6 สิงหาคม 2551 07:14 น.
ครูกระดาษทราย
คำหนึ่งคำล้ำค่ากว่าคำอื่น
ยากหยิบยื่นฝืนให้ใครทั้งหลาย
อันคำอื่นหมื่นแสนแดนภพไตร
ไม่ยิ่งใหญ่ดุจคำนี้ที่เลิศเลอ
คำหนึ่งคำล้ำค่ากว่าทองแท้
คือคำ แม่ อยู่ในใจเสมอ
นับแต่วันฉันกำเนิดเกิดจากเธอ
ยังพร่ำเพ้อเรียงหาทุกคราไป
ยามปวดท้องร้องไห้ใจเจียนขาด
อาละวาดดิ้นรนจนเปลไหว
แม่โอบอุ้มอิงอกหายตกใจ
เยียวยาให้ลูกน้อยค่อยบรรเทา
ยามโหยหิวเช้าค่ำร่ำหาแม่
ร้องงอแงแม่ประโลมโฉมเฉลา
ทั้งน้ำ นม ขนม หามาเลี้ยงเรา
แม่ปัดเป่าทุกข์ร้อนให้ผ่อนคลาย
ยามเติบใหญ่ท่านให้การศึกษา
กิริยามารยาทไม่ขาดหาย
มีความรู้คู่ธรรมประจำกาย
เกินบรรยายพระคุณแม่แผ่โอบมา
คำหนึ่งคำแสนล้ำค่าแม่จ๋าแม่
นับตั้งแต่แม่จากไปอาลัยหา
คำคำนี้มิเคยกล่าวหลายคราวมา
แต่ยังก้องในอุราทุกนาที
5 สิงหาคม 2551 07:48 น.
ครูกระดาษทราย
ความรักที่ค้นหามานานเนิ่น
ได้เผชิญโลกกว้างทางขวากหนาม
มีผู้คนมากมายในเขตคาม
ล้วนงดงามไมตรีมีน้ำใจ
จะมีใครสักคนบนโลกนี้
ที่รักเราเท่าชีวีมีบ้างไหม
รักอันแสนอบอุ่นละมุนละมัย
ให้อภัยปลอบใจเรายามร้าวราน
ลูกมีสุขทุกคราวไม่หนาวร้อน
แม่อาทรด้วยความรักอันอ่อนหวาน
อ้อมกอดแม่แม้ห่างเหินมาเนิ่นนาน
ลูกยังจำตราบกาลนิรันดร
3 สิงหาคม 2551 11:05 น.
ครูกระดาษทราย
อยากกลับมานั่งชิงช้าที่หน้าบ้าน
เพลงขับขานกล่อมลูกสุขหรรษา
ยังหวานแว่วในภวังค์ทุกครั้งมา
ยามหลับตาเห็นภาพเก่าร้าวลำเค็ญ
ต้นตะแบกแรกบานหวานสดใส
สลัดใบเหลือเพียงดอกออกให้เห็น
ดอกร่วงโรยตามกาลเช้ายันเย็น
ประหนึ่งเป็นนัยไว้ไม่แน่นอน
ทุกสิ่งอย่างยังวางไว้ในบ้านแม่
ลูกชะแง้แลไปใจสังหรณ์
แม่ลาร่างห่างหายใจอาวรณ์
ยามลูกนอนใครจะกล่อมตรอมอุรา
แม่จ๋าแม่นอนเถิดนะแม่เอ๋ย
โอ้ทรามเชยหลับให้สบายหนา
ลูกจะกล่อมแม่นี้ยามนิทรา
ตื่นลืมตา ณ แดนสรวงสุขดวงใจ
1 สิงหาคม 2551 14:40 น.
ครูกระดาษทราย
ธรณีกรรแสงโศกซบสะอื้น
น้ำตารื้นซมทุกข์มิสุขสันต์
แสนเศร้าทรวงห่วงหาสารพัน
จำจากกันอาลัยไห้ลำพัง
เพลงโศกครวญชวนโหยหทัยหา
ทุกเพลาท้อทดหมดสิ้นหวัง
ไร้เรี่ยวแรงแหนงหน่ายกายกำลัง
ชลนัยหลั่งพรั่งพรูอยู่ผู้เดียว
เหมือนง่อยเปลี้ยเพลียใจให้หดหู่
ฤาใครจักหยั่งรู้ฤแลเหลียว
ใจสลายหายวาบดังดาบเคียว
กระชากเกี่ยวขาดยับดับดวงแด
Calendar
Lovers
14 คน เลิฟครูกระดาษทราย
หน้าส่วนตัว
3931
