31 พฤษภาคม 2552 12:59 น.
ครูกระดาษทราย
อึ่งอ่างครางแข่งขัน
คืนวสันตฤดู
คะนึงครั้งเยาว์อยู่
หัดซออู้เสียงคล้ายกัน
ขอดโอ่งและขอดอ่าง
เพียรฝึกอย่างมีสุขสันต์
ขึ้นสายไว้ตึงพลัน
ก็ขาดผึงจึงตกใจ
พอผ่อนสายหย่อนยาน
เสียงไม่หวานต้องแก้ไข
ปรับสายซอเสียใหม่
จึงแจ้งใจไพเราะดี
จริงดังพุทธพจน์
ธ กำหนดทางสุขี
สายกลางสร้างชีวี
มิหย่อนตึงจึงสุขเอย
29 พฤษภาคม 2552 07:56 น.
ครูกระดาษทราย
เช้าตรู่หมู่นก โผนผกโผผิน
ออกไปหากิน ยังถิ่นอุดม
ผลหมากรากไม้ เลือกได้สุขสม
สดชื่นรื่นรมย์ อิ่มหนำสำราญ
ตะวันเคลื่อนคล้อย นกน้อยอ่อนล้า
บินกลับเคหา ก่อนยามวิกาล
เหน็ดเหนื่อยเต็มที ดังนี้สังขาร
ไม่มีทนทาน ย่อมเปลี้ยเพลียกัน
นกน้อยนอนนิ่ง เอนอิงพุ่มพฤกษ์
น้ำค้างกลางดึก พรมในไพรสัณฑ์
เหม่อมองท้องฟ้า ดาราเคียงจันทร์
ช่างงามเฉิดฉัน ในยามราตรี
หรีดหริ่งเรไร กล่อมให้หลับลง
ใจไม่พะวง จิตเจ้าสุขี
พักผ่อนเถิดหนา ปักษาฝันดี
ถึงรุ่งพรุ่งนี้ ค่อยเริ่มต้นกัน
เฉกเช่นเราท่าน การงานหน้าที่
ทุกวันมากมี ทั้งเธอและฉัน
ต้องรับผิดชอบ รอบคอบครบครัน
ขอให้สุขสันต์ กับวันทำงาน
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
23 พฤษภาคม 2552 09:43 น.
ครูกระดาษทราย
ยามแม่ย่างเจ้าย่างก้าวตามเท้าแม่
ไม่เคยแม้จะนอกลู่รู้เหลือหลาย
แม่กระโดดลงจากตึกนึกเสียวตาย
ลูกไม่วายโดดตามงามจริงจริง
โอ้ลูกคนจนจิตคิดไม่ได้
แม่พาไปทางใดไม่สุงสิง
กล้าโดดตึกนึกอนาถชาติคนจริง
ไยเจ้าทิ้งให้แม่พ่อท้อระทม
แม่เป็ดไปทางใดลูกไปโลด
จิตปราโมทย์ชิดใกล้ไม่ขื่นขม
ธรรมชาติช่างหลากหลายโลกใบกลม
ล้วนเหมาะสมสร้างไว้ให้กระทำ
เจ้ายังเล็กเจ้าเด็กน้อยด้อยนักหนา
พ่อแม่ว่ากล่าวขานพานถลำ
ไม่คิดหวนทวนคำสอนอ้อนให้จำ
โอ้เวรกรรมไม่ขามเข็ดอายเป็ดจัง
เด็กน้อยเอยจงจำคำพ่อแม่
อย่างอแงฝึกจิตคิดหน้าหลัง
ทำสิ่งใดให้คำนึงพึงระวัง
คำสอนสั่งแม่พ่อนั้นพลันคุ้มครอง
11 พฤษภาคม 2552 15:04 น.
ครูกระดาษทราย
ตุ๊กตารัสเซีย
มีไอเดียน่าสนใจ
มีทั้งตัวเล็กใหญ่
ซ้อนลงไปได้พอดี
การซ้อนซ่อนนัยว่า
แสนสง่ามีราศี
บอกความสมบูรณ์มี
ชีวิตที่ยืดยาวนาน
ตุ๊กตาแม่ลูกดก
นามไทยยกใช้เรียกขาน
รัสเซียกล่าวก่อนกาล
ว่ามาตรีออชคากัน
4 พฤษภาคม 2552 10:18 น.
ครูกระดาษทราย
โอ้เดือนเพ็ญเด่นฟากฟ้าพาสดใส
ณ หทัยปรีดิ์เปรมเกษมศานติ์
โสมสาดส่องท้องธารางามตระการ
ดลบันดาลสานสุขสืบศาสน์มา
วิสาขบูชาสิบห้าค่ำ
เดือนหกสำคัญในพระศาสนา
วันประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน์
องค์พระศาสดาเมตตาชน
ธ ประสูติ ณ ลุมพินีวัน
ศุกร์สุขสันต์ปีจอแจ้งทุกหน
พระบาทก้าวรองรับด้วยโกมล
ทรงเปี่ยมล้นพระบุญญาบารมี
ตรัสรู้ในวันพุธปีระกา
ริมฝั่งเนรัญชราสง่าศรี
ระร่มรื่นใต้โพธิ์ทองผ่องทวี
ณ แห่งนี้นามพุทธคยา
ทรงดับขันธปรินิพพาน
วันอังคารปีมะเส็งเดือนหกหนา
หลังแสดงพระธรรมโปรดเวไนยมา
ณ กุสินารานามธานี
เราชาวพุทธหยุดทำกรรมทั้งหลาย
น้อมใจกายรักษ์พระศาสนา
มุ่งประพฤติตามพระธรรมนำชีวา
วันวิสาขบูชาและตราบไป