18 มิถุนายน 2550 09:57 น.

...ซ่อนคำลา..

ครูพิม



จากวันนั้น  ถึงวันนี้  ที่รู้จัก
เคยทายทัก  ถามไถ่  ใคร่ห่วงหา
ยามทุกข์ท้อ  คนไกล  ต่อสายมา
เช็ดน้ำตา  ปลอบใจ  หายกังวล

มีปัญหา  ใดใด  ที่ใหญ่หลวง
ทุกข์ทั้งปวง  จางหาย  ไม่สับสน
แม้นอยู่ไกล   แต่ก็ใกล้  ใจบางคน
เคยหมองหม่น   กลับสว่าง  ณ กลางใจ

ทุกเรื่องราว  ผ่านมา  คราพบเห็น
สิ่งที่เป็น  เปลี่ยนแปลง  แกล้งผลักไส
เมื่อมีคน  ก้าวล่วง  ผ่านห้วงใจ
ความห่างไกล  ก็เปลี่ยนคน  จนลืมกัน

ลืมสัญญา  ลืมคำ  จึงจำเจ็บ
ลืมจะเก็บ  ลืมเสน่หา  พาโศกศัลย์
ลืมเคยปลอบ  ลืมเคยให้  ใจร้าวพลัน
จึงต้องหัน  หลังกลับ  นับวันลา

จากวันนั้น   ถึงวันนี้  ไม่มีแล้ว
สิ้นวี่แวว  ที่เคยหวง  เคยห่วงหา
แก้มนวลใส  หม่นหมอง  นองน้ำตา
ซ่อนคำลา  ลาลับ  ไม่กลับคืน

๑๘  มิถุนายน  ๒๕๕๐


				
7 มิถุนายน 2550 07:37 น.

สำนึกผิด..

ครูพิม




ขอบคุณป๋าที่ดูแลมาแต่ต้น
ทั้งรถยนต์เงินทองมากองให้
พร้อมบ้านงามหลังโตโอ่อำไพ
ความห่วงใยเสน่หามิอาดูร

แอบคุณนายที่บ้านผ่านมาแล้ว
ยังส่อแววหลงใหลไม่สิ้นสูญ
ความรักหลงนั้นมีทวีคูณ
รักเพิ่มพูนเงินทองก็กองมา

แต่ครานี้ป๋าขาอย่าว่าหนู
ส่องกระจกลองดูนะป๋าขา
หน้าป๋าย่นคนก็หยันฉันเรื่อยมา
จึงขอลาตัดใจให้ไกลกัน

ขอความสุขคืนใจให้กับหนู
ที่ทนอยู่ใช่รักดั่งใฝ่ฝัน
ต้องการแค่เงินทองของสำคัญ
ถึงคราฉันจากลาอย่าว่าเลย

สงสารเมียที่รอป๋านะหนูว่า
เขาก่นด่าท้าทายไม่อาจเฉย..(เฉยมานานแหละ)
ขอส่งป๋าคืนอ้อมใจได้ชมเชย
อย่าว่าเลยนะป๋า..ขอลาจร

๗  มิถุนายน  ๒๕๕๐

				
5 มิถุนายน 2550 14:16 น.

..เศร้าเหมือนเดิม..

ครูพิม



เพราะอยู่ไกลมีขอบฟ้ามากางกั้น
แม้ใจฉันจะโบยบินถวิลหา
อุ่นไอรักจากใครเคยให้มา
เริ่มโรยราตามวันที่ผันแปร

เคยติดตามถามข่าวและเล่าเรื่อง
คอยกระเตื้องเตือนใจคล้ายดวงแข
คอยส่องใจยามเหงาเฝ้าตาแล
ไม่เชือนแชเฝ้าชิดพร้อมติดตาม

แต่วันนี้ไม่มีข่าวมาเล่าเรื่อง
ความต่อเนื่องขาดหายใจจึงถาม
สบายดีหรือไม่..ใคร่ติดตาม
ทุกโมงยามเฝ้าดูอยู่ไม่ไกล

แม้นอยู่ดีมีสุขในทุกเมื่อ
โปรดช่วยเอื้อพูดจามาขานไข
ฟังเรื่อราวข่าวนี้ยินดีไป
พร้อมหัวใจ...คนเหงา..เศร้าเหมือนเดิม..

