที่คำนึง
ถ้อยคำซึ้ง ที่ผ่านแว่ว แล้วผ่านเลย
ฉันก็แค่ รักเป็น กับเขาบ้าง
อาจอ้างว้าง เมื่อคนไกล ใจเมินเฉย
ไม่คิดถึง ห่วงหา มาอย่างเคย
น้ำตาเอ๋ย เป็นเพื่อนบ้าง บางเพลา
ฉันก็แค่ อยากเข้มแข็ง แรงใจกล้า
ที่จะฝ่า ความหนาวเหน็บ เจ็บนักหนา
อยากจะลืม คืนวัน ที่ผ่านมา
แต่ทว่า ลืมไม่ได้ เพราะใจจำ
ฉันก็แค่ อยากถามไถ่ ถึงใจว่า
วันเวลา พาเราไกล ใจถลำ
พอจำได้ บ้างไหม หลายถ้อยคำ
ที่เอ่ยย้ำ ก่อนจะลา มาทำงาน
ฉันก็รู้ เวลาเปลี่ยน ใจก็เปลี่ยน
จึงต้องเรียน การทำใจ ให้อาจหาญ
แต่ก็แพ้ เรื่อยมา ตลอดกาล
ไม่พบพาน ก็ขอรัก จักไม่ลืม
16 มกราคม 2550 08:22 น.
ครูพิม
ครูคือผู้มีแต่ให้ในใจศิษย์
ครูคือผู้อุทิศให้การศึกษา
ครูคือผู้เสียสละด้วยเมตตา
ครูคือผู้นำพาศิษย์ให้ได้ดี
ครูคือผู้ทำงานไม่เคยพัก
ครูทำงานด้วยใจรักด้วยภักดี
คำว่าครูใหญ่กว่าฟ้าแลปฐพี
ศิษย์คนนี้ขอบูชาพระคุณครู
..
ครูคือผู้สอนอ่านเขียนเรียนหนังสือ
แม้ศิษย์ดื้อก็ไม่ท้อรอแก้ไข
สอนให้คิดสอนให้ทำอย่างตั้งใจ
ครูคอยให้วิชาการงานแก่เรา
ครูเป็นคนสอนศิษย์ให้อดทน
ไม่เลือกคนที่จะสอนให้เราเขา
ครูเป็นเหมือนแหล่งความรู้ของพวกเรา
ความโง่เขลาเรามลายหายเพราะครู
ครูผู้ให้ ครูผู้สร้าง ครูผู้ก่อ
ครูไม่ท้อ ครูไม่ถอน ครูไม่ถอย
ครูยินดี ครูชื่นชม ครูเฝ้าคอย
มองศิษย์น้อย ของคุณครู สู่หลักชัย
บทกลอนเหล่านี้ ลูกศิษย์ที่เรียนจบส่งมาให้ ไม่ว่าท่านใดเป็นผู้แต่ง
ก็ขอมอบความปรารถนาดีถึงครูที่ให้วิญญาณการเป็นครู
และขอมอบความปรารถนาดีต่อ...เพื่อนๆที่มีครูทุกคนนะคะ
15 มกราคม 2550 20:46 น.
ครูพิม
ลาปีเก่า เดือนเก่า วันเก่าเก่า
ลาความเศร้า ความทุกข์ ความอดสู
ความขับแค้น เบื่อหน่าย ใจน่าดู
ขอลาคน เจ้าชู้ ผู้ใจดำ
ที่เคยทำ ช้ำใจ เคยให้โทษ
ที่เคยโกรธ เกลียดใคร ใจถลำ
ที่เคยว่า ตำหนินัก จักไม่จำ
ที่เคยช้ำ เพราะคำคน จนท้อใจ
เคยใจร้อน ไม่ระวัง จนพลั้งพลาด
จะเขียนวาด ต่อฝัน ไม่หวั่นไหว
จะยืนหยัด ก้าวย่าง อย่างตั้งใจ
และก้าวไป อย่างระวัง จะพลั้งตน
ปาดน้ำตา ที่หมองหม่น คนเคยแพ้
ไม่อ่อนแอ แม้จะล้ม สักกี่หน
ไม่ขอโกรธ โทษใคร ในกมล
จะฝึกฝน มุ่งมั่น หมั่นทำดี..
9 มกราคม 2550 15:52 น.
ครูพิม
ท่ามกลางความ มืดมิด พิชิตได้
ด้วยครูไทย ทั่วถิ่น ดินสยาม
เหล่าแสงเทียน เล่มน้อยใหญ่ ทุกเขตคาม
ทุกผู้นาม มุ่งมั่น งานครูไทย
แม้เหน็ดเหนื่อย แต่ก็สู้ อยู่เคียงข้าง
ในดงกว้าง กลางป่าเขา ลำเนาใหญ่
ในแสงสี งดงาม ความวิไล
เหนื่อยเพียงไร ก็สู้ อยู่คู่กัน
ข่าวจากลา ครูจูหลิง เจ็บร้าวนัก
ครูที่รัก ลาลับไกล ไทยโศกศัลย์
งานครูสร้าง เขาทำลาย โอ้ใครกัน
ใยแบ่งปัน แบ่งแยก แตกน้ำใจ
ท่ามกลางความ โหดร้าย ใจยังแกร่ง
พร้อมกับแรง ห้าวหาญ งานยิ่งใหญ่
จะส่องแสง เจิดจ้า ท้าแสงไฟ
พร้อมก้าวไป ไม่คิดหวั่น มันผู้ใด...
พักผ่อนให้สบายนะคะ ครู....
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1659
