16 พฤษภาคม 2551 16:31 น.
ครูพิม
แว่วแว่วหวาน ผ่านฟ้า ส่งมาถึง
แว่วคำนึง จากใจ ใครเคยฝัน
แว่วคำห่วง ร้อยส่ง ตรงถึงกัน
แว่วรำพัน ครวญหา ว่ายังคอย
หวานหวานล้ำ คำรัก ตักเติมต่อ
หวานที่ก่อ บอกใจ ว่าไม่ถอย
หวานอดทน เช้าค่ำ ร่ำรอคอย
หวานไม่น้อย เติมต่อ พอชื่นบาน
คำคำหนึ่ง เสกสรร มาปั้นแต่ง
คำว่าแกร่ง ก่อเกิด บรรเจิดหวาน
คำคิดถึง รักน้อง คล้องดวงมาน
คำรักผ่าน ใจชื่น ระรื่นใจ
รักรักมาก อยากไป ให้เห็นหน้า
รักกานดา น้องเอย เอ่ยคำไข
รักคนดี หนึ่งนี้ มิใช่ใคร
รักจึงไร้ ลมหลอก บอกความจริง
แว่วแว่วหวาน คำรัก จากใจพี่
แว่ววจี ห่มรัก ปักใจหญิง
แว่วหวานไหว ใจเรา เฝ้าแอบอิง
แว่วหยุดนิ่ง ตรงพี่ นี้คนเดียว
11 พฤษภาคม 2551 15:53 น.
ครูพิม
Imagens & Graficos Para Orkut!
อันว่าเล่ห์เสน่หาเมื่อปรากฏ
ก็ยากลดทอนพิษของคิดถึง
ท่วมในอกก็ถ้อยคำเกินรำพึง
ยังสุดซึ้งโหยหาทุกนาที
อันว่าเล่ห์เสน่าหาคราข้องเกี่ยว
ที่โดดเดี่ยวก็ลับหายใจสุขี
ที่แห้งแล้งกลับชุ่มชื้นตื่นฤดี
ทุกวันมีแต่หวังกำลังใจ
อันว่าเล่ห์เสน่หาครารักฉ่ำ
ย่อมดื่มด่ำคำหวานเอ่ยขานไข
คอยห่วงหาอาทรเดือดร้อนใด
ต้องรีบไปดูแล ไม่แชเชือน
อันรักเล่ห์เสน่หาครารักแล้ว
ก็แน่แน่วอย่าให้ใครเชือดเฉือน
แม้นเผลอจิตผิดไปให้คอยเตือน
เป็นเสมือนเพื่อนใจเยื่อใยมี
อันรักเล่ห์เสน่หา...เมื่อปรากฏ
มิอาจลดรักได้มิหน่ายหนี
ปรารถนามารวมร่วมชีวี
เราคงมี...สุขล้น..จนวางวาย
5 พฤษภาคม 2551 15:20 น.
ครูพิม
หยิบกระดาษวาดฝันในวันก่อน
ทุกบทตอนสวยงามตามจิตหวัง
เจ้ามุ่งมั่นขยันเรียนเพียรจริงจัง
พ่อแม่ยังคอยดูคู่เคียงใจ
พ่อและแม่ขีดเส้นให้เห็นชัด
แล้วก็จัดตารางถางทางให้
ขอเพียงเจ้าก้าวย่างบนทางไป
จุดหมายไกลก็ไม่ท้อต่อเส้นทาง
นั่งหน้าจอรอผลจนว้าวุ่น
แม่หัวหมุนหากไม่ติดคิดสะสาง
สงสารเอยกระไรใจบางบาง
คงอ้างว้างเหว่หว้าถึงคราตรม
พ่อและแม่โปรดเข้าใจให้โอกาส
หากแม้นพลาดก็อย่าซ้ำย้ำจนขม
เจ็บเพียงนี้เขาก็ท้อพ้อคารม
ขออย่าข่มเย้ยไยให้อับจน
มหาวิทยาลัยอีกหลายแห่ง
ยังเป็นแหล่งศึกษาอย่าสับสน
ขอเพียงเจ้ามุ่งมั่นหมั่นอดทน
เพียรฝึกฝนค้นคว้าตำราเรียน
หยิบกระดาษวาดฝันกันอีกครั้ง
ฝันคงยังงามงดอดวาดเขียน
สร้างฝันสวยประเสริฐสุดดุจวิเชียร
เสริมความเพียรแห่งตน...ให้คนชม
1 พฤษภาคม 2551 08:19 น.
ครูพิม
สาวเอย
แม้นเจ้าเคยเจ็บช้ำระกำหมอง
ใครเขาทำน้ำตาเจ้าหลั่งนอง
จงประครองสติมั่นหมั่นทบทวน
สาวเอย
แม้นเจ้าเคยพลาดพลั้งยั้งกำสรวล
ปลดความคิดเก่าเก่าราวโซ่ตรวน
แล้วรีบด่วนกลับลำอย่าร่ำไร
สาวเอย
แม้นเจ้าเคยยับเยินเกินแก้ไข
สิ่งที่ผ่านผ่านพ้นเกินทำใจ
จงทิ้งไปอย่าจำให้ช้ำตรม
สาวเอย
แม้นไม่เคยทิ้งใครให้ขื่นขม
แต่ใยเขาเหยียบย้ำด้วยคำคม
หักใจข่มจากลาอย่าอาวรณ์
สาวเอย
มองกระจกนั่นไงใครทอดถอน
ลุกขึ้นเถิดสลัดเงาที่ร้าวรอน
สิ่งบั่นทอน...ลบล้าง...สร้างฝันงาม
29 เมษายน 2551 15:38 น.
ครูพิม
รักเอย งดงาม ยามรักหวาน
ตระการ ดอกใบ ได้ยลโฉม
ปลิวไหว โอนอ่อน ผ่อนจิตโลม
ใจโน้ม น้าวหน่วง ผูกดวงใจ
รักเอย คราปลูก ผูกใจมั่น
คืนวัน มั่นคง มิหลงใหล
รื่นรื่น หอมหวาน ซ่านทรวงใน
ดวงใจ ฉ่ำรัก ปักดวงมาน
รักเอย คราร้าง ห่างกันแล้ว
ดุจแก้ว ถึงคราว ต้องร้าวฉาน
สาดโคลน ก่นด่า ว่าประจาน
วันวาร ลืมหมด หยดน้ำคำ
รักเอย คราลด หมดความหมาย
เบื่อหน่าย ลืมสิ้น ลืมกลิ่นร่ำ
ต่างบอก เพราะเขา นั่นลืมคำ
ใจดำ ช้ำช้ำ น้ำตานอง
รักเอย อย่าเลย อย่าตรมเศร้า
แม้นเก่า อย่าช้ำ ระกำหมอง
แม้นใคร มีรัก จักสมปอง
จงครอง รักมั่น นิรันเทอญ
๒๙ เมษายน ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
1801
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
