29 มิถุนายน 2551 11:44 น.
ครูพิม
ฟ้าทะมึนหมองหม่นฝนลงสาย
หญ้าแห้งคลายชุ่มชื่นฟื้นสดใส
ผืนดินแล้งแห้งระโหยฝนโปรยไพร
กล่อมดวงใจท้องทุ่งรุ่งตะวัน
สัตว์น้อยใหญ่ได้อาหารสำราญแล้ว
โลกผ่องแผ้วเขียวขจีมีความฝัน
แต่ใจนี้เหน็บหนาวร้าวอีกวัน
ซบจาบัลย์แนบเนาหนาวเหลือเกิน
เสียงเคยอ้อนรำพันนั้นห่างหาย
ทุกข์เคยคลายกลับย้อนตอนห่างเหิน
จะเหลียวมองหาใครเขาก็เมิน
อกสะเทิ้นเกินแก้แย่แล้วใจ
โอ้แขนใครเคยกอดพรอดคำหวาน
พอเปลี่ยนกาลก็เปลี่ยนรักแล้วผลักไส
รินน้ำตาแข่งฝนพร่ำอยู่ร่ำไป
เหลียวหาใครไหนเล่าเขาไยดี
ฟ้าทะมึนร้องครางนางร้องไห้
คนอยู่ไกลก็ยังรักในศักดิ์ศรี
กระซิบบอกฟ้าหม่นทนอีกที
ร้องครานี้....ครั้งสุดท้าย...ให้สัญญา..
27 มิถุนายน 2551 23:41 น.
ครูพิม
แม้นห่างกันแสนไกลสุดปลายฟ้า
ยังเสาะหาจนพบประสบเห็น
คนละฟากฝั่งฟ้าข้ามมาเป็น
ความชุ่มเย็นจากมิตรจิตผูกพัน
ฝากลมพัดรักส่งตรงถึงเพื่อน
ส่งรักเยือนห่มใจให้จอมขวัญ
ส่งห่วงหาคราเหงาเศร้าจาบัลย์
จงสุขสันต์เถิดหนาอย่าตรอมตรม
จากบ้านเกิดมาไกลใช่ท้อแท้
ไม่เคยแพ้สู้ทนจนสุขสม
แกะลลักอวดฝรั่งเขานั่งชม
ทั้งขนมของไทยให้ตื่นตา
กริยามารยาทมิขาดเขิน
เขาเพลิดเพลินหลงใหลจนใฝ่หา
หนุ่มฝรั่งหลงเสน่ห์แม่กานดา
สวยสง่าเกินหญิงไทยคงไม่มี
จากแผ่นดินแม่ไกลใจห่วงถึง
ร้อยรำพึงจากใจให้โฉมศรี
ให้ประสบพบพานแต่คนดี
อย่าได้มีทุกข์ร้อนมาหลอนใจ
กราบพระธาตุศรีสองรักปกปักเกศ
ทั้งอาเพศภัยร้ายอย่ากรายใกล้
ประสบสุขโชคดีและมีชัย
ให้ก้าวไกล...ก้าวหน้า...สถาพร..
26 มิถุนายน 2551 21:47 น.
ครูพิม
ยี่สิบเจ็ดมิถุนาเวียนมาแล้ว
ขอให้ “รัมณีย์”เพื่อนแก้วสุขหรรษา
คิดสิ่งใดขอสุขสมพรมอุรา
สิ่งใดหาว่าดีเลิศเกิดกับคุณ
ขอให้พระคุ้มครองปองดวงจิต
กลัยาณมิตรทั่วทิศหนุน
ขอให้พบแสงแห่งธรรมช่วยค้ำจุน
รุ่งอรุณวันใสเบิกบาน
" พิมญดา"
ขอกินข้าวกินขนมได้อิ่มแปร่
ขอมีคนดูแลคนหน้าหวาน
ขอสุขกายสุขใจนานเท่านาน
ขอการงานก้าวไกลใจเปรมปรี
อยากจะได้อะไรขอให้ได้
ไม่มีขายก็ได้ฟรีน่าสุขขี
ขอให้ยิ้มชื่นบานอารมณ์ดี
ขอให้มีความสุขทุกทุกวัน
"แมวแต้ม"
กิจการงานสำเร็จเสร็จดังหมาย
หวังทั้งหลายสมหวังดั่งใฝ่ฝัน
ให้มั่งมีงินทองของสำคัญ
ชื่นชีวันประสบรักที่ภักดี
วอนเทวาคุ้มครองให้ผ่องใส
อนาคตก้าวไกลใจผ่องศรี
สุขภาพเข็มแข็งมีแรงดี
ชื่นชีวี...งดงาม...ทุกยามเทอญ.
