16 ตุลาคม 2556 09:00 น.

ครูกระดาษทราย






ท้องธารละหานใส		
เปลี่ยนเป็นไอสู่ห้วงหาว
ลอยลมชมดวงดาว		
สุริยันแหละจันทรา

หมู่เมฆินทร์ผินพราย	
มองดูคล้ายปุยฝ้ายหนา
เที่ยวท่องล่องนภา			
น่านอนหนุนอุ่นนุ่มนวล

เนิ่นนานกาลผ่านพ้น	
เมฆหมองหม่นมิคืนหวน
สถานะแปรปรวน		
เคลื่อนคล้อยต่ำจำจากไป

พิรุณพรมโลมหล้า	
สู่มหาชลาไหล
รอวันกลายเป็นไอ		
เพื่อจะได้เยือนคัคนานต์

ประดุจดังชีวี		
มนุษย์นี้ในสังสาร
ย่อมโชติชัชวาล 		
ยศศักดิ์นั้นจรูญไกล

ถึงวันอันต้องเสื่อม		
สุดจะเอื้อมยึดครองได้
ย่อมลาละล่วงไป		
ดั่งวสันต์ฉะนั้นแล