๕	มิถุนายน  ๒๕๕๐


				
30 พฤษภาคม 2550 09:21 น.

..ปลูก..

ครูพิม



มาร่วมกัน  ปลูกรัก  สมัครมั่น
ปลูกสัมพันธ์  งดงาม  ตามวิถี
ปลูกต้นรัก  รดได้  ด้วยไมตรี
ปลูกความดี   ห่วงหา  เอื้ออาทร

ปลูกหัวใจ  ให้เข็มแข็ง  สู้แรงต้าน
ตัดความคร้าน  ปลูกหมั่นเพียร  เขียนอักษร
ปลูกอดทน   ต่อทุกข์เข็ญ   เห็นทุกตอน
ที่เดือดร้อน  รู้แก้ไข   ให้งดงาม

ปลูกความเอื้อ   อารี   มีมอบให้
ปันน้ำใจ  อย่าให้  ใครเขาหยาม   
น้ำใจไทย   มีล้น   ค้นติดตาม
ดูแลยาม  เดือดร้อน  ช่วยผ่อนคลาย

ปลูกความรัก  สามัคคี  นี้เพื่อพ่อ
เร่งสานต่อ   ตัดขัดแย้ง   แบ่งมากหลาย
ปลูกล้อมไว้   อย่าให้  ใครทำลาย
เพื่อนหญิงชาย   ร่วมปลูกรัก   สามัคคี

ปลูกวินัย  คุณธรรม  น้อมนำจิต
สิ่งที่ผิด  ศีลธรรม  น้อมนำหนี
รดคุณค่า  ของตน  ด้วยความดี
ชั่วชีวี   คงพ้นทุกข์  มีสุขกัน

๓๐  พฤษภาคม  ๒๕๕๐



				
28 พฤษภาคม 2550 11:56 น.

ครูขาช่วยด้วย..

ครูพิม



สารพัน  ปัญหา  ที่มาพบ
ลูกศิษย์จบ  ชีวิตลง  คงสิ้นฝัน
ด้วยไม่อาจ  ต่อสู้  อยู่ฝ่าฟัน
โดดเดี่ยวนั้น  ไร้พ่อแม่   มาแลดู

บางครั้งเจ้า   ขาดเงินทอง   ของต้องใช้
แอบร้องไห้  หลังห้อง   ต้องอดสู
ครูสั่งงาน   มากมาย   ใครอุ้มชู
โปรดช่วยหนู  ครูขา   มาของาน

จะพิมพ์งาน..ถูบ้าน  ล้างจานให้
ขอแค่ได้   ค่าแรง   พอจะสาน
ซื้ออุปกรณ์   งานครู   ที่ต้องการ
คงเบิกบาน   งานงดงาม   ตามต้องการ

บ้างเหว่ว้า  เดียวดาย   ไร้พ่อแม่
โหยหาแต่   รักอบอุ่น    กรุ่นหอมหวาน
จึงตามหา   รักเติมใจ   ให้เบิกบาน
แต่พบมาร   คราบผู้ดี   นี้ทำลาย

บ้างพ่อแม่   ยากจน   ข้นแค้นนัก
บ้างขายผัก  ปูปลา พออาศัย
พ่อแม่   จำลาจาก   บ้านพงไพร
สู่เมืองใหญ่   เพื่อทำงาน   สานฝันงาม

ส่งเงินทอง   ของสำคัญ   นั้นกลับบ้าน
มือหยาบกร้าน   เอ็นปูดโปน   เพราะแบกหาม
เป็นงานหนัก   สู้ทนทำ   พยายาม
ไม่เกรงขาม   ความทุกข์ท้อ   ที่ก่อกาย


สงสารเอ๋ยเด็กไทย
วอนผู้ใหญ่   ในบ้านเมือง   เฟื่องทั้งหลาย
มีมากมาย   เงินทอง   ของนอกกาย
ท่านสบาย   โปรดแบ่งเอื้อ   เพื่อเด็กจน..

 ๒๘  พฤษภาคม  ๒๕๕๐

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูพิม
Lovings  ครูพิม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟครูพิม
Lovings  ครูพิม เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงครูพิม