29 กันยายน 2552 20:49 น.
ครูพิม
คมใดไหนเล่าเท่าคมคำ
ตอกย้ำเฉือนใจให้เป็นแผล
เหน็บเหน็บเจ็บช้ำระกำแด
พ่ายแพ้จ่อมจมเพราะคมคำ
อิจฉาพาใจให้ร้อนรุ่ม
กลัดกลุ้มสุมทรวงล่วงถลำ
จอมจมบ่มพิษคิดระยำ
ด้วยคำเฉือนเขาให้ร้าวราน
ปากดีปราศรัยใจเฉือดเฉือน
บิดเบือนด้วยคำที่ฉ่ำหวาน
จิตคนค้นคำฉ่ำดวงมาน
หวังผลาญหลอกล่อก่อกรรมเวร
ใจเอ๋ยใจคนที่วนวก
วิตกอกไหวหัวใจเข็ญ
ดับร้อนผ่อนรุ่มให้ชุ่มเย็น
ธรรมเป็นที่พึ่งอีกหนึ่งทาง
พินิจพิศดูให้รู้แน่
ทางแก้แห่งใจได้สะสาง
พบธรรมนำสุขทุกข์เบาบาง
ทุกอย่าง...อยู่ใน...หัวใจคุณ
คมใดไหนเล่าเท่าคมคำ
หยุดย้ำทำใจให้เคืองขุ่น
กำเนิดเกิดในร่มใบบุญ
เจือจุน...ด้วยรัก..ทุกข์จักคลาย..
ครูพิม
๒๙ กันยายน ๒๕๕๒
17 กันยายน 2552 09:18 น.
ครูพิม
เก็บรักที่อบอุ่นกรุ่นหอมหวาน
กล่อมดวงมานคนล้าคราคิดถึง
เก็บความหวานผสานรักสลักตรึง
เป็นรอยหนึ่งที่ใจยังใฝ่ปอง
เก็บรอยคำลำนำกลอนเคยอ้อนฝาก
ยามไกลจากอย่าไห้จนไหม้หมอง
ลำนำรักสลักไว้บอกใจจอง
คราเราสองห่างกัน..จงมั่นใจ
เก็บคำว่าคิดถึงที่ตรึงจิต
มอบมิ่งมิตรสนิทขวัญอย่าหวั่นไหว
ลบระแวงแคลงคลางยามร้างไกล
จะอยู่ไหนใจแนบอยู่แอบอิง
เก็บไออุ่นกรุ่นหอมไว้ล้อมรัก
มอบใจภักดิ์ส่งไปจากใจหญิง
แม้นเมินหมางระคางหนอขอท้วงติง
พูดแต่จริงนะพี่ที่ขอกัน
เก็บภาพเก่าเมื่อครั้งยังเคียงใกล้
เก็บดวงใจให้พี่ที่ใจฝัน
เก็บความดีรักแท้มอบแก่กัน
เก็บคืนวันที่ใกล้ชิดแนบนิทรา
แม้นห่างไกลใจหนอไม่ขอร้าง
แม้นไกลห่างใจนี้ไม่หนีหน้า
แม้นคืนวันผันผ่านกาลเวลา
ปรารถนาเพียงหนึ่งนี้..ที่รอคอย
ครูพิม
๑๗ กันยายน ๒๕๕๒
8 กันยายน 2552 20:41 น.
ครูพิม
ยามใดใจทดท้อ.....ทรมาน
อย่ากักเก็บไว้นาน.........ปลดไว้
มัวแต่บ่มจมมาน............คงแย่….เพื่อนเอย
ปล่อยว่างวางทุกข์ได้.......สุขล้ำธรรมครอง
คิดดีดีย่อมคุ้ม..........ตัวเรา
มีทุกข์ทุกข์บรรเทา...........แน่แท้
คิดดีเถิดนงเยาว์.............ย่อมสุข
ชีวิตที่เคยแพ้..................อาจพ้นเห็นธรรม
พูดดีมีมิตรล้น..........เหลือหลาย
หยาบบ่มีเกลอกราย.........เพื่อนใกล้
โสตสดับสบาย..................เย็นจิต
เสนาะเพราะพูดไว้..........โลกล้วนชมเชย
ทำดีมีแต่ได้.............สุขเสบย
ร้อนนั่นบ่ห่อนเคย...........กรายกล้ำ
ชนใดหากละเลย.............เคยสุข….ฤามี
พบแต่รุ่มรุมย้ำ................เร่าร้อนจิตตน
ธรรมจะคอยปกป้อง..ทุกชน
คิดพูดแต่ดีดล..................สุขให้
ทำดีต่อก่อผล....................ชนสงบ
โลกย่อมพบสุขไซร้...........บ่ร้อนลุกลาม
ครูพิม
๘ กันยายน ๒๕๕๒
7 กันยายน 2552 09:24 น.
ครูพิม
พระจันทร์สาดส่องฟ้า............แสงนวล
ดาวพร่างนางเชิญชวน.............ชื่นชี้
นับวันที่ห่างหวน.......................ครวญคร่ำ
ใจบ่เคยหลบลี้..........................พี่เจ้าอย่าลืม
สัญญาเคยว่าไว้....................พี่เอย
คำรักอย่าละเลย........................เอ่ยอ้าง
เราก็ต่างชื่นเชย........................ใจชื่น
กอดแต่สัญญาสร้าง....................สลักไว้ใจนาง
สร้างบุญบุญบ่มไว้................ให้พอ
ทำแต่ดีดีรอ..............................ต่อแต้ม
เก็บนวลพักตร์เคลียคลอ...........เพียงพี่
เพียรเก็บหอมออมแก้ม.............เพื่อให้พี่ชม
ชายใดหมายเกี่ยวข้อง...........เป็นหมัน
รักที่เป็นนิรันดร์........................พบแล้ว
คือพี่ใจผูกพัน............................นั้นแน่
ตระกองกอดสัญญาแก้ว..............รักแท้อย่าคลาย
ครูพิม
๗ กันยายน ๒๕๕๒
29 สิงหาคม 2552 20:58 น.
ครูพิม
ธรณีร่ำไห้เป็นสายเลือด
ที่หลั่งเดือดดื่นทุกข์ยุคสับสน
ประชาไทยไร้รักหนักกมล
เกิดฉ้อฉลปล้นชาติอนาถใจ
เคยยิ้มแย้มแต้มโลกลบโศกเศร้า
ร้อนรุมเร้าช่วยกันมิหวั่นไหว
เคยหลอมรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
กลับสิ้นไร้ใจรักสามัคคี
จะอยู่เหนือหรือใต้ไทอีสาน
กลางเบิกบานบ้านไทยใจสุขี
ข้าวในนาปลาในน้ำล้ำมากมี
แต่บัดนี้เป็นตำนานร้าวรานจริง
ทุกหย่อมย่านบ้านไทยไฟลามทั่ว
ฟ้ามืดมัวหม่นไหม้ทั้งชายหญิง
มิยินยลก่นด่าท้าช่วงชิง
ดุจผีสิงวิ่งโหมเข้าโรมรัน
ไทยเราแยกแตกสีมีหลายกลุ่ม
ปัญหารุมสุมไทยให้หวาดหวั่น
ไยพี่น้องหมองใจไล่ฆ่าฟัน
หมายแบ่งปันเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
ธรณีร้องร่ำฟ้ากำสรวล
จงทบทวนเถิดหนอขอได้ไหม
หยุดห้ำหั่น…หันหน้า..มารวมใจ
สร้างชาติให้…งดงาม..สยามชโย…
ครูพิม
๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๒