8 มิถุนายน 2547 18:59 น.
ครับ
เพลงนี้ไม่มีชื่อ
ใต้แสงจันทร์ที่ยวนตา
รู้ไหมฉันคิดถึงใคร
มองดวงดาวที่อยู่บนฟ้ายิ่งหวั่นไหวฤ
* ฉันได้เพียงแค่อ้อนจันทร์
ฉันได้เพียงแค่ขอดวงดาวบนฟ้าในคืนนี้
ช่วยนำใจที่ฉันมี ฝากบอกให้เธอรู้...
** ว่าเธอไม่เคยจะหมด เธอไม่เคยไปจากใจฉันในวันไหน
ขอให้เธอได้มั่นใจ
ขอให้เธอได้รู้ว่าคนๆนี้จะยังรักเธอสัญญา
เพราะฉันมีเธอคนนี้ให้อุ่นใจ
และฉันจะยังรักเธอตลอดไป
บางทีการเริ่มต้นกับสิ้นสุดมันก็มีบางอย่างที่คล้ายกัน
พยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นมา..แต่สุดท้ายมันก็กลับมาหาเราเหมือนเดิม
พยายามจะเข้าไปใกล้..แต่สุดท้ายก็กลับมายืนที่จุดเดิม
หากมันจะเป็นเช่นนั้น..ขอบางอย่างที่การเริ่มต้นกับสิ้นสุดไม่เหมือนกันได้ไหม
ขอให้เพลงและความรู้สึกในวันเริ่มต้นนี้..ให้มันยังคงอยู่
แม้ว่าวันนี้มันจะเป็นวันสุดท้าย..ก็ตามที
...
4 มิถุนายน 2547 13:14 น.
ครับ
ใต้แสงจันทร์ที่ยวนตา
รู้ไหมฉันคิดถึงใคร
มองดวงดาวที่อยู่บนฟ้ายิ่งหวั่นไหว
* ฉันได้เพียงแค่อ้อนจันทร์
ฉันได้เพียงแค่ขอดวงดาวบนฟ้าในคืนนี้
ช่วยนำใจที่ฉันมี ฝากบอกให้เธอรู้..
** ว่าเธอไม่เคยจะหมด เธอไม่เคยไปจากใจฉันในวันไหน
ขอให้เธอได้มั่นใจ
ขอให้เธอได้รู้ว่าคนๆนี้จะยังรักเธอสัญญา
เพราะฉันมีเธอคนนี้ให้อุ่นใจ
และฉันจะยังรักเธอตลอดไป
คือบทเพลงที่แต่งขึ้นในคืนวันที่ตกอยู่ในอารมณ์เฝ้ารอและเพ้อละเมอหา บางทีการตกอยู่ในห้วงเวลาๆนึง ที่ไม่รู้จะเรียกมันว่าความรักหรือความหลง หลายครั้งที่มันทำให้เราได้สัมผัสกับคำว่าความสุขพอๆกับความทุกข์ ทุกข์ที่จะต้องรอให้แสงนวลของดวงดาวหายไปแล้วให้แสงจ้าของดวงอาทิตย์เข้ามาแทนที่ เพื่อวันรุ่งขึ้นจะได้พบเจอกับคนที่เฝ้ารอมาทั้งคืน แต่ความรู้สึกของคนเรามันก็ล้วนถูกเชื่อมโยงเข้ากับธรรมชาติทั้งนั้น การได้มองท้องฟ้ายามคำคืน มองแสงเหลืองอ่อนของดวงจันทร์ และได้สัมผัสกับอากาศเย็นก็อาจพาเราร่อนความคิดถึงไปหาเขาคนนั้นได้โดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน
1 มิถุนายน 2547 17:45 น.
ครับ
ในวันนี้ที่ฉันมีเธอมาแทนวันนั้นที่เขาลาจากกันไป
เธอเปรียบดังฝนหล่นมาเลี้ยงใจให้กลับสดใสมาแทนวันเก่า
ในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีครามในวันที่ดวงตะวันกำลังลาจาก
บอกกับฉันได้ไหมว่าเธอนั้นยังอยู่
หากวันไหนที่เธอนั้นต้องเสียใจ
และหากวันใดที่ใจของฉันต้องเจ็บ
ที่ตรงนี้จะมีเธออยู่กับฉัน
ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปหรือว่าอะไรจะผ่านเข้ามา
จับมือฉันเปลี่ยนวันเหงาให้กลายเป็นวันสดใส
เมื่อเรามีกันฟ้านั้นสวยงาม
เป็นกำลังใจให้กันเรื่อยไป
โลกสดใส
เพราะเรา
คือ..เพื่อนกันวันเหงา
คือเนื้อเพลงที่ผมแต่งให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งความเหงาได้พาให้เรามาพบกัน
เรามีอะไรหลายอย่างที่เหมือนกัน
แต่อาจจะแตกต่างกันแค่ช่วงเวลาเท่านั้นเอง
ผมเหงา..เธอสนุก
ผมมีความสุข..เธอเศร้า
ผลัดกันหัวเราะผลัดกันร้องไห้
ผลัดกันปลอบ ให้กำลังใจ
และลงท้ายด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของทั้งคู่
ผมเพิ่งเห็นความงดงามของความเหงาในตอนนี้เอง
บางครั้งการได้รู้จักใครสักคนแล้วลองเปิดใจยอมรับฟังเรื่องราวของกันและกัน
แบ่งปันในส่วนที่จะทำให้กันและกันลุกขึ้นมายิ้มให้กับเรื่องราวร้ายๆในชีวิต
อาจจะช่วยเปลี่ยนจากวันเหงาๆให้กลับมาเป็นวันที่สดใสได้อีกครั้ง
หน้าส่วนตัว
392
