20 สิงหาคม 2551 16:59 น.
ครูกระดาษทราย
ภาพพระราชทาน
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
หลายวันก่อนนำซอด้วงไปขึ้นหนัง
หางม้ายังใช้ได้ดีมิเสียหาย
ยางสนแห้งเกรอะกรังเกินบรรยาย
หมอนก็หายสายก็ขาดอนาถตาม
ตอนซื้อมาราคาไม่เท่าไหร่
ยามนี้ไซร้เรื่องมูลค่าโปรดอย่าถาม
ว่าจะซื้อคันใหม่ให้งามงาม
แต่ซ่อมสามร้อยห้าสิบหยิบเร็วไว
ช่างนัดมารับของลองขึ้นสาย
เสียงยังหวานมิวายวาบหวามไหว
ฟังไพเราะเสนาะซึ่งตราตรึงใจ
กังวานใสดุจไก่ขันสนั่นดัง
เพลงเชิดนอกออกจังหวะกระชับพลิ้ว
พลางพรมนิ้วซาบซึ้งถึงความหลัง
แสนสนุกหรรษาคราได้ฟัง
ในโขนครั้งยังเยาว์เราดูมา
เพลงเชิดนอกออกบรรเลงประกอบฉาก
การต่อสู้พลัดพรากนางมัจฉา
หนุมานไล่จับเอานางปลา
เป็นภรรยาสมหวังดังตั้งใจ
เพลงเชิดนอก เป็นเพลงหน้าพาทย์ประกอบการต่อสู้และและติดตาม
สำหรับการต่อสู้หรือการไล่ติดตามของตัวละครที่ไม่ใช่มนุษย์
เช่น หนุมานไล่จับนางสุพรรณมัจฉา หนุมานไล่จับนางเบญกาย
19 สิงหาคม 2551 07:36 น.
ครูกระดาษทราย
ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง
ดนตรีไทย พ.ศ. ๒๕๓๑
ระนาดเอกเดี่ยวลาวแพนแสนเสนาะ
ฟังเพลินเพราะกังวานเสียงหวานใส
ไล่ลูกรัว กรอ สะบัด ถนัดไว
พลิ้วพลิ้วไหวไม่สะดุดสุดบรรยาย
เสียงฉิ่ง ฉาบ กรับ กลองก้องกำกับ
บรรเลงขับรับล้อเล่นเลี่ยงเสียงหลากหลาย
เดี๋ยวเสียงสูงจูงลงต่ำช่ำชองกราย
ทิ้งลวดลายคลายกังวลดลชีวา
ให้สร่างโศกสิ้นทุกข์สนุกสนาน
ยินเพียงผ่านพานพบสบหรรษา
ซึ้งซาบซ่านสุขีเปรมปรีดา
ดังเทวาคนธรรพ์ร่วมบรรเลง
16 สิงหาคม 2551 18:18 น.
ครูกระดาษทราย
ฟังจะเข้เดี่ยวลาวแพนแสนเพราะพริ้ง
ซุกซ่อนสิ่งโศกเสร้าเคล้าสุขสันต์
ท่วงทำนองกลองเสนาะเจาะจำนรรจ์
พจน์ประพันธ์กลั่นกรองพ้องเรื่องราว
ในเนื้อเพลงบรรเลงเล่าชาวลาวนั้น
แสนจาบัลย์หวั่นฤทัยไห้ร้อนหนาว
เป็นเชลยถูกกวาดต้อนจากดอนลาว
สุดปวดร้าวทุกท้นล้นใจกาย
บ้างเป่าแคนเพื่อให้หายโศกเศร้า
จากเรือนเหย้าพลัดพรากกันขวัญหมองหมาย
แสร้งร้องรำทำเพลงเพียงผ่อนคลาย
ยามฟังคล้ายรื่นเริงบ้างอย่างทำนอง
เพลงลาวแพนนิยมใช้ในทางเดี่ยว
ผู้ที่เชี่ยวชำนาญชาญทั้งผอง
ออกฝีไม้ลายมือถือประลอง
จะเข้ ขิม ช่ำชองชั้นเชิงเชาวน์
ระนาดเอกเฉกกันนั้นก็เหมาะ
เดี่ยวไพเราะฟังเพลินใจไม่หงอยเหงา
จึงฝากเพลงบรรเลงหวานบ้านกลอนเรา
จังหวะเร้าเฝ้ารำพึงซึ้งรำแพน
11 สิงหาคม 2551 08:08 น.
ครูกระดาษทราย
ภาพงามงามตราตรึงซาบซึ้งนัก
เรื่องราวรักแม่นี้มีความหมาย
ไม่เลือกชั้นพันธุ์เผ่าเล่ามากมาย
แอบอิงกายเคียงกันทุกกาลมา
แต่อ้อนออกอบอุ่นมีคุณแม่
คอยดูแลคุ้มภัยไร้ทุกขา
ยามป่วยไข้ได้แม่เราเฝ้าเยียวยา
เห่กล่อมให้นิทราทุกราตรี
ยามตื่นนอนอ้อนออดแม่กอดลูก
จิตพันผูกลูกแม่ใกล้ไม่หน่ายหนี
พระคุณแม่แท้มากล้นพ้นทวี
ลูกคนนี้แทนทดไม่หมดเอย
ตั้งแต่ลูกเริ่มลืมตาขึ้นมา ลูกก็เห็นแม่ ทุกภาพที่เกี่ยวกับแม่ล้วนงดงาม
มีความหมายกับลูกตลอดมา แม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของลูก จนเป็นลูก
ในวันนี้ที่มีความรู้ ความคิด ความสามารถสร้างสรรค์ให้เยาวชนในสังคมเป็นคนดี
8 สิงหาคม 2551 08:06 น.
ครูกระดาษทราย
โอ้แม่จ๋าลาลับดับสังขาร
เหล่าลูกหลานโหยไห้อาลับหา
แสนวิโยคโศกอาดูรคุณมารดา
กลืนน้ำตาเช้าค่ำร่ำรำพัน
แม่ตรากตรำกรำงานอันหลากหลาย
ทั้งใจกายหลายหยาดเหงื่อเพื่อลูกขวัญ
แม่พร่ำสอนด้วยปรานีมิเว้นวัน
แม่สร้างสรรค์สรรสร้างแนวทางดี
แม่เลี้ยงเราแต่เยาว์วัยให้ความรัก
เฝ้าฟูมฟักคุ้มภัยให้สุขี
ลูกอบอุ่นอิ่มเอมจิตเปรมปรีดิ์
พระคุณนี้ใหญ่หลวงกว่าจะทดแทน
แม้นเกิดแล้วดับใหม่หลายภพชาติ
ลูกมิอาจทดแทนเท่าท่านเอื้อหนุน
แม่ดุจพรหมห่มเมตตาเกื้อการุณย์
แม่เจือจุนคูณค้ำล้ำเลิศคน
ขอแม่นอนผ่อนพักหลับเถิดหนา
ยามนิทราฝันดีมีกุศล
กล่อมบรรเลงเพลงก้องฟ้าธราดล
ดังเพลงคนธรรพ์หวานซึ้งตราตรึงทรวง
ขอกุศลผลบุญนี้ที่แม่สร้าง
ส่องนำทางแม่ไปในแดนสรวง
จุติ ณ ทิพย์สถานวิมานดวง
ผ่านพ้นห้วงวัฎสงสารสำราญเทอญ