4 ธันวาคม 2550 12:26 น.

..ยังมั่นใจ..

ครูพิม

แว่วเสียทักส่งมาว่าคิดถึง
จากคนไกลคนหนึ่งซึ่งห่วงหา
ส่งความรักส่งใจตามสายมา
แว่วแว่วว่าห่วงใยใจผูกพัน

หนาวแล้วหนอรอพี่อยู่ที่เก่า
เพลงรักเรายังก้องในห้องฝัน
ไม่เคยลืมสัญญาว่ารักกัน
ใจยังมั่นทนรอไม่ท้อใจ

ที่เคยทุกข์เคยท้อต่อชีวิต
ฟ้าลิขิตดูแลเพื่อแก้ไข
ที่หมองหม่นทนช้ำระกำใด
ก็จางไปตามกาลผ่านเวลา

แม้นเหน็บหนาวเพียงใดใจยังมั่น
ไม่คิดปันดวงใจที่ใฝ่หา
ไม่ต้องการบางใครให้เมตตา
รอพี่ยาคนเดียวเกี่ยวใจรอ

เก็บหัวใจห่มใจคราไข้หนาว
ดาราพราวบนฟ้าอีกคราหนอ
ยังเก็บเกี่ยวฝันเราเฝ้าพะนอ
ใจเคลียคลอคลอใจ..ไม่ไกลเลย

1056

love

comment

1 ธันวาคม 2550 21:48 น.

น้ำใจ..ต้านภัยหนาว

ครูพิม

บนดอยหนาวแท้หนอ
เด็กน้อยรอผ้าห่มต้านลมหนาว
แม่สุมฟืนเติมไฟให้อีกคราว
ลมยังกร้าวหนาวสะท้านเกินทานทน

ลมหนาวเยือนครานี้มีลมแล้ง
แผ่นดินแห้งระแหงทุกแห่งหน
หนาวสะท้านกายหนาวร้าวกมล
แล้งระคนโหยหาค่าน้ำใจ

มีไหมหนอน้ำใจต้านภัยหนาว
ผ้าห่มสาวที่เหลือเผื่อได้ไหม
เสื้อหลายตัวเหลือตู้อยู่ข้างใน
ส่งมาให้เด็กดงดอยยังคอยคุณ

เสื้อเก่าขาดแม่เย็บให้เติมไออุ่น
ใส่จนพรุนชุนจนเยินเชิญอุดหนุน
หยิบน้ำใจแบ่งเอื้อให้เจือจุน
โปรดการุณหนูขาดแคลนแสนทรมา

หยิบน้ำใจใส่ผ้าห่มต้านลมหนาว
ที่เจ็บร้าวพอต้านไหวจึงใฝ่หา
ยื่นน้ำใจห่มใจให้อีกครา
อุ่นทั่วหล้า..กอดจากใจ..ไทยทุกคน..

บริจาคได้ที่
http://www.loeione.net/modules.php?name=News&file=article&sid=117

ภาพจาก
http://www.bannok.com/autopage/images/ThuJuly2007115524_1.gif

3880

love

comment

27 พฤศจิกายน 2550 19:34 น.

..รวมเคียว..เกี่ยวรวง

ครูพิม

อร่ามเหลืองเรืองรองมองท้องทุ่ง
ตะวันรุ่งทอแสงทองส่องสู่หล้า
สว่างแล้วแวววับจับนัยน์ตา
ความโสภาทุ่งทองของชาวไทย

มือถือเคี่ยวเกี่ยวข้าวเว้ากันม่วน
เสียงเสสรวลเฮฮาแว่วมาใกล้
ญาติพี่น้องในบ้านสำราญใจ
ท้องทุ่งใหญ่พร้อมหน้ามาเดินเรียง

นั่นลุงมาป้าแมวน้าแววด้วย
ลุงสำรวยพี่มั่นและจันทร์เขียง
สาวบัวแววแซวทักหนุ่มสำเนียง
ที่ส่งเสียงจีบกันวันรวมพล

น้ามะลิตำหมากหุ่งกลางทุ่งใหญ่
น้าลำไยแกงผักอีกสักหน
น้าสำลีรี่ด้วยช่วยอีกคน
น้าอุบลปอกแตงโมโชว์ฝีมือ

ตะวันเที่ยงเสียงร้องบอกให้พัก
เสียงร้องทักเก็บเคียวเดี๋ยวช่วยถือ
ญาติพี่น้องทานข้าวฟังข่าวลือ
เพราะเราคือครอบครัวใหญ่ในตำบล
..............................................................
ตะวันบ่ายคล้อยคล้อยค่อยกลับบ้าน
วันนี้งานสำเร็จเสร็จอีกหน
ขอบคุณญาติพี่น้องคล้องกมล
แม้นยากจนก็ไม่ไร้....น้ำใจมี

แหงนมองฟ้าฟ้ากระจ่างกลางเวหน
ท่ามความจนแต่น้ำใจเต็มไหลปรี่
ไกลปื่นเที่ยงแต่น้ำใจนั้นมากมี
เราน้องพี่เหมือนพี่น้องคล้องสายใย....

๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๐