17 พฤษภาคม 2552 15:49 น.
ครูพิม
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ฝากคำหนึ่งจากใจส่งไปหา
คนอยู่ไกลใจหนอรอตั้งตา
วันกลับมานั่งพบสบตากัน
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ทุกคำนึงของใจยังใฝ่ฝัน
ปรารถนาเคียงใกล้ใจผูกพัน
รอคืนวันได้รวมร่วมชะตา
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ฟังเพลงซึ้งตรึงทรวงใจห่วงหา
อย่าหลงลืมคนนี้ที่ศรัทธา
รักหนักหนาอย่าเลือนดุจเดือนแรม
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
อ่านกลอนซึ้งจึงหวามท่ามดาวแจ่ม
มีคำรักสลักมั่นบรรจงแซม
ร้อยแต่งแต้มแกมรักร่วมถักทอ
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
เฝ้ารำพึงจึงเขียนกลอนอ้อนวอนขอ
คิดถึงกันบ้างไหมคนไกลรอ
น้ำตาคลอคราหายไร้ข่าวคราว
คิดถึงคิดถึงคิดถึง
ใครคนหนึ่งที่รักหนุนตักสาว
กระซิบแผ่วสัญญาใจใต้ดวงดาว
ท่ามลมหนาว..บอกรักมั่น..นิรันดร..
๑๗ พฤษภาคม ๒๕๕๒
15 พฤษภาคม 2552 19:22 น.
ครูพิม
ดูละครสะท้อนใจในคืนค่ำ
ละครย้ำจำจดหมดทุกสิ่ง
รักคนที่มีคู่อยู่แอบอิง
ทุกข์ก็วิ่งเข้าหาทุกคราไป
เขามีใครต่อใครใจก็รู้
อีกเจ้าชู้หลายรักจงผลักไส
หากก้าวเดินเพลินหลงเข้าดงไฟ
แล้วเมื่อไหร่ใจพ้นทนทรมา
หยุดเสียเถิดคนดีสุดที่รัก
หยุดใจพักพักใจอย่าไห้หา
หยุดคร่ำครวญหยุดหมดหยดน้ำตา
หยุดเวลาทุกข์ตรมที่ขมทรวง
ถอยเถิดหนาอย่าดันหันหน้ากลับ
ยังรอรับซับน้ำตาคราหยดร่วง
ยังรอคอยแก้วตาสุดาดวง
สิ่งที่หวง...เสียไป....ให้ปล่อยวาง
รักมิอาจวาดหวังดังที่หมาย
รักเพียงคล้ายอุ่นหวานผ่านใจหมาง
รักเพียงหลอกตอกย้ำช้ำใจนาง
บนเส้นทางคำรักลวงให้ทรวงตรม
ดูละครสะท้อนใจในวันนี้
ขอคนดีอย่าเหงาเศร้าขื่นขม
รักที่ผ่านผ่านไปดุจสายลม
ที่พรางพรมห่มดวงมาน...แล้วผ่านเลย..
๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๒
13 พฤษภาคม 2552 14:59 น.
