11 กุมภาพันธ์ 2554 01:01 น.
ครูกระดาษทราย
หลังเลิกงาน วิ่งหนัก ชักเหนื่อยแล้ว
ดื่มน้ำเย็น สักแก้ว ดับกระหาย
เอกเขนก ริมหน้าต่าง อย่างสบาย
มีแมวลาย ตัวนิด ชิดเคียงครัน
ร้องเมี้ยวเหมียว มองหน้า ทำตาอ้อน
เข้ามานอน อิงแอบ แนบตักฉัน
ต้องจับเจ้า เกาคาง อย่างทุกวัน
ไม่ช้าพลัน ก็หลับตา ประสาแมว
เริ่มจะหิว โน่น นั่น นั้น นี่ นี้
ดูทีวี คู่พระนาง ช่างหวานแหวว
หนังละคร ตอนนี้ มีแต่แนว
วิเคราะห์แล้ว ไม่สร้างสรรค์ จรรโลงใจ
ออกมาร้าน ลัดดา สั่งปลาหน่อย
แสนอร่อย ต้มยำ น้ำใสใส
นมถั่วเหลือง อีกถุง พุงกางไป
เรื่องกินไซร้ แสนสำคัญ มันจำเป็น
กลับมารด น้ำต้นไม้ ให้ชุ่มชื่น
ผลิดอกดื่น เริ่มรื้นตา คราแลเห็น
เมื่อแม่อยู่ ดูผกา เพลาเย็น
ชมเดือนเพ็ญ หยอกล้อ เคลียคลอกัน
พอโพล้เพล้ พลบค่ำ ร่ำหวนไห้
ดวงหทัย โหยหา พาโศกศัลย์
ฝากสายลม พรมผ่าน สารสัมพันธ์
สู่สวรรค์ บรรจุภักดิ์ รักล้นซอง
ว่าอยากอยู่ เคียงข้าง อย่างก่อนเก่า
ทุกค่ำเช้า เอาใจ ไม่หม่นหมอง
ยามแม่ มรณา น้ำตานอง
จดหมายของ น้องน้อย คอยแม่ดู
5 กุมภาพันธ์ 2554 21:31 น.
ครูกระดาษทราย
แปด ม.ค. พบคุณหมอ ศศิภา
ก็เพราะว่า คุณหมอภัส เธอจัดให้
บอกตามตรง ว่ากลัวมาก ไม่อยากไป
เอาเหล็กใส่ ในฟัน มันรำคาญ
จะกินข้าว กินปลา สารพัด
คงจะไม่ ถนัด เรื่องอาหาร
ทั้งเมี่ยงคำ ตำส้ม ต้มแซ่บพาน
อดไปนาน สองปี ซี้เลี้ยวเรา
วันที่ห้า กุมภาพันธ์ นั้นนัดหมาย
ตอนบ่ายบ่าย รอคุณหมอ ก็หงอยเหงา
โทรคุยหมอ ภัสรา พาใจเบา
เขาเชิญเข้า พบหมอภา มาพิมพ์ฟัน
Alginate ใช่หรือไม่ ใส่พิมพ์กัด
มิรู้ชัด รสแปลกนะ บ่น่าขัน
เหมือนกับยา สีฟัน ใช้ทุกวัน
แต่ว่ามัน เหมือนหมาก ฝรั่งดี
คุณหมอนัด ครั้งใหม่ ในเดือนหน้า
ห้ามีนา ใส่เหล็กล่าง สร่างสุขี
เดือนเมษา ใส่เหล็กบน ทนสองปี
อดนั่นนี่ บ่อยบ่อย ข้อยผอมชัวร์
5 กุมภาพันธ์ 2554 11:35 น.
ครูกระดาษทราย
อรุณสวัสดิ์วันเสาร์
มาหยอกเย้าเล่นจ๊ะเอ๋
ทิวากรเกเร
เหินหักเหหลบพุ่มเฌอ
เจ้าดอกทานตะวัน
รอแสงนั้นส่องเสมอ
จนกว่าจะพบเธอ
ทาบทอมาตั้งตาชม
สาดสายพรายเพริศแพร้ว
ดุจดวงแก้วประโลมฉม
พฤกษาพาภิรมย์
บุษบงคงเช่นกัน
เฉกแสงแห่งดวงจิต
ทออุทิศคิดสร้างสรรค์
ล้ำค่าปานตะวัน
อันอบอุ่นกรุ่นอุรา
จักเป็นเช่นพลัง
ต่อเติมหวังทั่วทิศา
เสกแสงแห่งปัญญา
แด่บรรดาดรุณเรียน
จุดไฟจนเจิดจ้า
ประกายกล้า คิด อ่าน เขียน
บากบั่นหมั่นพากเพียร
ก่อเกิดกิจกอปรกรรมดี
นำไทยให้เรืองโรจน์
เจริญโชติทั่ววิถี
สุขถ้วนธรณี
ชาตินานาพานิยม
แม้เป็นเช่นความฝัน
รพีพรรณอันสดใส
เมื่อมอดมืดมิดไป
รุ่งวันใหม่ไป่หมองมล