3 มีนาคม 2553 13:55 น.
ครูพิม
เพราะละครตอนรักประจักษ์มั่น
ชื่นชีวันสันต์สุขสนุกสนาน
เต็มไปด้วยความหวังสะพรั่งบาน
และตระการหวานหอมคอยล้อมใจ
เพราะละครตอนเก่าเพียรเฝ้าหวัง
ว่ารักยังดั่งดาวพราวไสว
สุขสว่างกลางวิถีมีความนัย
สื่อมาให้เราหวังตั้งตารอ
เพราะละครตอนนั้นฝันยังสวย
รักคอยช่วยต่อเติมเสริมอีกหนอ
หวานและชื่นขื่นหายหมายพะนอ
คอยเคลียคลอล้อเล่นเห็นทุกวัน
เพราะละครตอนนั้นมันยังใหม่
ทุกห้วงใจสวยงามด้วยความฝัน
คอยอาทรห่วงหาสารพัน
เกี่ยวก้อยกันนั้นเดินเพลินร่วมทาง
เมื่อละครดำเนินและเดินเรื่อง
ดูเปล่าเปลืองเวลาคราเมินหมาง
คำเคยอ้อนย้อนร้ายคล้ายอำพราง
เขาปล่อยวางอ้างเหงาเท่านั้นเอง
เมื่อละครตอนจบพบบาดแผล
จึงอ่อนแอแลเศร้าเขาข่มเหง
คำตำหนิติเตียนเล่าเขาบรรเลง
เป็นบทเพลง...รักผ่าน...ม่านน้ำตา...
ครูพิม
๓ มีนาคม ๒๕๕๓
26 กุมภาพันธ์ 2553 15:10 น.
ครูพิม
ถึงวาระอีกครั้งตรงฝั่งฝัน
งานที่ปั้นนั้นมองล้วนผ่องใส
ตระการงามยามเห็นเด่นอำไพ
ก้าวต่อไปใจมั่นถึงฝันงาม
หกปีเห็นเจ้ามาศรัทธาล้น
ฝึกเพื่อพ้นโง่เง่ากลัวเขาหยาม
ค่อยฝึกหัดตัดเติมเสริมทุกยาม
คอยติดตามถามไถ่คราไกลกัน
วินัยมีชีวิตประสิทธิ์ผล
และอดทนฝึกไว้ไปถึงฝัน
รับผิดชอบหน้าที่ดีทุกวัน
ทุกกิจนั้นสำเร็จเสร็จสมใจ
อนาคตข้างหน้าอย่าย่อท้อ
มีสิ่งล่อลวงลงคงหวั่นไหว
จงรู้แยกดีชั่วเกรงกลัวภัย
ยึดมั่นไว้ดีงามตามครรลอง
สำนึกคุณแผ่นดินถิ่นกำเนิด
กลับมาเชิดชูช่วยด้วยสมอง
พัฒนาบ้านเราคนเฝ้ามอง
ถึงคราวต้องร่วมมือคือพลัง
และวาระจากลาก็มาถึง
ใจดวงหนึ่งซึ่งงามด้วยความหวัง
ให้รุ่งโรจน์โชติดีมีกำลัง
ก้าวถึงฝั่ง..ที่ฝัน…นั้นทุกคน…เด้อ
ครูพิม
๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
16 กุมภาพันธ์ 2553 23:54 น.
ครูพิม
หากมุมมองของฉันไม่สรรค์สร้าง
เพราะเป็นทางต่างใจไม่อาจฝืน
แต่ละคนค้นขุดหาจุดยืน
ไม่อาจขืนให้ชื่นชอบตอบกลับมา
เธออาจเห็นว่าดีมีคุณยิ่ง
และเป็นสิ่งสำคัญด้นดั้นหา
เปี่ยมด้วยหวังตั้งมั่นในศรัทธา
แต่หาค่าจากฉันนั้นไม่มี
เธออาจเห็นว่าสวยด้วยสีสัน
หลากหลายพรรณปั้นแต่งแบ่งเส้นสี
จึงงดงามตามใจหมายให้มี
แต่ใจนี้ปรารถนาหาไม่เจอ
ต่างมุมมองของใจที่หมายคว้า
ปรารถนาแห่งใจใคร่เสนอ
ต่างวิธีที่คิดสิทธิ์ของเธอ
แต่พบเจอจุดหมายได้เช่นกัน
สู่จุดหมายปลายทางสร้างชืวิต
จะลิขิตเส้นใดให้ถึงฝัน
อย่าทำลายกรายทางสร้างชีวัน
เหยียบเพื่อนนั้นสู่จุดหมาย..ณ...ปลายทาง…
ครูพิม
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
5 กุมภาพันธ์ 2553 19:48 น.
ครูพิม
งามงานการเด่นแจ้ง เห็นจริง พี่เอย
งามแจ่มเนื้อในอิง แนบข้าง
งาม ใจส่งพักพิง คุณค่า คนเฮย
งามเกิดประเสริฐสร้าง พี่ป้ากันนาฯ (แก้วประภัสสร)
จักดลใดใคร่ได้......ดุจดล
หวังโภคทรัพย์กองผล....โผล่พร้อง
กายจิตพิศุทธิ์ชน......โชติสว่าง
มากมิตรสมานคล้อง....คลาดแคล้วดัสกร(กิ่งโศก)
อัญเชิญเทพเทวาประประสิทธิ์
พรสัมฤทธิ์จิตผ่องพ้นหมองศรี
พิพัฒน์งามเลิศแล้วแนวคนดี
ปูชนียชนคนร่ำลือ
ปลูกต้นกล้าท้าทายมากมายนัก
อุปสรรคขวากใดอย่าได้หือ
เป็นยอดหญิงนักสู้ครูปวงชน
จนเกิดผลตระการด้วยครู
ไม่หวาดหวั่นปัญหาคราอ่อนไหว
ด้วยหัวใจให้ศิษญ์จิตงามหรู
ส่งเจ้าข้ามฝั่งชนคนเชิดชู
ทุกวันอยู่ท่ามเด็กน้อยคอยแนะนำ
“ครูกันนา”คนดีศรีสง่า
ส่องคุณค่าแห่งดอยไกลให้งามขำ
เห็นแนวทางสร้างสรรค์งานยังทำ
ทุกเช้าค่ำพร่ำอบรมบ่มความดี
อัญเชิญเทพเทวามาปกป้อง
ให้เงินทองนองนับกับสุขี
ให้สุขภาพแข็งแรงทุกนาที
ให้ป้ามีแต่สุข....ในทุกวัน.....(ครูพิม)
ครูพิม
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