5 มิถุนายน 2552 07:42 น.
ครูกระดาษทราย
ฉันรักเธอรักมากจากดวงจิต
ทั้งชีวิตกายใจใกล้ชิดฉัน
สุขในอ้อมอกกรุ่นอุ่นตะวัน
โอบเอื้อกันเคียงข้างมิห่างไกล
นับแต่ตื่นลืมตา ณ โลกกว้าง
แลนภางค์พร่างแสงทองแสนผ่องใส
สายฝนรินชุ่มชื้นชื่นหทัย
ใต้ร่มใบพฤกษ์พำนักพักจิตจินต์
ยินน้ำตกนกร้องก้องไพรสณฑ์
ธราดลผืนภพสบกระสินธุ์
ทุกสิ่งอย่างต่างอาศัยได้อยู่กิน
ชุบชีวินสุขสวัสดิ์วัฒนา
ทุกวันนี้มีคนร้ายทำลายล้าง
ฉันอ้างว้างโหยไห้ใจห่วงหา
ทั้งเช้าค่ำพร่ำเพรียกเรียกเธอมา
อนิจาเธอห่างหายกลายเป็นจุล
ฉันจะรักษ์ห่วงใยไม่เหินห่าง
อยู่เคียงข้างขอสัญญาจะเกื้อหนุน
ให้เธอคงความงดงามตามสมดุล
พร้อมเจือจุนหล่อเลี้ยงกันนิรันดร์
๕ มิถุนายน วันสิ่งแวดล้อมโลก
1 มิถุนายน 2552 08:17 น.
ครูกระดาษทราย
หนึ่งมิถุนายน
เชิญปวงชนดื่มนมกัน
ร่างกายแข็งแรงพลัน
มีพลังสร้างปัญญา
สารอาหารครบถ้วน
นมหลากล้วนด้วยคุณค่า
ไม่ต้องไปกินยา
อาหารเสริมแต่ใดใด
โปรตีนวิตะมิน
มิสูญสิ้นหายไปไหน
สมบูรณ์ทั้งกายใจ
เติบโตใหญ่พัฒนา
ประเทศชาติรุ่งเรือง
จะประเทืองสุขหรรษา
ทัดเทียมชาตินานา
เชิญชวนมาดื่มนมกัน
31 พฤษภาคม 2552 12:59 น.
ครูกระดาษทราย
อึ่งอ่างครางแข่งขัน
คืนวสันตฤดู
คะนึงครั้งเยาว์อยู่
หัดซออู้เสียงคล้ายกัน
ขอดโอ่งและขอดอ่าง
เพียรฝึกอย่างมีสุขสันต์
ขึ้นสายไว้ตึงพลัน
ก็ขาดผึงจึงตกใจ
พอผ่อนสายหย่อนยาน
เสียงไม่หวานต้องแก้ไข
ปรับสายซอเสียใหม่
จึงแจ้งใจไพเราะดี
จริงดังพุทธพจน์
ธ กำหนดทางสุขี
สายกลางสร้างชีวี
มิหย่อนตึงจึงสุขเอย
29 พฤษภาคม 2552 07:56 น.
ครูกระดาษทราย
เช้าตรู่หมู่นก โผนผกโผผิน
ออกไปหากิน ยังถิ่นอุดม
ผลหมากรากไม้ เลือกได้สุขสม
สดชื่นรื่นรมย์ อิ่มหนำสำราญ
ตะวันเคลื่อนคล้อย นกน้อยอ่อนล้า
บินกลับเคหา ก่อนยามวิกาล
เหน็ดเหนื่อยเต็มที ดังนี้สังขาร
ไม่มีทนทาน ย่อมเปลี้ยเพลียกัน
นกน้อยนอนนิ่ง เอนอิงพุ่มพฤกษ์
น้ำค้างกลางดึก พรมในไพรสัณฑ์
เหม่อมองท้องฟ้า ดาราเคียงจันทร์
ช่างงามเฉิดฉัน ในยามราตรี
หรีดหริ่งเรไร กล่อมให้หลับลง
ใจไม่พะวง จิตเจ้าสุขี
พักผ่อนเถิดหนา ปักษาฝันดี
ถึงรุ่งพรุ่งนี้ ค่อยเริ่มต้นกัน
เฉกเช่นเราท่าน การงานหน้าที่
ทุกวันมากมี ทั้งเธอและฉัน
ต้องรับผิดชอบ รอบคอบครบครัน
ขอให้สุขสันต์ กับวันทำงาน
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
23 พฤษภาคม 2552 09:43 น.
ครูกระดาษทราย
ยามแม่ย่างเจ้าย่างก้าวตามเท้าแม่
ไม่เคยแม้จะนอกลู่รู้เหลือหลาย
แม่กระโดดลงจากตึกนึกเสียวตาย
ลูกไม่วายโดดตามงามจริงจริง
โอ้ลูกคนจนจิตคิดไม่ได้
แม่พาไปทางใดไม่สุงสิง
กล้าโดดตึกนึกอนาถชาติคนจริง
ไยเจ้าทิ้งให้แม่พ่อท้อระทม
แม่เป็ดไปทางใดลูกไปโลด
จิตปราโมทย์ชิดใกล้ไม่ขื่นขม
ธรรมชาติช่างหลากหลายโลกใบกลม
ล้วนเหมาะสมสร้างไว้ให้กระทำ
เจ้ายังเล็กเจ้าเด็กน้อยด้อยนักหนา
พ่อแม่ว่ากล่าวขานพานถลำ
ไม่คิดหวนทวนคำสอนอ้อนให้จำ
โอ้เวรกรรมไม่ขามเข็ดอายเป็ดจัง
เด็กน้อยเอยจงจำคำพ่อแม่
อย่างอแงฝึกจิตคิดหน้าหลัง
ทำสิ่งใดให้คำนึงพึงระวัง
คำสอนสั่งแม่พ่อนั้นพลันคุ้มครอง
Calendar
Lovers
14 คน เลิฟครูกระดาษทราย
หน้าส่วนตัว
4478
