ปรารถนา
หยาดละอองฟองน้ำรินฉ่ำฟ้า
เพลงศรัทธาแว่วหวานผ่านป่าเขา
แทรกอยู่ในสายลมพรมแผ่วเบา
ดุจดั่งเงา...ติดตาม..เพื่อถามทวง
ยังเหน็บหนาวหรือไม่หนึ่งใจนั้น
ยังหวาดหวั่นหรือไม่ใจเคยหวง
ยังวิตกหรือไม่ใจหนึ่งดวง
หรือว่าล่วง...เลยแล้ว...ส่อแวววาม
ด้วยใจรักภักดีนั้นมีให้
มิหวั่นไหวต่อภาพที่วาบหวาม
แม้นสายตามองใครในทุกยาม
ยังติดตาม...ด้วยรักแลภักดี
รอวันที่ใจพร้อมจะน้อมรับ
เพื่อรองซับหวานไหวในวิถี
ด้วยยึดมั่นในรักปักชีวี
จึงพร้อมพลี...ใจรอง...ประครองใจ
วันที่ใจพร้อมเนาลบเหงาหม่น
พร้อมจะทนรอรับรส...แสนสดใส
วันที่สองอิงแอบแนบฤทัย
พร้อมก้าวไป...ด้วยกัน..อย่างมั่นคง
ครูพิม
๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๖
ฝนโปรยโรยชื่นทุกผืนหญ้า แตกช่อศรัทธาทุกแห่งหน ผลิใบตระการบันดาลดล ฉ่ำฝนน้ำฟ้า..ที่บ่าริน รินร่ำฉ่ำใจคราได้เห็น ชื่นเย็นชื่นชูมิรู้สิ้น กบเขียดเริงร่าออกหากิน ยลยิน..ตื่นตา..ช่างน่ายล ป่าไพรผลิรับขยับฝัน ดุจฟ้าเสกสรรทุกแห่งหน สีเขียวห่มไพรไหวกมล คิดถึงอีกคน...ที่ห่วงใย เดินทางสร้างงานสร้างฐานรัก สลักลงแรงเปลี่ยนแปลงให้ ชีวิตพรั่งพร้อมหอมหัวใจ ยิ้มได้...เมื่อเสร็จ..สำเร็จงาน เหนื่อยล้า...อย่าท้อ...น้องขอร้อง ครรลองนักสู้ผู้สร้างฐาน ใจน้องรองรับซับดวงมาน ขับขาน..เพลงรัก...ร่วมถักทอ รางวัลนักสู้ขออยู่ใกล้ ก้าวไกลร่วมทางร่วมสร้างต่อ ยามร้อนพัดวีไม่รีรอ เพียงพอ...เท่านี้..แหละที่รัก...
ลมเหมันต์ผ่านล่วงพ้นห้วงหนาววาระคราวคิมหันต์นั้นมาถึงดอกความดีคลี่บานผ่านรำพึงช่วยฉุดดึงลูกหลาน..คืนบ้านนาร่วมสืบทอดวิถีที่อบอุ่นร่วมสายบุญร่วมสร้างสรรค์ร่วมหรรษาร่วมสายน้ำร่วมสายใยสายศรัทธาร่วมธารารวมแก่นทั้งแผ่นดินจากบ้านไกลมานานถึงวันกลับคนรอรับกลับเรือนเหมือนถวิลซื้อของฝากฝากให้น้ำใจรินซบไอดินก่อเกิดกำเนิดกายวันปู่ย่าตายายและแม่พ่อตั้งตารอสายเลือดที่ห่างหายมีคำสอนเตรียมพร้อมไว้ล้อมกายสุขสบาย...เพราะถ้อยคำ ..แนะนำทางกลับคืนรังสู่อ้อมใจปลอดภัยนั้นให้คืนวันหรรษาก่อนฟ้าสางสุขใดเล่าเท่าพร้อมหน้าข้าวปลาวางใจเปราะบาง...นั้นหนอ...เฝ้ารอคอยร่วมสืบสานสายใยในวันนี้ประเพณีของไทยมิเสื่อมถอยสาดสายน้ำ บริสุทธิ์ดุจฝนปรอยร่วมฝากรอย...ประทับขวัญ...วันสงกรานต์
เสียงแคนเอิ้นสาว..
แว่วเสียงแคนข้ามโขงคดโค้งไหล
กล่อมหัวใจคนล้าอยากลาหนี
ป่าคอนกรีตร้อนร้ายมากภัยมี
อยากย้อนถอยรอยวิถีที่บ้านนา
แว่วเสียงเพลงแคนลำโขงติดโต่งแว่ว
สายลมแผ่วต้องใจอยากไปหา
เพลงพิณแคนเอิ้นบ่าวและสาวนา
ให้คืนมา...สู่อ้อมกอด...อันปลอดภัย
แว่วคำเอิ้นมาไกลสู้ไสหล้า
พ่อตั้งตาแลทางก่อนสางไข
แม่สีข้าวหอมรอหนอทรามวัย
แกงหน่อไม้..เตรียมท่า...เจ้าอย่าลืม
ยอดผักหวานป่งใหม่เตรียมให้แล้ว
ไข่มดแดงของแก้วที่เคยปลื้ม
ผ้ามัดหมี่ทอไว้มีหลายฟืม
เขาหยิบยืม..แม่เก็บไว้..ให้คนดี
น้ำตารินหลั่งไหลรดใจสาว
รอสักคราวจะคืนนาหาวิถี
ญาติพี่น้องอบอุ่นคุ้นชีวี
เพลงแคนมีมนต์ขลังให้หวังงาม
แว่วเสียงแคนข้ามทุ่งมุ่งเมืองฟ้า
เรียกศรัทธาพลิกดินถิ่นสยาม
มาเสริมแรงคนแก่เฒ่าผู้เฝ้ายาม
ดอกห่วงตาม...ให้คืนท่ง...เล่นสงกรานต์
โอ พี่จ๋า..หันหน้ามาฟังน้อง ขออย่าหมองเมินหนีน้องนี้หา ฟังคำอ้อนวอนรสพจนา อย่าวางท่าหน้างอไม่พอใจ สำนึกผิดแล้วหนอขออย่าโกรธ ยอมรับโทษฐานผิดคิดแก้ไข โปรดฟังถ้อยแห่งคำย้ำความนัย มิหวังใช้เล่ห์กลให้หม่นตรม ด้วยใจด่วนหลงผิดไม่คิดถ้วน อีกใจล้วนด้วยหวงถ่วงให้ขม เป็นคนขลาดมาดหมายกลัวใครชม ปล่อยอารมณ์เป็นใหญ่ไม่ทันตรอง มิทันคิดใคร่ครวญให้ถ้วนถี่ กลับเดินหนีพร้อมจมระทมหมอง จึงตัดพ้อพี่ไปมิได้มอง ใจจึงครองแต่ทุกข์ถมตรมฤดี รอยความหวานแห่งรักจากอกอุ่น ยังละมุนกรุ่นหอมถนอมศรี ยามเจ็บไข้พี่หาหยูกยามี ทุกนาทีห่วงใยมิไกลกัน จึงวางพจน์แทนสารมาขานไข ขออย่าได้เคืองข้องโปรดครองขวัญ ขอไมตรีแห่งศรัทธามากำนัล สัญญามั่น...รักมอบ...ไว้ตอบแทน