31 ตุลาคม 2550 22:54 น.
ครูพิม
สองมือเร่งปั่นงานจนฉันท้อ
หนาวก็เริ่มจะก่อหัวเราะฉัน
เสียงฝนหล่นมาทักอีกสักวัน
หนาวมาเร่งให้ฝันฉันกระเด็น
มีเสียงเพลงคลอเคล้าเอาเป็นเพื่อน
เสียงจิ้งจกทักเตือนว่าอย่ามัวเล่น
จึงเร่งงานร้อนร้อนก่อนจะเย็น
แต่ก็ยังไม่เห็นเป็นชิ้นงาน
จึงแวะเวียนมาบ้านสานฝันต่อ
หวังจะก่อแรงใจได้ประสาน
อ่านลำนำสร้างแรงใจให้เบิกบาน
เพียงพบพานผองเพื่อนเหมือนเช่นเคย
ลำนำกล่อมดวงใจพอหายเหงา
ลำนำเศร้าเคยสอนไว้โอ้ใจเอ๋ย
ลำนำเพลงเคยฟังยังละเลย
ลำนำเคยเป็นเพื่อนกลับเลือนลา
อ่านลำนำเพียงให้ใจเข็มแข็ง
อ่านลำนำเพิ่มแรงให้แข็งกล้า
อ่านลำนำเรียกขวัญและศรัทธา
แล้วนิทราพร้อมลำนำชื่นฉ่ำทรวง...
30 ตุลาคม 2550 21:30 น.
ครูพิม
มาเก็บรักเก็บใจเอาไว้ก่อน
เก็บอาทรสุนทรีที่อ่อนหวาน
เก็บวจีร้อยรสพจมาน
เก็บดวงมานที่ส่งมอบมาขอบคุณ
เก็บความดีชี้ทางสว่างให้
เก็บเกี่ยวไฟแห่งหวังที่ยังหนุน
เก็บความภักดิ์เมตตาที่การุณ
เก็บความอุ่นอิงแอบไว้แนบใจ
เก็บภาพเก่าแต่แจ่มใสในดวงจิต
เก็บชีวิตเก็บถนอมกล่อมขวัญให้
เก็บสัมพันธ์ยืนยาวเป็นสายใย
เก็บใส่ใจอย่าให้หล่นบนทางจร
ทิ้งความหมองทุกข์ตรมระทมท้อ
ทิ้งเหี่ยวห่อโหยไห้มิถ่ายถอน
ทิ้งความหวั่นที่ตามล่ามาบั่นทอน
ทิ้งอาวรณ์ทิ้งพิษจิตโง่งม
เก็บห้องใจให้สะอาดปราศสิ่งหมอง
กวาดทุกห้องหัวใจที่ขื่นขม
เก็บกวีหวานหอมกล่อมอารมณ์
ที่โศกตรมทิ้งหาย.....ไปกับกาล...
๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๐
29 ตุลาคม 2550 10:25 น.
ครูพิม
โชคชะตาฟ้าลิขิตชีวิตหรือ
จึงมีมือจากไหนไม่เคยเห็น
ช่วยฉุดดึงจากทุกข์ที่เคยเป็น
ความชุ่มเย็นดับร้อนจึงผ่อนคลาย
แม้นไม่เคยเห็นหน้ามาแต่เสียง
ถ้อยสำเนียงห่วงใยไข้จึงหาย
ปลอบให้ลุกต่อสู้อย่าดูดาย
แม้นใจกายอ่อนล้าอย่าท้อใด
“อยู่กับพี่”มีเรื่องใดให้รีบบอก
มิใช่หลอกด้วยห่วงดวงแขไข
ระบายมันออกมาอย่าหวั่นใจ
แม้นเก็บไว้มากนักจักไม่ดี
หลายคราท้อต่อปัญหามาทับถม
ใจจ่อมจ่มทุกข์หมองไม่ผ่องศรี
ยังมีถ้อยแนะนำให้ใจดวงนี้
ใฝ่ทำดีทุกวันหมั่นอดทน
ขอบคุณในความหวังดีที่เคยให้
ขอบคุณความห่วงใยที่ให้ผล
ขอบคุณความเมตตาที่มาดล
ให้ใจพ้นทุกข์ท้อทรมาน
จึงเป็นความทรงจำที่ล้ำค่า
ที่ส่งมาสร้างใจให้ห้าวหาญ
ครบอีกรอบความห่วงใยในวันวาร
ทุกสิ่งผ่าน กาลเวลา...แต่ข้าจำ....
๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๐
ภาพจาก http://www.dhammathai.org/webboard/data/imagefiles/R6985-1.jpg
26 ตุลาคม 2550 20:28 น.
ครูพิม
มีสมองเหมือนกันแต่มันนิ่ม
รองรับพิมพ์เอกสารงานง่ายง่าย
พิมพ์ซ้ำซ้ำบ่อยเหลือเบื่อจะตาย
เข้างานสายแค่รอฟังคำสั่งคน
มีสมองเหมือนกันแต่มันฝ่อ
เพียงเฝ้ารอคำสั่งยังสับสน
ทำตามแบบละม้ายคล้ายหุ่นยนต์
แต่พิกลทางความคิดปิดสิ้นดี
มีสมองเหมือนกันแต่มันน้อย
จึงอ้อยส้อยเกี่ยงงานเผลอพลันหนี
งานที่ทำคั่งค้างนานเป็นปี
ทำได้ดีคือใช้ลิ้นให้สินบน
มีสมองเหมือนกันแต่มันเสื่อม
ทำแค่เชื่อมความจำไว้ไม่ฝึกฝน
เห็นงานใครดูดีมีค่ายล
เผลอเป็นค้นแอบลอกงานตระการงาม
มีสมองกองใหญ่ในกะโหลก
ที่เป็นโชคอย่างหนาอย่ามาหยาม
ทั้งเก่งดี ฉลาดล้ำ เหนือตำนาน
คอยติดตาม แต่นาย...จนได้ดี...
๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๐
25 ตุลาคม 2550 20:59 น.
ครูพิม
ข้าวในนาอุ้มท้องเต็มท้องทุ่ง
อีกทั้งกุ้งปูปลาในสระใหญ่
ผักบุ้งยังแตกยอดทอดยาวไป
ชาวนาไร่ได้เก็บกำนำมากิน
พ่อเคยจูงไอ้ทุยลุยท้องทุ่ง
แม่ก็มุ่งหาบข้าวปลาอาหารสิ้น
เป็นภาพที่เคยเห็นเป็นอาจินต์
ฉันซบลงตรงที่ดินถิ่นรวมรัก
สองมือพ่อปลูกต้นไม้กิ่งใบกว้าง
แม่เคยวางเมล็ดลงที่ตรงหลัก
ผืนแผ่นดินพ่อแม่เอยเคยพำนัก
พ่อปลูกรักเต็มแผ่นดินเป็นสินงาม
แม่รดน้ำพรวนดินให้ต้นไม้สวย
สองแรงช่วยด้วยใจไร้คนหยาม
แผ่นดินสวยเพราะพ่อแม่แท้พยายาม
ลูกขอตามรอยฝันขอหมั่นเพียร
ใต้ร่มไม้ต้นนี้มีแต่รัก
พ่อแม่จักสร้างไว้คล้ายช่างเขียน
เป็นระบบเพื่อให้ลูกได้เรียน
ขอพากเพียรเรียนรู้งานการสร้างตน.....
๒๕ ตุลาคม ๑๕๕๐
ต้นมะม่วงหลายต้นพ่อและแม่ปลูกไว้
ต้นสักหลายร้อยต้นพ่อและแม่ปลูกไว้
กอไผ่หลายกอพ่อและแม่เคยปลูกไว้
เป็นอีกวันที่คิดถึงพ่อกับแม่มากที่สุด...
บริเวณสวน...ยังอุ่นไปด้วยรักของพ่อ.กับแม่..
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
หน้าส่วนตัว
1615
