25 มิถุนายน 2553 10:39 น.
ครูตุ๊
ครอบครัวหนึ่งลูกมักทะเลาะกัน
สารพันมีปัญหาไปทุกเรื่อง
แม้ความเล็กความน้อยก็โกรธเคือง
เถียงต่อเนื่องทะเลาะกันเป็นประจำ
มาวันหนึ่งพ่อคิดจะสอนสั่ง
ให้มานั่งพร้อมหน้าพูดสอนพร่ำ
หยิบแขนงไม้ไผ่มาหนึ่งกำ
เพื่อหวังนำมาสอนลูกทุกคน
แจกแขนงไม้ให้คนละอัน
แทนความพันผูกรักหวังให้ผล
ใช้แขนงไม้นั้นแทนตัวตน
ในกมลแทนความรักมีต่อกัน
พ่อบอกให้ลูกทุกคนหักไม้ไผ่
แล้วก็ได้เห็นแขนงทุกอันนั่น
อย่างง่ายดายไม้หักลงฉับพลัน
เปรียบไม้นั้นเป็นตัวใครตัวมัน
พ่อให้หักอีกครั้งไม้ทั้งกำ
ทุกคนทำไม่ได้อย่างมุ่งมั่น
พ่อบอกว่าอยากให้เปรียบเทียบกัน
เห็นไหมนั่นสามมัคคีแล้วแข็งแรง
แล้วสอนลูกว่าการอยู่ร่วมกัน
จะคงมั่นรวมกันช่วยให้แกร่ง
ต้านศัตรูและผองภัยดั่งกำแพง
ยากจะแบ่งแยกเราแตกกันไป
นิทานนี้ต้องการจะสอนสั่ง
รวมพลังสามัคคีเราอยู่ได้
หากแตกความสามัคคีแล้วไซร้
ชาติไหนไหนอยู่ไม่ได้แม้หนึ่งคน
13 มิถุนายน 2553 11:05 น.
ครูตุ๊
กาลครั้งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะน้อย
พ่อแม่ปล่อยให้เฝ้าเลี้ยงแกะไว้
แต่เป็นเด็กรักสนุกอยุ่ร่ำไป
อยากหลอกให้ใครใครมาหลงกล
วันหนึ่งไปเลี้ยงแกะอยู่กลางทุ่ง
คิดแต่งปรุงเรื่องหลอกจนได้ผล
หลอกผู้ใหญ่เล่นสนุกด้วยซุกซน
สุดท้ายคนเดือดร้อนคือตนเอง
โดยแกล้งร้องตะโกนมีหมาป่า
มันออกมาจะกินแกะวิ่งไล่เร่ง
ผู้ใหญ่ครั้นได้ยินก็กลัวเกรง
กระฉับกระเฉงฉวยไม้รีบไปพลัน
เมื่อไปถึงกลางทุ่งต่างไม่เห็น
ว่าเรื่องเป็นอย่างได้ยินเสียงร้องลั่น
เห็นเด็กนั่งยิ้มหวัวอย่างขบขัน
จึงรู้พลันว่าเด็กหลอกให้วิ่งมา
ต่างคนก็นึกโกรธอยู่ในใจ
หลอกผู้ใหญ่ให้เดือดร้อนกันถ้วนหน้า
เด็กช่างไร้คุณธรรมและจรรยา
ต่างก็กลับเคหาด้วยความเคือง
วันต่อมาเด็กไปเลี้ยงแกะอีก
ถึงคราวหลีกภัยจริงที่เป็นเรื่อง
หมาป่าจริงออกมาเดินย่างเยื้อง
แกะนองเนืองถูกกัดตายเป็นเบือ
เด็กรีบร้องตะโกนมีหมาป่า
มันออกมากัดแกะมากมายเหลือ
แต่ผู้ใหญ่เมื่อได้ยินต่างไม่เชื่อ
ด้วยเพราะเบื่อเด็กโกหกไม่หลงลม
หมาป่าเลยกินแกะจนหมดฝูง
คนไม่ช่วยใครไม่ยุ่งเด็กขื่นขม
เป็นบทเรียนสอนใจเรื่องคารม
จะทุกข์ตรมใจคนพูดไม่จริง
นิทานนี้สอนไว้อย่าโกหก
เพราะหากตกทุกข์ยากลำบากยิ่ง
ไม่มีใครอยากช่วยถูกทอดทิ้ง
พูดไม่จริงเสียหายผลร้ายตน
หน้าส่วนตัว
3267
