8 กุมภาพันธ์ 2550 11:02 น.
ครูพิม
ขอวานลม พัดไกล ส่งไปถึง
จากคนหนึ่ง ที่อยู่หลัง ยังห่วงหา
แค่ถามข่าว ยามร้าง ห่างไกลตา
ว่าพี่ยา อยู่ดี หรืออย่างไร
กิจการงาน หนักไหม เหนื่อยไหมนะ
อย่าลดละ ท้อถอย น้องคอยได้
ทานข้าวบ้าง อย่าตรากตรำ งานเกินไป
ลืมใส่ใจ ดูแลตน จนลืมคราว
เลิกจากงาน กลับบ้านพัก ก็พักผ่อน
ยามหลับนอน ห่มผ้า อากาศหนาว
คิดถึงน้อง ก็มองฟ้า ดาราพราว
สายใจเรา คงพบกัน เป็นมั่นคง
ลืมคราว เป็นคำภาษาถิ่นเลย หมายถึง ทำงานหนักจนลืมทานข้าว ลืมเวลา ปล่อยให้เวลาล่วงเลย
8 กุมภาพันธ์ 2550 10:37 น.
ครูพิม
ไม่มีใคร ให้คิดถึง ในวันนี้
ไม่มีพี่ ให้ฝัน เช่นวันก่อน
ไม่มีรัก ฝากมา ใจอาวรณ์
ไม่มีกลอน ปลอบใจ ให้หายตรม
มีแต่ภาพ หลอนหลอก คอยตอกย้ำ
มีแต่คำ โกหกมา พาขื่นขม
มีแต่ลวง หลอกล่อ ลงบ่อตรม
มีแต่ระทม ยามมีรัก จักต้องลา
7 กุมภาพันธ์ 2550 07:56 น.
ครูพิม
หนูน้อยบัวผันเด็กดี
คุณพ่อแม่มี
ความรักมอบให้ใจจริง
หนูเกิดมาเป็นเด็กหญิง
ช่างโชคร้ายจริง
ใบหูข้างหนึ่งพิการ
เมื่อไปโรงเรียนเขียนอ่าน
เพื่อนเพื่อนประจาน
หนูอายไม่อยากจะไป
คุณพ่อและแม่เห็นใจ
รีบเร่งเร็วไว
พาไปหาหมอทันที
คุณหมอท่านก็ใจดี
ตรวจดูถ้วนถี่
มีทางแก้ไขได้ทัน
ตรวจเช็คร่างกายเร็ววัน
ด้วยคุณแม่นั้น
สามารถช่วยเหลือเกื้อกูล
เข้าห้องผ่าตัดจำรูญ
แม่ยอมสิ้นสูญ
บางส่วนเพื่อเจ้าลูกยา
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
หนูน้อยเริ่งร่า
เพื่อนเพื่อนไม่ล้อให้อาย
แต่อดแปลกใจไม่วาย
คุณแม่โฉมฉาย
ไว้ผมยาวสวยช่วยอำ
หนูน้อยไม่เคยจดจำ
สิ่งที่แม่ทำ
รู้แต่แม่ไว้ผมยาว
จนหนูเติบใหญ่เป็นสาว
ความสวยแพรวพราว
ร่ำเรียนสำเร็จเสร็จงาน
ชีวิตกำลังเบิกบาน
ต้องใจร้าวราน
แม่ด่วนมาพรากจากไป
วันที่โศกาอาลัย
รดน้ำศพให้
พ่อเปิดผมแม่แน่นอน
หัวใจลูกนี้ร้าวรอน
ทุกบททุกตอน
แม่เหลือใบหูข้างเดียว
สายธารเนตรหลั่งลงเชียว
เพราะแม่คนเดียว
หนูจึงสวยงามอร่ามตา
ใบหูของแม่นั่นหนา
อยู่ร่วมกายา
ลูกน้อยรู้แน่แก่ใจ
กอดแม่แน่นิ่งร้องไห้
แม่จ๋าทำไม
ไม่เอ่ยบอกลูกสักคำ
พ่อบอกแม่เต็มใจทำ
ขอลูกจดจำ
ทำดีทดแทนแผ่นดิน
แม่คงเป็นสุขอาจินต์
น้ำตาอาบริน
สัญญาจะเป็นคนดี
ทดแทนพระคุณที่มี
ประกอบชีพนี้
ด้วยสัมมาชีพครองตน
พระคุณพ่อแม่มากล้น
ทุกผู้ทุกคน
ทดแทนอย่าทอดทิ้งเลย
ทุกข์ยากอย่างไรไม่เอ่ย
ให้ลูกรู้เลย
ลูกเอ๋ยอย่าลืมพระคุณ..