ครูพิม
เหงื่อหยดรดนาสา
แสงแดดกล้ามิราถอย
พระบาทนิราศรอย
ดั่งฝนปรอยร้อยเมฆบัง
ยิ้มแย้มแต้มพระเนตร
ล้างอาเพศเหตุสิ้นหวัง
ทรงธรรมภูมิพลัง
อันโถมถั่งหลั่งโลมไทย
ร้อนแรงเข้าแล้งร้าย
มอบเขื่อนฝายหายกันไป
ฝนหลวงทรงห่วงใย
ประทานให้ได้ฉ่ำเย็น
น้ำมากหลากท่วมท้น
ภูวดลทรงมองเห็น
แปรนาท่าทุ่งเป็น
ที่รับเร้นเช่นแก้มลิง
เผ่าชนบนภูเขา
ธ ทรงเอาพระทัยยิ่ง
ปลูกป่ามาหนุนอิง
มอบทุกสิ่งมิ่งมงคล
ทรงสร้างศูนย์เรียนรู้
เพื่อต่อสู่ความขัดสน
ปลดปล่อยความยากจน
ทรงคิดค้นความพอเพียง
อาหารมีทานเหลือ
ไร้สารเจือลดความเสี่ยง
สุขภาพมาทาบเคียง
เพื่อหลีกเลี่ยงสารเคมี
สร้างทุนไว้หนุนเสริม
เหมือนดั่งเติมเพิ่มศักดิ์ศรี
ปลูกแฝกแลกดินดี
เขียวขจีด้วยพฤกษ์ไพ
พลังงานสารสร้างสรรค์
จากพืชพรรณนั่นยังไหว
น้ำมันใช่ของไทย
ประหยัดไว้ไม่ขาดแคลน
เรียงร่ายลายท้องถิ่น
สร้างงานศิลป์สุดงามแสน
อวดโอ่โชว์ต่างแดน
จากเมืองแมนแคว้นขวานทอง
พ่อหลวงห่วงไทยนัก
ทรงประจักษ์สิ่งทั้งผอง
สอนสั่งหวังปรองดอง
พระจักครองด้วยทรงธรรม
เคียงข้างย่างพระบาท
พระราชินีนาถฉลาดล้ำ
แดดร้ายสายฝนพรำ
ดำเนินย่ำนำทางไทย
โลกล้วนสรรเสริญ
พระเจริญอสงไขย
แซ่ซ้องสองไผท
สถิตไว้คู่แผ่นดิน
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๒
6 พฤษภาคม 2552 21:40 น.
ครูพิม
ค่ำคืนเหน็บหนาวเศร้าหมอง
ใจร้องปองร่ำคำหวาน
ห่มใจด้วยคำดุจน้ำตาล
อุ่นจานเจือใจที่ให้มา
น้ำค้างค้างพรมห่มใจอุ่น
ละมุนอุ่นคำที่พร่ำหา
โอบกอดด้วยคำจำนรรจ์จา
ลบล้าลบช้ำด้วยคำคน
ร่วมคิดจิตฝันวันข้างหน้า
เหว่ว้าลาไกลไม่สับสน
หวังเอื้อมหวังออมหอมกมล
ลืมหม่นลืมหมางบนทางใจ
อรุณอุ่นวันพันแสง
ภานุมาศสำแดงแรงไข
น้ำค้างน้ำคำฉ่ำฤทัย
ไฉนเหือดแห้งกับแล้งคำ
น้ำคำอำลาก็หาไม่
น้ำใจเคยล้นมากจนฉ่ำ
กลับหายร้ายปนคนใจดำ
ลืมคำเคยอ้อนเมื่อค่อนคืน
5 พฤษภาคม 2552 14:44 น.
ครูพิม
เดินแต่งหน้าทาปากเพราะอยากสวย
ทาปากด้วยสีแดงแห่งสีสัน
ผัดหน้าขาวพราวพริ้งหญิงผ่องพรรณ
เออ!เจ้าฝันถึงอะไรใคร่รู้จริง
จริตกร้านเกินวัยหัวใจกร้าน
ดูเบิกบานผ่านวัยหัวใจสิงห์
เจ้าสวยงามยามเดินเชิญแอบอิง
อกประวิงหวั่นแล้วหนอแก้วตา
ชุดนักเรียนเขียนสวยด้วยวัยใส
แล้วทำไมไยเจ้าเฝ้าใฝ่หา
ตกแต่งกายพรายเพริศบรรเจิดตา
นงพะงา..ลืมแต่งใจ..ให้สวยงาม
ขอเจ้าจงตั้งใจให้แม่นมั่น
แล้วฝ่าฟันปัญหาเจ้าอย่าขาม
โอกาสมีที่ให้ใฝ่ติดตาม
เรียนเถิดยามเจ้าน้อยด้อยอ่อนวัย
เก็บเกี่ยวนำความรู้สู่ปฏิบัติ
แล้วฝึกหัดคัดแต่ดีนี้มาใช้
ไม่รู้จริงหญิงเอ๋ยเผยความนัย
ถามทันใดให้รู้แจ้งแห่งปัญญา
ไว้สำเร็จการศึกษาค่อยหาคู่
ความฝันอยู่ไม่ไกลหากใฝ่หา
มีหลักฐานมั่นคงแล้วนะแก้วตา
มีเวลาหารักแน่..นะแม่คุณ..
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๒