10 มีนาคม 2554 16:42 น.
ครูกระดาษทราย
หลังจากออกกำลังกายสายเหงื่อย้อย
ตะวันค่อยคล้อยเคลื่อนเลือนเวหา
ส่งสัญญาณขานขับลับล่วงลา
แวะร้านค้าซื้อของไปให้อาจารย์
ทั้งแครอทน้ำผักปั่นนั่นเต้าหู้
กล้วยน้ำว้าปลาทูขนมหวาน
แบ่งใส่บาตรมิขาดเหลือเผื่อไว้ทาน
แสนสำราญสนทนาพาทีกัน
สักทุ่มกว่าลาคุณครูหนูกลับแล้ว
โอ้ใจแป้วรองเท้า brooks ของฉัน
หายไปไหนไม่รู้คู่เป็นพัน
คงเหลือนั่นข้างเดียวเปลี่ยวเอกา
รองเท้ายางวางไว้ไยยังอยู่
นอกประตูรั้วนั้นมันลูกหมา
ตัวแม่เฝ้ามองลูกสุขอุรา
ลูกทั้งห้าท่าทางช่างซุกซน
เห็นของกลางข้างถนนบนกอหญ้า
เจ้าจำเลยทำหน้าตาฉงน
คาบรองเท้าเขาลากเล่นเย็นกมล
นี่หละคนบ่นปากหมาว่าตามจินต์
โชคดีจังยังเจอไวไม่ได้กัด
เกือบต้องงัดเงินในกระปุกออมสิน
กว่าจะได้แต่ละบาทหยาดเหงื่อริน
ต้องอดกินสเวนเซ่นหวานเย็นเอย
8 มีนาคม 2554 15:40 น.
ครูกระดาษทราย
ปิดเทอมนี้มีตุ๊กตามาฝากเด็ก
ตัวเล็กเล็กนามลูมิสิหน้าหวาน
ดวงตาคมผมสลวยสวยสะคราญ
มีตำนานขานกล่าวคร่าวคร่าวมา
บุคลิกลูมิเงียบเรียบร้อยนัก
ทั้งน่ารักอ่อนโยนยิ่งนิ่งนักหนา
ชอบสันโดษโปรดงานศิลป์จินตนา
นัยนาสดใสไม่ซุกซน
ลูมิดอลล์ก่อนเก่าจากเกาหลี
หกซีรี่ส์ตามลำดับมิสับสน
ทุกซีรี่ส์งามสุดซึ้งตรึงกมล
ประดุจคนแต่ละวัยไม่ต่างกัน
เมื่อมาดูตุ๊กตาพาเพลินพิศ
ชวนชื่นจิตผ่อนคลายกายสุขสันต์
ใช้เวลาคราปิดเทอมเพิ่มพูนปัญญ์
อ่านหนังสือทุกวันหมั่นทบทวน
6 มีนาคม 2554 23:04 น.
ครูกระดาษทราย
วีรยุทธสุดหล่อชั้นมอห้า
ได้ตุ๊กตาหมีฝากจากเพื่อนหญิง
Teddy สีน้ำตาลน่ารักจริง
เสมือนสิ่งมีชีวิตจิตใจจัง
นำมาอวดคุณครูอยู่หน้าห้อง
ครูเย้าต้องยึดไว้ให้ทีหลัง
วีรยุทธทำหน้าละล้าละลัง
ถ้าครูยังไม่คืนผมตรอมตรมตาย
ครูบอกว่าถ้าอยากได้เกรดสี่
เอาเจ้าหมีมาแลกคะแนนหลาย
เขางึมงำทำหน้าตาเอียงอาย
ก็มันมีความหมายคล้ายตัวแทน
ครูสงสัยใครกันสำคัญนัก
ไยศิษย์รักทำท่าว่าหวงแหน
เพื่อนเพื่อนพากันล้อขอตอบแทน
ก็เพราะแฟนของมันนั่นให้มา
เวลาผ่านสองเดือนเหมือนเลือนลับ
คุณครูครับขอเกรดสี่หมีแลกหนา
ครูหัวร่อขออะไรให้หมดนา
เว้นคะแนนนั้นอย่าได้หวังเลย
หรือว่าเบื่อคนมอบหมีตีตัวออก
ครูเย้าหยอกบอกเล่าเจ้าหนูเอ๋ย
เยาว์วัยวันหมั่นศึกษาวิชาเอย
อย่าเอื้อนเอ่ยเรื่องรักพักเร่งเรียน
28 กุมภาพันธ์ 2554 22:31 น.
ครูกระดาษทราย
เด็กดื้อ . . .
เธอคือ . . . คนดี ณ หทัยฉัน
คิดถึง . . . ตรึงจิตนิจนิรันดร์
คงมั่น . . . ห่วงใยไม่เว้นวาร
หลับนะ . . .
ฉันจะ . . . บรรเลงเพลงหวาน
ฝันดี . . . ตลอดราตรีกาล
จึงจาร . . . สารบอกออกจากใจ
ลมเอย . . .
รำเพย . . .พลิ้วผ่านม่านวะไหว
ชวนดาว . . . พราวพร่างนภางค์ไป
แกว่งไกว . . . เห่ห้อมกล่อมนิทรา
24 กุมภาพันธ์ 2554 12:08 น.
ครูกระดาษทราย
เย็นวันหนึ่งซึ่งคนไข้ไปส่งหมอ
ขณะรอรถเลื่อนเตือนไฟเขียว
สนทนาสารทุกข์สุขดิบเชียว
คนไข้เอี้ยวหยิบอะไรให้หมอดู
แล้วบอกใบ้ในนี้มีเกลือด้วย
โปรดเถิดช่วยรับไว้แม้ไม่หรู
แต่แฝงถึงหนึ่งนัยหทัยครู
หมออยากรู้เซ้าซี้ถึงที่มา
ถ้าไม่บอกบอกว่าจะไม่รับ
ครูขยับหัวร่อข้อกังขา
เวลาทานก๋วยเตี๋ยวไม่ใส่น้ำปลา
เพื่อนก็พากันเย้าเราเค็มเลย
คุณหมออ๋อทันทีมิน่าเล่า
ค่อนขอดเค้าจืดสิท่าอาจารย์เอ๋ย
คนไข้ขำทำหน้าตาเสบย
จึงเอื้อนเอ่ยมิกล้าจาเปรียบปาน
อาจเป็นเพราะหมอเปรี้ยวเคี้ยวเกลือจิ้ม
คุณหมอยิ้มยั่วว่าหรือหน้าหวาน
แล้วอะไรบอกมาอย่าช้านาน
จวนถึงบ้านตอบด่วนอย่ากวนซี
คนไข้ยังทำหน้าตาทะเล้น
พาพูดเล่นยียวนชวนสุขี
ที่มอบเกลือเชื่อว่าคุณคือคนดี
ภาษิตมีแต่โบราณกาลมา
ควรคงคุณความดีที่ประดุจ
ดั่งเม็ดเกลือบริสุทธิ์พึงรักษา
หมอรับไว้ไม่พะวงหรือสงกา
เจตนาของคนไข้ผู้ให้เกลือ