ลูกเอ๋ยอย่าลืมพระคุณ..
ลูกเอ๋ยอย่าลืมพระคุณ..
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐
***คิดถึงแม่...เพื่อนคนใดที่ท่านยังอยู่
ช่วยดูแลเมื่อมีโอกาส...
มีใครในโลกนี้ที่ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
มีใครในโลกนี้ที่ร้องไห้กับเรา
มีใครในโลกนี้..ที่มีอ้อมกอดอบอุ่น และปลอดภัย
ท่านอยู่ใกล้ๆ....
*กอดแม่ก่อนไม่มีแม่ให้กอด..
5 กุมภาพันธ์ 2550 18:42 น.
ครูพิม
***คำว่ารัก รักใคร คนไหนแน่
คำว่ารัก รักแท้ สักแค่ไหน
คำว่ารัก ออกจากปาก หรือจากใจ
คำว่ารัก เธอบอกใคร มากี่คน
***ไม่อยากรู้ แต่ว่าใจ ฝากให้ถาม
ไม่อยากตาม แต่ว่าใจ ใคร่สับสน
ไม่อยากรัก แต่ว่าใจ ยังร้อนรน
ไม่อยากค้น แต่ว่าใจ ยังใฝ่เจอ
***เธออาจบอก รักใคร ไม่อาจรู้
เธอมีคู่ หรืออย่างไร ไม่อาจเห็น
เธอแอบซ่อน ใครไว้ ไม่ใช่ประเด็น
แต่เธอเป็น กำลังใจ ให้แก่กัน
***ขอเพียงรู้ เธออยู่ดี และมีสุข
ขอเพียงทุกข์ ส่งข่าวมา อย่าโศกศัลย์
ขอเพียงมี ส่วนร่วม และแบ่งปัน
ขอเพียงฝัน มีเรา เท่านั้นพอ
3 กุมภาพันธ์ 2550 21:34 น.
ครูพิม
***ขอบคุณชะตาชีวิต
ที่นำพาเราให้มารู้จักกัน
ได้เรียนรู้เรื่องราวชีวิต
ที่หลากหลาย..
***ขอบคุณความทุกข์
ที่นำพาเราให้มารู้จักกัน
ได้มอบกำลังใจ..
และคำปลอบโยน...
ที่ไม่เคยได้ยิน..มานานแสนนาน
***ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่มอบให้
จะเก็บไว้เป็นความทรงจำ..ที่งดงาม
เมื่อยามท้อ..หมองหม่น
ขอเพียงรูว่ายังมีคนห่วงใย
ก็อิ่มใจ..และพร้อมที่จะสู้ต่อไป
***ขอบคุณวันเวลา..
แม้จะพรากเราจากกัน
แต่ใจนั้นไม่อาจแยก..
และยังคงรอที่เดิม..ณ จุดเดิม
ไม่ไปไหน
***ยามทุกข์ท้อ..
ขอเพียงแต่ส่งเสียงมา..
จะส่งเสียงไปปลอบโยน
และนั่งข้างๆไม่ไปไหน
สัญญา..สัญญา..จำได้ไหมว่า..สัญญา..
***ขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้
ขอบคุณ..ขอบคุณ..ขอบคุณ..จริงๆๆ
หน้าส่วนตัว
825
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
