คืนเพ็ญมาฆมาส

ครูกระดาษทราย

คืนเพ็ญมาฆมาส
จันทร์โอภาสงามสดใส
โลมหล้าฟ้าอำไพ
พุทธกาล-ปัจจุบัน

วันมาฆบูชา
ณ กลางป่าเวฬุวัน
พระสงฆ์ประชุมกัน (๑๒๕๐ รูป)
โดยมิได้นัดหมายมา

ล้วนเอหิภิกขุ(อุปสัมปทา)
ผู้บรรลุพระโสดา
อรหันต์เลิศปัญญา
เข้าเฝ้าพระพุทธองค์

ธ ทรงแสดงธรรม
แสนงามล้ำแก่หมู่สงฆ์
ผู้สืบดำรงคง
พุทธศาสน์โชติรวี

โอวาทปาฏิโมกข์
ธรรมส่องโลกพุทธวิถี
หนึ่งทำแต่กรรมดี
สองละชั่วทั้งกายใจ

สามตั้งจิตบริสุทธ์
เปรียบประดุจแก้วสุกใส
ละโลภ โกรธ หลง ไกล
ซึ่งกิเลสเหตุเศร้าทรวง

คืนเพ็ญมาฆมาส
ดาวดาดาษถึงแดนสรวง
ขอความดีทั้งปวง
คุ้มครองท่านศานติ์สุขเทอญ

        				

ดุจต้นกล้า

ครูกระดาษทราย

ดุจต้นกล้าน้อยน้อยค่อยเติบใหญ่
เริ่มผลิใบงดงามตามรังสรรค์
คอยรดน้ำพรวนดินให้ไม่เว้นวัน
เติมไฟฝันอันประเสริฐแสนเพริศพราว

ณ วันนี้ผลิดอกบานตระการสวย
รายล้อมด้วยอุ่นไอผ่านต้านร้อนหนาว
พร้อมผจญปัญหาฝ่าเรื่องราว
เพื่อย่างก้าวขึ้นอีกขั้นของปัญญา

ครูปลื้มจิตศิษย์ขยันหมั่นเรียนรู้
มุ่งมั่นสู่โลกกว้างทางศึกษา
อนาคตสดใสใช้วิชา
เป็นเมธีผู้กล้าสง่างาม

เจ้าจงนำความรู้ที่ครูมอบ
ใช้ในทางที่ชอบทั่วสยาม
พัฒนาชาติไทยให้เรืองนาม
สืบทอดความภูมิใจให้แผ่นดิน

				

ไม้เรียว

ครูกระดาษทราย

อันไม้เรียวที่ครูใช้หวดก้น
สำหรับคนไม่เชื่อฟังคำสั่งสอน
หากล่วงล้ำทำผิดใดให้สังวร
ตักเตือนก่อนลงทัณฑ์ขั้นต่อไป

เฆี่ยนสามทีมีเหตุผลอยู่สมอ
หนึ่งเพื่อเธอมีอนาคตอันสดใส
สองเพื่อพ่อกับแม่ของเธอไง
สามเพื่อไทยประเทศเหตุต้องทำ

สามข้อนี้คือกฎเหล็กเด็กควรรู้
ใช่ข่มขู่ลงโทษโหดถลำ
แต่ต้องการปรามไว้ให้หลาบจำ
มิตอกย้ำให้ช้ำชอกดอกศิษยา

เราเป็นคนอย่ารอให้ใครกำกับ
แม้นบังคับคุมตนได้ใจหรรษา
รู้ผิดชอบชั่วดีมีปัญญา
ไม่ต้องอาศัยไม่เรียวเคี่ยวเข็ญกัน

     				

เคย...

ครูกระดาษทราย

สาวชาวกรุงมุ่งมั่นหมั่นศึกษา
หอบวิชาความรู้สู่อีสาน
ตามฝันใฝ่ก็ได้สมอุดมการณ์
เป็นครูบาอาจารย์สานสังคม


เคยรับประทานอาหารจานหรูล้น
ได้มากินตำป่นฮวก ผักลวกขม
เคยดื่มคาปูชิโนโปะแก้วนม
ได้น้ำต้มในหม้อก็พอใจ


เคยทานขนมหวานร้าน Coffee bean
ไปป่ายปีนเก็บลูกหม่อนกินหนอนไหม
เคยนั่งรถ ปอ.พอหทัย
รถอีแต๋นก็นั่งไหวตามเวลา


เคยว่ายน้ำตามสระใสสะอาด
เปลี่ยนไปห้วยธรรมชาติสุขหรรษา
เคยกินส้มตำไทยใส่ปูม้า
ไปกินตำปูปลาร้าน่าแซ่บจริง


เคยนั่งดูทีวีมีแม่พ่อ
ได้นั่งจ้อกับเพื่อนใหม่ครูชายหญิง
เคยได้ยินสำนวนบ่นซนเหมือนลิง
ได้เห็นจริงแล้วหนอ อ้อ! ศิษย์เรา


เคยรู้จักผักชีมีหอมแบ่ง
ได้รู้จักผักขะแยงแกงป่าเขา
เคยกินแต่ขนมจีบซาลาเปา
ได้กินแมงเม่า กินหมาน้อย ก้อยกุ๊ดจี่


เคยสนทนาภาษากลางกระจ่างสิ้น
ได้ฝึกพูดภาษาถิ่นเก่งอีหลี
เคยดูจันทร์ไม่แจ่มฟ้ายามราตรี
แต่ที่นี่เดือนดาราจรัสไกล


เคยมองสุดสายตาตึกสะดุด
ได้แลสุดทุ่งนาจดฟ้าใส
เคยอยู่ที่จำกัดอึดอัดใจ
ได้อยู่ใกล้ไพรกว้างช่างสุขกาย


เคยศึกษาหาความรู้อยู่แต่ชั้น
ได้ด้นดั้นในชุมชนรู้ล้นหลาย
เคยอยู่ดีมีสุขสะดวกสบาย
แต่สุดท้ายสุขพอกันอีสานเฮา

				

อะไรกว้างกว่ากว้าง

ครูกระดาษทราย