"ครูพิม"
24 มิถุนายน 2551 20:46 น.
ครูพิม
ยี่สิบหกมิถุนาวารดิถี
ร้อยวลีไหว้ครูผู้สั่งสอน
วางแบบบทกานท์กวีมีวรรคตอน
จึงสะท้อนภาพเด่นเห็นจินตนา
สุภาษิตสอนสตรีมีมารยาท
ให้นิราศทุกข์หม่นพ้นกังขา
สงบเสงี่ยมจริตสวยด้วยจรรยา
เสริมคุณค่าหญิงไทยให้งดงาม
นิทานกลอนสอนใจให้ยั้งคิด
ว่าแรงพิษริษยาพาคนหยาม
ดุจผีเสื้อดุร้ายหมายติดตาม
คอยลุกลามพระอภัยจนวายปราณ
ด้วยเล่ห์กลคนมากหากพลั้งเผลอ
อาจพบเจอหมดสุขสนุกสนาน
หมั่นตริตรองมองเห็นดุจเช่นพาล
ให้ลูกหลานได้เรียนรู้สู่งานกลอน
นิราศร้างห่างรักหักสวาท
แต่มิอาจตัดรักสมัครสมร
นิราศร้างห่างไกลใจอาวรณ์
ห่วงบังอรเจ้าเป็นอื่นคงขื่นตรม
สุภาษิตสอนใจทั้งชายหญิง
ถ้อยท้วงติงถ้วนความล้วนงามสม
ประพฤติดีคิดควรชวนนิยม
ชนชื่นชมลึกล้ำเหนือตำนาน
ยี่สิบหกมิถุนาวาระนี้
ร้อยฤดีสักกามาขับขาน
ยกให้เป็นหนึ่งในหล้าครูอาจารย์
น้อมดวงมาลย์ศิโรราบกราบกวี
23 มิถุนายน 2551 12:22 น.
ครูพิม
สายลมฝนหล่นพรมดินถิ่นอีสาน
จึงตระการหญ้าขจีสีสดเขียว
หน่อไม้ป่าแทงดินถิ่นกระเจียว
มิดายเดียวป่าครึกครื้นตื่นตระการ
คนบ้านดอนอาศัยป่าไพรกว้าง
เป็นแหล่งสร้างพืชพรรณธัญญาหาร
คราฝนฉ่ำล้ำค่าสุธาธาร
จึงเกิดงานหาของป่ามานมนาน
หอบตะกร้าแต่เช้าเฝ้าหาเห็ด
ฝนลงเม็ดหลายวันแล้วแว่วส่งสาร
เพื่อนบอกกล่าวเช้าตรู่เรารู้งาน
ออกจากบ้านหาเห็ดดินกินอย่างเคย
ทั้งหน่อไม้หน่อหวายคลายหมองหม่น
เหล่าผู้คนอาศัยไม่เพิกเฉย
ชวนเพื่อนพ้องน้องพี่มีรำเพย
ทั้งน้องเนยป้ารุ่งลุงสำเนียง
เสียงโหวกเหวกเอ็ดตะโรโชว์ดอกเห็ด
กลเม็ดค้นคราเห็นเป็นส่งเสียง
ก้องพนาป้ากว้างทางเคยเคียง
ก่อนเดินเรียงกลับบ้านสำราญใจ
ผืนแผ่นดินถิ่นนี้มากมีทรัพย์
คณานับหลากงานเกินขานไข
ตามถนัดจัดสร้างงานกลางไพร
เรียนรู้ได้...ที่สวรรค์..บ้านนาเรา.
เมื่อวานชาวบ้านเอาเห็ดมาขาย..มีเห็ดระโงกสีเหลือง สีขาว
กองละยี่สิบบาท..สองกองได้หม้อใหญ่..ทานกัน ๖ คน..
คิดถึงเมื่อครั้งไปเก็บเห็ดกับคุณแม่และเพื่อนๆต้องออกจากบ้าน
ประมาณตีห้า...ถึงป่าเก็บเห็ด...เสียงผู้คนตะโกนทักทายกันสนุกดี..
ภูเขาทั้งลูก..เดินหาไม่เหนื่อยเลย
มาเหนื่อยตอนเอาเห็ดมาอวดกัน
แล้วมานั่งล้างเห็ดตรงลำห้วยก่อนกลับบ้าน..
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
11 คน เลิฟครูพิม
2146
