วันนี้ช่างแปลกจังแต่เช้ายังไร้รพีทำให้หทัยนี้พานหดหู่ดูพิกลภุมภาหน้าคิมหันต์มวลเหมันต์ควรผ่านพ้นเหตุใดใยเวียนวนวสันต์ปนฝนหนาวร้อน
วันนี้มีนางหมา เดินขึ้นมาบนชั้นสี่ ฉีกยิ้มจนหูรี่ ทำทายทักนักเรียนเราแล้วเด็กชายคนหนึ่ง ยื่นมือซึ่งแกร่งของเขา ลูบหัวอย่างเบาเบา ส่วนนางหมาหน้าชื่นบานมันคงจะดีใจ ที่จะได้ยินเสียงขาน ปิดภาคเรียนมานาน คงเงียบเหงาเต็มประดาดูเถิดนางหมาเอ๋ย เจ้าไม่เคยได้ศึกษา อ่านเขียนเรียนวิชา ยังอุตส่าห์มาเมียงมองหนูหนูครูเล่าแล้ว จงแน่แน่วเพียรทั้งผอง อนาคตหมายปอง จะสมหวังดังกมล๑๗ เมษายน ๒๕๕๖
เทพประทานนางฟ้าให้ป๊า-แม่ล้ำเลิศแท้เนื้อทองคือของขวัญ ป๊าแม่พี่มีสุขทุกคืนวัน นับจากนั้นตราบนี้เมื่อมีเรา น้องเฟิร์นเป็นเด็กดีอารีพร้อม จิตโอบอ้อมกอปรกุศลพ้นขลาดเขลา ทั้งว่านอนสอนง่ายแต่วัยเยาว์ แม่มีเจ้าเป็นแรงใจไม่โรยรา ยามลูกป่วยด้วยโรคร้ายใจแทบขาด ดั่งอัสนีฟาดพาดเกศา พาพบแพทย์แก้ไขให้เยียวยา วอนเทวาฟ้าดินด้วยช่วยคุ้มครอง แต่ร่างกายน้อยน้อยค่อยอ่อนล้า ยี่สิบเอ็ดมีนาพาหม่นหมอง เจ้าจรจากพรากนิรันดร์ตามครรลอง น้ำตานองดั่งสายฟ้าผ่ากลางทรวง หลับเถิดหนาลูกจ๋าแม่จะกล่อม ตั้งจิตน้อมส่งนางฟ้า ณ แดนสรวง กราบอัญเชิญเทวัญเทพทั้งปวง มารับดวงวิญญาณ์นางฟ้าไป สถิตยังทิพย์สถานอันเพริศแพร้ว จิตผ่องแผ้วพ้นวัฏฏะอสงไขย พบพระศรีอริยเมตไตรย จากดวงใจแม่และป๊ากะพี่ฟิล์ม ครูกระดาษทราย ประพันธ์ในนาม ครอบครัวสาณศิลปิน